Leonard Krasulski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leonard Krasulski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 listopada 1950
Sopot

Zawód, zajęcie

polityk

Stanowisko

poseł na Sejm V, VI, VII, VIII, IX i X kadencji (od 2005)

Partia

Porozumienie Centrum
Prawo i Sprawiedliwość

podpis
Multimedia w Wikimedia Commons

Leonard Seweryn Krasulski (ur. 8 listopada 1950 w Sopocie) – polski polityk, poseł na Sejm V, VI, VII, VIII, IX i X kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył szkołę podstawową w Sopocie, a następnie rozpoczął naukę w szkole zawodowej w Zespole Szkół Budowy Okrętów w Gdańsku-Wrzeszczu. Szkołę porzucił w 1964 r. i przeniósł się do Zasadniczej Szkoły Zawodowej Morskiej Obsługi Radiowej Statków[1]. Jednocześnie od 1966 r. uczył się w Korespondencyjnym Liceum Ogólnokształcącym w Gdańsku, gdzie również przerwał naukę[2][a].

23 października 1969[3] został powołany przez WKR Gdynia do odbycia zasadniczej służby wojskowej w 1 Warszawskim Pułku Czołgów (JW 3749) w Elblągu przy ul. Łęczyckiej[4], gdzie jako szeregowy odbył okres unitarny zakończony złożeniem przysięgi wojskowej. Szkolenie podstawowe w Elblągu trwało do 4 stycznia 1970[5]. 5 stycznia został skierowany na podoficerski kurs sanitarny w 57 batalionie medycznym (JW 2880)[b], gdzie jako elew szkolił się w jednostce w Braniewie przy ul. Sikorskiego[4], będącej w składzie 16 Kaszubskiej Dywizji Pancernej (JW 2234). Kurs ukończył 3 czerwca 1970 i na podstawie rozkazu dowódcy 57 bmed został awansowany do stopnia kaprala[6]. 4 czerwca 1970 został wyznaczony na stanowisko dowódcy drużyny ewakuacyjnej w składzie kompanii medycznej 1 Warszawskiego Pułku Czołgów[7][c] w Elblągu. Źródło[d] wskazuje na rozpoczęcie zawodowej służby wojskowej 4 czerwca 1970. Natomiast według źródła[5] rozpoczął zawodową służbę wojskową[8] 8 października 1971. 7 kwietnia 1971 był awansowany do stopnia starszego kaprala[5]. Od 2 czerwca 1972 do 31 lipca 1972 odbył i ukończył kurs podoficerów zawodowych medycznych[5]. 12 października 1972 był awansowany do stopnia plutonowego, następnie od 25 października 1972 został szefem kompanii medycznej w 1 Pułku Czołgów[5]. 15 czerwca 1975 starszy lekarz pułku kpt. Zenon Jeznach, jako drugi opiniujący, wystawił mu negatywną ocenę w formie opisowej[e][9]. Żołnierzem zawodowym ludowego Wojska Polskiego był do 14 lutego 1976[3], służył na stanowiskach: dowódcy drużyny ewakuacyjnej kompanii medycznej do 24 października 1972, a następnie szefa kompanii medycznej (25 października 1972–14 lutego 1976)[3] w 1 Warszawskim Pułku Czołgów[10][11]. 14 lutego 1976 jako plutonowy został zdegradowany[12][f] do stopnia szeregowca i przeniesiony do rezerwy[5]. Jak podaje źródło[13] w 1976 dokonał defraudacji mienia, po wyroku honorowego sądu wojskowego dla podoficerów został zdegradowany przez dowódcę jednostki i wyrzucony z wojska.

Po odbyciu zasadniczej służby zawodowej, jako zawodowy podoficer służył w 1. Warszawskim Pułku Czołgów z Elbląga w okresie, gdy ta jednostka uczestniczyła w wydarzeniach grudniowych. Utrzymuje, że pomimo iż był dowódcą pododdziału, odmówił wykonania rozkazu wzięcia udziału w akcji pacyfikacyjnej przeciw strajkom gdańskich stoczniowców i pozostał w koszarach[14].

Po odejściu z wojska do 2005 z przerwami był pracownikiem administracyjnym w Elbląskich Zakładach Piwowarskich (od 1999 wchodzących w skład Grupy Żywiec).

W latach 80. wstąpił do „Solidarności”. Po wprowadzeniu stanu wojennego był współorganizatorem strajku w swoim zakładzie pracy, po jego pacyfikacji tymczasowo aresztowany, a w 1982 skazany za na karę 5 lat pozbawienia wolności. Zwolnienie warunkowe na mocy ułaskawienia uzyskał wiosną 1983. Przez kilka lat pozostawał bez zatrudnienia. W 1989 organizował kampanię wyborczą do Senatu Jarosława Kaczyńskiego w województwie elbląskim. Był wśród założycieli Porozumienia Centrum i PiS, obejmował kierownicze funkcje w organach tych partii na szczeblu regionalnym i krajowym. W wyborach parlamentarnych w 2001 bez powodzenia kandydował do Sejmu.

W 2005 został skazany za przestępstwo prowadzenia pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości (miał we krwi 0,58 mg alkoholu). Orzeczono wobec niego grzywnę i zakaz prowadzenia pojazdów[15] (skazanie uległo zatarciu). W tym samym roku z listy Prawa i Sprawiedliwości został wybrany na posła V kadencji w okręgu elbląskim. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz drugi uzyskał mandat poselski, otrzymując 17 184 głosów. W wyborach do Sejmu w 2011 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję, dostał 12 790 głosów[16]. W 2015 został ponownie wybrany do Sejmu na kolejną kadencję[17].

W wyborach w 2019 po raz kolejny z powodzeniem ubiegał się o reelekcję otrzymując 19 747 głosów[18]. W 2021 powołany w skład Rady Doradców Politycznych Prezesa Rady Ministrów Mateusza Morawieckiego[19]. W sierpniu 2023 ponownie został ogłoszony liderem listy wyborczej PiS w okręgu elbląskim w wyborach parlamentarnych w tymże roku[20]; uzyskał mandat poselski, zdobywając 13 948 głosów[21].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Podczas swojej pierwszej poselskiej kadencji (2005–2007) Leonard Krasulski podawał, że ma wykształcenie podstawowe (Strona posła V kadencji Sejmu), natomiast w kolejnych kadencjach na stronach sejmowych pojawiła się nieprawdziwa informacja o wykształceniu średnim.
  2. ↑ Jednostka została sformowana w 1962 w Braniewie, w 1982 została przeformowana na 57 Batalion Medyczny – Szpital Polowy, w 1996 przeformowana na 16 Batalion Medyczny (JW 3450), w 2001 przeniesiona do Elbląga.
  3. ↑ Jednostka brała udział w wydarzeniach grudniowych 1970 roku w Gdańsku, od 16 grudnia operowała w strefie działania: KW MO (15 czołgów i 13 transporterów opancerzonych), WRN (16 czołgów i 3 transporterów opancerzonych), od 17 grudnia w celu odblokowania kompanii żołnierzy ochraniających więzienie przy ul. Jedności Narodowej oraz kompleks budynków sądu i prokuratury (57 czołgów), od 18 grudnia ochraniała Dworzec PKP (pluton czołgów).
  4. ↑ Zaświadczenie wystawione 5 marca 1976 przez JW 3749, dokumentujące przebieg służby i wskazujące na 4 czerwca 1970 jako rozpoczęcie zawodowej służby wojskowej – zostało opublikowane w „Fakt Gazeta Codzienna” z dnia 3 stycznia 2017.
  5. ↑ „W okresie opiniodawczym okazał się podoficerem nie zdyscyplinowanym, mało wartościowym, ze swoich obowiązków wywiązuje się połowicznie. Nie troszczy się o warunki bytowe żołnierzy. Musi być pod stałą kontrolą przełożonych. Samodzielnie nic nie potrafi zrobić. Niedba o powierzone mu mienie wojskowe.”
  6. ↑ Biografia posła na stronie Sejmu podaje, że przyczyną degradacji była działalność niepodległościowa.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Poseł PiS Leonard Krasulski nie mówi prawdy w sprawie swojego wykształcenia?. wp.pl. [dostęp 2017-07-10]. (pol.).
  2. ↑ Jakub Szczepański: Kolejne kłamstwo Krasulskiego. Dotarliśmy do dokumentów. fakt.pl, 20/02/2017. [dostęp 2017-02-20]. (pol.).
  3. ↑ a b c Mikołaj Wójcik, Jakub Szczepański. To Niezależna.pl i poseł Krasulski kłamią, a nie FAKT. Oto fakty!. „Fakt”, 4 stycznia 2017. [dostęp 2017-01-04]. 
  4. ↑ a b 16 Pomorska Dywizja Zmechanizowana. Lata powojenne i współczesność [online], 16dz.wp.mil.pl [dostęp 2017-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-12] (pol.).
  5. ↑ a b c d e f niezależna.pl. Nasz News – kłamstwa „Faktu” obalone. Mamy akta Krasulskiego!. „niezależna.pl”, 4 stycznia 2017. [dostęp 2017-01-04]. 
  6. ↑ Ingrid Hintz-Nowosad. Leonard Krasulski zapowiada pozew. MON publikuje jego wojskowe akta. „wiadomosci.wp.pl”, 4 stycznia 2017. [dostęp 2017-01-04]. 
  7. ↑ Nalepa 1990 ↓, s. 63-65.
  8. ↑ Rozkaz dowódcy POW Nr 0152/Pz/71 z dnia 8.10.1971
  9. ↑ RadioMaryja.pl. MON opublikowało dokumenty dot. służby wojskowej posła Krasulskiego. „RadioMaryja.”, 4 stycznia 2017. [dostęp 2017-01-04]. 
  10. ↑ Jakub Szczepański. Poseł PiS ukrył to w swoim życiorysie. Strzelał do robotników?. „Fakt”, 3 stycznia 2017. [dostęp 2017-01-03]. 
  11. ↑ Grzegorz Szaro. Tajemnica posła zza pleców prezesa PiS. Czy Leonard Krasulski pacyfikował robotników na Wybrzeżu?. „wyborcza.pl”, 3 stycznia 2017. [dostęp 2017-01-03]. 
  12. ↑ Rozkaz dowódcy 1 pcz Nr PF2/Pz/ z dnia 14.02.1976
  13. ↑ Jakub Szczepański. Zdegradowali przyjaciela Kaczyńskiego za kradzież spirytusu!. „Fakt”, 11 stycznia 2017. [dostęp 2017-01-11]. 
  14. ↑ ŁR. Przypadki Leonarda Krasulskiego. Poseł PiS zataił służbę w Ludowym Wojsku Polskim i „zapomniał”, że skończył szkołę średnią. A „krył” go IPN. „Newsweek”, 5 stycznia 2017. [dostęp 2017-07-10]. 
  15. ↑ Wyrok posła z PiS-u. interia.pl, 1 listopada 2005. [dostęp 2015-06-01].
  16. ↑ Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2015-06-01].
  17. ↑ Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-27].
  18. ↑ Wybory do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej 2019 r. [online], pkw.gov.pl [dostęp 2019-10-25] (pol.).
  19. ↑ Premier powołał Radę Doradców Politycznych. gov.pl, 3 marca 2021. [dostęp 2021-03-04].
  20. ↑ Sara Bounaoui: Kaczyński odsłania karty. Wszystko jasne. wp.pl, 31 sierpnia 2023. [dostęp 2023-08-31].
  21. ↑ Wybory do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w 2023 r. [online], wybory.gov.pl [dostęp 2023-10-21] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Leonard_Krasulski&oldid=73414338”