Mykoła Machynia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mykoła Machynia
Data i miejsce urodzenia

30 listopada 1912
Kaniów

Data i miejsce śmierci

15 marca 1990
Kijów

Wzrost

175 cm

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1927–1931 Wodnyk Kijów ? (?)
1932–1947 Dynamo Kijów 152 (12)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1934–1939 Ukraińska SRR ? (?)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1944 Dynamo Kijów (grający trener)
1950–1953 B.O. Kijów
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Odznaczenia
Order Wojny Ojczyźnianej II klasy

Mykoła Borysowycz Machynia (ukr. Микола Борисович Махиня, ros. Николай Борисович Махиня, Nikołaj Borisowicz Machinia; ur. 17 listopada?/30 listopada 1912 w Kaniowie, Imperium Rosyjskie, zm. 15 marca 1990 w Kijowie) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji lewego napastnika do sierpnia 1937, a potem na pozycji obrońcy.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek kijowskiej piłki nożnej. W 1927 zadebiutował jako napastnik w drużynie Wodnyk Kijów. W latach 1932-1947 występował w zespole Dynama Kijów. Uczestnik triumfalnego zwycięstwa reprezentacji Ukrainy w meczu z paryskim Red Star Saint-Ouen w 1935. 24 maja 1936 w Kijowie na stadionie przy Alei Petrowskiej zdobył pierwszą bramkę dla Dynama w historii Mistrzostw ZSRR. Gospodarze ulegli bardziej znanym piłkarzom Dinama Moskwa 1:5. Z Dynamem odnosił największe sukcesy: Mistrz Ukrainy w 1936, srebrny medal mistrzostw ZSRR w 1936 (wiosna) i brązowy medal mistrzostw ZSRR w 1937. Uczestniczył też w zwycięskim meczu przeciwko reprezentacji klubów tureckich w 1936 oraz w meczu reprezentacją Baskonii w 1937. Od sierpnia 1937 występował na pozycji obrońcy. Po wyzwoleniu Kijowa w 1944 był grającym głównym trenerem Dynama. W latach 1944-1945 był kapitanem drużyny. W 1947 zakończył karierę piłkarską.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W latach 1935-1940 występował w reprezentacji Kijowa oraz w 1934-1939 w reprezentacji Ukrainy.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery zawodniczej najpierw w latach 1950-1953 był trenerem drużyny Budynku Oficerów Kijów, a potem w latach 1954-1959 głównym trenerem w Futbolnej Szkole Młodzieży w Kijowie. Następnie w latach 1962-1979 pracował na stanowisku starszego wykładowcy w Instytucie Inżynierów Lotnictwa Cywilnego w Kijowie.

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]