Leopold Łojek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leopold Łojek
Ilustracja
major lekarz major lekarz
Data i miejsce urodzenia

13 stycznia 1897
Tuł

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

1918–1940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

1 Pułk Szwoleżerów
1 Szpital Okręgowy

Stanowiska

ordynator

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa(kampania wrześniowa)

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Leopold Łojek (ur. 13 stycznia 1897 w Tule, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – doktor nauk medycznych, major lekarz Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Grobowiec rodzinny z symbolicznym upamiętnieniem Leopolda Łojka

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się jako syn Adama (zm. 1942) i Franciszki (zm. 1937), z domu Bal. Miał pięcioro rodzeństwa.

W listopadzie 1918 wstąpił do Wojska Polskiego. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1920. Absolwent Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego z tytułem doktora nauk medycznych. Służył w Szpitalu Szkolnym Centrum Wyszkolenia Sanitarnego w Warszawie.

1 grudnia 1924 roku został awansowany na kapitana ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 roku i 28. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy[1]. W 1928 roku był przydzielony do 1 pułku szwoleżerów w Warszawie[2]. 12 marca 1933 roku został awansowany na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933 roku i 4. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy[3]. W następnym roku był w Departamencie Zdrowia Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[4]. Do 1939 roku pełnił służbę w 1 Szpitalu Okręgowym w Warszawie na stanowisku ordynatora.

Po wybuchu II wojny światowej 1939 i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939, został aresztowany przez Sowietów. Był przetrzymywany w obozie w Kozielsku. W tym czasie nadsyłał korespondencję do bliskich w Warszawie. Wiosną 1940 został przetransportowany do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Został pochowany na terenie obecnego Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu, gdzie w 1943 jego ciało zidentyfikowano podczas ekshumacji prowadzonych przez Niemców pod numerem 3298[5]. Przy zwłokach Leopolda Łojka zostały odnalezione m.in. trzy pocztówki nadane przez żonę z Warszawy, dyplom doktorski[6].

Jego żoną od 1926 była Eugenia, z domu Juszko (1896-1971), z którą miał synów Jerzego (1932-1986, historyk) i Tadeusza (1935-2009). Jerzy Łojek zajmował się zbrodnią katyńską i publikował na ten temat; jego żona Bożena Mamontowicz-Łojek została działaczką i prezesem Polskiej Fundacji Katyńskiej oraz założycielką Warszawskiej Rodziny Katyńskiej, zginęła 10 kwietnia 2010 w katastrofie polskiego samolotu Tu-154M w Smoleńsku, w drodze na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej.

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia podpułkownika[7]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[8].

Leopold Łojek został uhonorowany inskrypcją pamiątkową na grobowcu rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 251-1-29)[9].

Przy Zespole Szkół Zawodowych nr 2 im. 5 Pułku Ułanów Zasławskich w Ostrołęce został zasadzony Dąb Pamięci honorujący Leopolda Łojka.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 745.
  2. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 715, 735.
  3. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 14 marca 1933 roku, s. 47.
  4. Lista starszeństwa korpusu oficerów sanitarnych w: Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 31 stycznia 1934 roku, s. 21.
  5. Katyń według źródeł niemieckich – 1943 r.. stankiewicze.com. [dostęp 2014-07-12].
  6. Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 102. ISBN 83-7001-294-9.
  7. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  8. Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. policja.pl. [dostęp 2014-07-12].
  9. Cmentarz Stare Powązki: EUGENIA ŁOJEK, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-23].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]