Ludwik Andrzej Fiszer
| Data i miejsce urodzenia |
13 października 1927 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
15 stycznia 2023 |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
chemik |
| Narodowość | |
| Odznaczenia | |
| |
Ludwik Andrzej Fiszer (ur. 13 października 1927 w Łodzi, zm. 15 stycznia 2023 w Warszawie)[1] – polski chemik oraz żołnierz Armii Krajowej, powstaniec warszawski.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodził ze znanej łódzkiej rodziny księgarzy–wydawców. Byli nimi jego pradziadek – Adam, dziadek – Ludwik senior, ojciec – Kazimierz i stryj – Ludwik. Jego matką była Janina z d. Piędzicka.
W 1935 rodzina przeniosła się z Łodzi do majątku matki w Szczepicach koło Nakła. Po wybuchu II wojny światowej Fiszerowie wyjechali ze wsi i w 1940 zamieszkali w Warszawie przy ul. Ks. Skorupki 12
Wkrótce po wybuchu powstania warszawskiego przystąpił do oddziału OW KB (Organizacji Wojskowej Korpusu Bezpieczeństwa), należącego do I Obwodu „Radwan” Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej[1]. Do oddziału wprowadził go sąsiad – Jan Strzałkowski. Po zaprzysiężeniu otrzymał stopień strzelca. Przyjął pseudonim „Alfa”. W sierpniu uczestniczył – wykonując zadania pomocnicze w drugiej linii – w niemal trzytygodniowych walkach o zdobycie budynku tzw. Małej PAST-y, znajdującym się przy ul. Piusa XI 19[1]. Następnie pracował przy wyrobie granatów. Był też łącznikiem por. Czesława Kostrzębskiego ps. „Zenon”.
Po upadku powstania dostał się do niewoli niemieckiej. Najpierw był jeńcem w obozie przejściowym dla żołnierzy AK w podwarszawskim Ożarowie, a następnie – Stalagu 344 Lamsdorf (Łambinowice) oraz od 18 listopada 1944 – Stalagu IV B Mühlberg[1]. Później został wyznaczony do pracy przymusowej w fabryce ceramiki w Miśni. Po kapitulacji Niemiec pełnił przez pewien czas służbę w kompaniach wartowniczych Armii Stanów Zjednoczonych.
W 1946 powrócił do Polski i zamieszkał w rodzinnej Łodzi. Uzupełniwszy wykształcenie, podjął pracę w miejscowym Instytucie Włókiennictwa. Zajmował się chemią polimerów. Zgłosił i otrzymał ponad 16 patentów – indywidualnych i zespołowych[2].
Będąc potomkiem rodu księgarzy, nigdy nie zaprzestał obcowania z książkami. Był bibliofilem[3]. W 1996 został członkiem Wielkopolskiego Towarzystwa Przyjaciół Książki[3] w Poznaniu.
29 lipca 2018 Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej – Andrzej Duda – odznaczył go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Po śmierci spoczął w grobie rodzinnym na Starych Powązkach w Warszawie[4]. Kwatera 284cw, rząd 5.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Ludwik Andrzej Fiszer. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2024-03-23].
- ↑ Nekrologi. „Głos Wielkopolski”. [dostęp 2024-03-23].
- ↑ a b Działalność. Wielkopolskie Towarzystwo Przyjaciół Książki. [dostęp 2024-03-23].
- ↑ Nekrologi. wyborcza.pl. [dostęp 2024-03-23].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ludwik Andrzej Fiszer – Powstańcze biogramy, Muzeum Powstania Warszawskiego
- Wielkopolskie Towarzystwo Przyjaciół Książki