Luis Carrero Blanco
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Premier Hiszpanii | |
| Okres |
od 6 czerwca 1973 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| |
Luis Carrero Blanco (ur. 4 marca 1904[1] w Santoña, zm. 20 grudnia 1973 w Madrycie[2]) – hiszpański wojskowy i polityk.
Życiorys
Wykształcenie
W 1918 wstąpił do hiszpańskiej Akademii Marynarki Wojennej, którą ukończył. W latach 1924-1926 brał udział w kampanii wojennej w Maroku.
Po wybuchu wojny domowej w 1936 znalazł się na terenach pod kontrolą republikanów. Zanim przedostał się na tereny opanowane przez nacjonalistów w czerwcu 1937, ukrywał się najpierw w ambasadzie Meksyku, a później Francji.
Kariera polityczna
Po zwycięstwie nacjonalistów, Carrero Blanco stał się jednym z najbliższych współpracowników generała Francisco Franco. Zaowocowało to mianowaniem na rządowe stanowisko w 1957. Rozpoczął się tym samym awans admirała po szczeblach kariery, zarówno wojskowej, jak i cywilnej. W 1963 został mianowany wiceadmirałem, a w 1966 admirałem. W latach 1967-1973 był zastępcą szefa Rady Państwa.
Premier Hiszpanii
Szczyt politycznej kariery nastąpił w czerwcu 1973, kiedy został mianowany premierem. Stał się tym samym pierwszym zastępcą Franco i był wskazywany przez komentatorów politycznych jako jego prawdopodobny następca.
Zamach ETA
Sześć miesięcy później Carrero Blanco zginął w zamachu bombowym zorganizowanym przez ETA. Uważa się, że jego śmierć przyspieszyła przejście z rządów autorytarnych do demokracji.
Opis zamachu:
Przypisy
- ↑ a b Laura Lara Martínez: Carrero Blanco, escritor: Bases ideológicas del pensamiento del almirante. [w:] Comunicaciones del I Encuentro de Jóvenes Investigadores en Historia Contemporánea de la AHC [on-line]. [dostęp 2014-06-23]. (hiszp.).
- ↑ Dulcie M. Ashdown Zabójcy królów, wyd. 2002, s. 265