Mircea Rednic

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mircea Rednic
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 kwietnia 1962
Hunedoara

Wzrost

175 cm

Pozycja

prawy obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1980–1983 Corvinul Hunedoara 96 (6)
1983–1990 Dinamo Bukareszt 212 (21)
1990–1991 Bursaspor 15 (0)
1991–1996 Standard Liège 140 (3)
1996–1997 Sint-Truidense VV 10 (0)
1997–2000 Rapid Bukareszt 89 (2)
W sumie: 562 (32)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1981–1991  Rumunia 83 (2)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2000–2001 Rapid Bukareszt
2001 FCM Bacău
2002–2003 Rapid Bukareszt
2004 An-Nassr
2004–2005 Universitatea Krajowa
2005–2006 FC Vaslui
2006–2007 Dinamo Bukareszt
2007–2008 Rapid Bukareszt
2008–2009 Dinamo Bukareszt
2009 Ałanija Władykaukaz
2010–2011 Xəzər Lenkoran
2012 Astra Ploeszti
2012 Petrolul Ploeszti
2012–2013 Standard Liège
2013 CFR Cluj
2013–2014 K.A.A. Gent
2015 Petrolul Ploeszti
2015–2016 Dinamo Bukareszt
2016–2018 Royal Excel Mouscron
2018 Al-Faisaly FC
2018–2019 Dinamo Bukareszt
2020 CSM Politehnica Jassy
2020–2021 Viitorul Konstanca
2021 Dinamo Bukareszt
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Mircea Rednic (ur. 9 kwietnia 1962 w Hunedoarze) – rumuński piłkarz występujący na pozycji prawego obrońcy, i trener piłkarski.

Kariera zawodnicza[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Karierę zaczynał w Corvinulu Hunedoara, z którym w sezonie 19791980 awansował do Divizii A. Dwa lata później zespół zajął trzecie miejsce w lidze, wyprzedzając m.in. Steauę Bukareszt. Rednic był podstawowym piłkarzem Corvinulu, a dobre występy w barwach tego klubu zaowocowały debiutem w reprezentacji oraz – w 1983 roku – transferem do Dinama Bukareszt. W barwach Dinama grał przez osiem lat; w tym czasie zdobył dwa tytuły mistrza Rumunii oraz trzy Puchary kraju. Po upadku komunizmu wyjechał za granicę, najpierw do tureckiego Bursasporu, gdzie spędził rundę wiosenną sezonu 19901991, a później do belgijskiego Standardu Liège. Występował w pierwszej jedenastce Standardu przez pięć lat, a do swojej kolekcji trofeów włączył Puchar Belgii i dwa wicemistrzostwa tego kraju. W 1997 roku w wieku trzydziestu pięciu lat powrócił do ojczyzny. Z Rapidem Bukareszt prowadzonym w tym czasie przez Cornela Dinu sięgnął po trzeci w karierze tytuł mistrza Rumunii. Piłkarską karierę zakończył w 2000 roku.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Rumunii rozegrał 83 mecze. Przez całe lata 80. był podstawowym zawodnikiem drużyny narodowej, z którą brał udział w Euro 1984 oraz Mundialu 1990, gdzie podopieczni Emerica Ienei po raz pierwszy w historii awansowali do drugiej rundy. Z reprezentacją pożegnał się w 1991 roku w towarzyskim spotkaniu z Norwegią.

Kariera szkoleniowa[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął pracę szkoleniową w Rapidzie Bukareszt, gdzie tymczasowo prowadził pierwszy zespół. W tym samym sezonie przeniósł się do zagrożonego spadkiem FCM Bacău, z którym zajął 14. miejsce w lidze i wygrał mecze barażowe o pozostanie w ekstraklasie.

Niedługo później ponownie upomnieli się o niego działacze Rapidu. W sezonie 20022003 doprowadził klub do pierwszego od czterech lat tytułu mistrza Rumunii.

Pracował także w saudyjskim An-Nassr, Universitatei Craiova oraz FC Vaslui.

Od czerwca 2006 roku był szkoleniowcem Dinama Bukareszt. Kolejne dwa sezony na przemian trenował Rapid i Dinamo. Od 2009 prowadził kluby: Ałanija Władykaukaz, Xəzər Lenkoran, Astra Ploeszti, Petrolul Ploeszti, Standard Liège, CFR Cluj i K.A.A. Gent.

Sukcesy i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy szkoleniowe[edytuj | edytuj kod]

  • mistrzostwo Rumunii 2003 i Superpuchar Rumunii 2003 z Rapidem Bukareszt
  • mistrzostwo Rumunii 2007 z Dinamem Bukareszt
  • Puchar Azerbejdżanu 2011 i wicemistrzostwo Azerbejdżanu 2011 z Xəzərem Lenkoran.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]