Michaił Okuń

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michaił Okuń
Pełne imię i nazwisko

Michaił Osipowicz Okuń

Data i miejsce urodzenia

6 marca?/18 marca 1898
Petersburg

Data i miejsce śmierci

1959
Leningrad

Wzrost

172 cm

Pozycja

obrońca/pomocnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1915–1918 Merkur Sankt Petersburg
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1919–1923 Merkur Piotrogród ? (?)
1924–1927 Centralny Rajon Leningrad ? (?)
1928–1930 LOSPS Leningrad ? (?)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1935 reprezentacja Gorkiego
1935–1938 Krasnaja Zaria/Elektrik Leningrad
1939 Spartak Leningrad
1940–1941 Dinamo Leningrad
1945–1947 Dinamo Leningrad
1949 Dynamo Kijów
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Michaił Osipowicz Okuń (ros. Михаил Осипович Окунь; ur. 6 marca?/18 marca 1898 w Petersburgu, zm. 1959 w Leningradzie) – rosyjski piłkarz pochodzenia żydowskiego, grający na pozycji obrońcy lub pomocnika, trener i sędzia piłkarski.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

W 1919 rozpoczął karierę piłkarską w drużynie Merkur Piotrogród. W 1924 został piłkarzem klubu Centralny Rajon Leningrad. W 1928 przeszedł do LOSPS Leningrad. W 1930 zakończył karierę piłkarską.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Bronił barw reprezentacji Piotrogrodu/Leningradu (1921-1925). Występował w meczach międzynarodowych z robotniczymi drużynami Norwegii, Finlandii i Szwecji.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

W latach 1922-1934 wykładał w Państwowym Instytucie Pedagogicznym im. A.I.Hercena w Leningradzie. W 1935 rozpoczął karierę trenerską. Najpierw trenował reprezentację miasta Gorki. W sierpniu powrócił do Leningradu, gdzie trenował klub Krasnaja Zaria Leningrad, który potem zmienił nazwę na Elektrik Leningrad. W lipcu 1938 został zwolniony z zajmowanego stanowiska. W 1939 prowadził Spartak Leningrad. Od 1940 do 1947 z przerwą w okresie wojennym trenował Dinamo Leningrad, z którym 3-krotnie zdobywał 5. miejsce. W 1949 objął stanowisko głównego trenera Dynama Kijów.

Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Sędziować mecze w piłce nożnej i bandy rozpoczął w 1918. Pracował na kierowniczych stanowiskach miejskiego (od 1923), republikańskiego (od 1925) i ogólnokrajowego (od sierpnia 1928) Kolegium Sędziowskiego. W latach 20.-30. XX wieku sędziował mistrzostwa ZSRR, Rosyjskiej FSRR oraz inne wielkie turnieje.

W latach 1925-1928 członek Sekcji Gier Sportowych w Radzie Gubernatorskiej Kultury Fizycznej, latach 1929-1934 przewodniczący Sekcji Piłki Nożnej LOSFK.

Jeden z pierwszych w ZSRR prowadził przez radio gimnastykę zakładową w latach 1929-1932. W latach 1931-1948 komentował mecze piłkarskie i hokejowe, w maju-czerwcu 1942 prowadził transmisje radiowe meczów piłkarskich podczas blokady Leningradu.

W 1959 zmarł w Leningradzie w wieku 61 lat[1].

Sukcesy i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe[edytuj | edytuj kod]

  • mistrz Piotrogrodu: 1923

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]