Mistrzostwa Świata w Snookerze 2022

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mistrzostwa świata
2021 2022 2023
Ilustracja
Miejsce

Anglia Crucible Theatre, Sheffield

Zwycięzca

Anglia Ronnie O’Sullivan

II miejsce

Anglia Judd Trump

Najwyższy break

147 Australia Neil Robertson

O'Sullivan, zwycięzca turnieju

Mistrzostwa Świata w Snookerze 2022 (ang. 2022 Betfred World Snooker Championship) – 85. edycja mistrzostw świata w snookerze, która odbyła się w dniach 16 kwietnia – 2 maja 2022 roku w Crucible Theatre w Sheffield[1]. Był to szesnasty i ostatni turniej rankingowy sezonu 2021/2022[2].

Obrońca tytułu, Mark Selby, został wyeliminowany z turnieju w 1/8 finału po porażce 10:13 z Yan Bingtao[3].

Zdobywcą tytułu został Ronnie O’Sullivan, pokonując w finale Judda Trumpa 18:13. Dla O'Sullivana był to siódmy tytuł mistrzowski w karierze[4].

Organizacja turnieju[edytuj | edytuj kod]

Nagrody pieniężne[edytuj | edytuj kod]

  • Zwycięzca: £ 500 000
  • Drugie miejsce: £ 200 000
  • Półfinalista: £ 100 000
  • Ćwierćfinalista: £ 50 000
  • Ostatnia 16: £ 30 000
  • Ostatnia 32: £ 20 000
  • Ostatnia 48: £ 15 000
  • Ostatnia 80: £ 10 000
  • Ostatnia 112: £ 5000
  • Break powyżej 100 pkt: £ 1000
  • Najwyższy break (łącznie w fazie głównej i kwalifikacjach): £ 15 000
  • Łączna pula nagród: £ 2 395 000

Wydarzenia związane z turniejem[edytuj | edytuj kod]

Ogólne informacje[edytuj | edytuj kod]

Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Liam Davies w wieku 15 lat i 277 dni został najmłodszym zawodnikiem, który wygrał mecz w mistrzostwach świata, pokonując w pierwszej rundzie eliminacji Aarona Hilla[6].
  • W eliminacjach zagrał Marco Fu, dla którego udział w kwalifikacjach do mistrzostw był pierwszym profesjonalnym meczem od dwóch lat[7].
  • Nigel Bond po porażce w eliminacjach z Lukasem Kleckersem ogłosił zakończenie sportowej kariery[8].

1. runda[edytuj | edytuj kod]

  • W mistrzostwach świata zadebiutowali: Hossein Vafaei, Ashley Hugill i Jackson Page. Vafaei został pierwszym w historii Irańczykiem grającym w Crucible Theatre[9].
  • Michael White został drugim w historii zawodnikiem, który awansował do fazy telewizyjnej mistrzostw, posiadając status amatora[10].

2. runda[edytuj | edytuj kod]

  • Neil Robertson w dziewiętnastej partii meczu z Jackiem Lisowskim zbudował dwunastego w historii Crucible Theatre, a piątego w swojej karierze breaka maksymalnego. Australijczyk został tym samym ósmym zawodnikiem, który wbił 147 punktów w jednym podejściu w fazie telewizyjnej mistrzostw[14].
  • Dwudziesty drugi frame meczu pomiędzy Markiem Selbym a Yanem Bingtao trwał 85 minut i 22 sekundy, co stanowi najdłuższą partię w historii fazy telewizyjnej mistrzostw. Zawodnicy pobili poprzedni rekord (z meczu Luki Brecela i Gary’ego Wilsona w roku 2019) o niemal sześć minut[15].

Ćwierćfinały[edytuj | edytuj kod]

  • Yan Bingtao i Jack Lisowski po raz pierwszy w karierze awansowali do 1/4 finału czempionatu.
  • Ronnie O’Sullivan dotarł do ćwierćfinału mistrzostw po raz 20. w karierze, czym ustanowił nowy rekord liczby występów na tym etapie czempionatu[16].

Półfinały[edytuj | edytuj kod]

  • W półfinałach mistrzostw zagrali wszyscy trzej zawodnicy z tak zwanej „Class of '92" (John Higgins, Mark Williams i Ronnie O’Sullivan). Była to pierwsza taka sytuacja od 1999 roku[17]. Dla O'Sullivana był to trzynasty w karierze półfinał mistrzostw, czym ustanowił nowy rekord liczby występów na tym etapie czempionatu[18].
  • Dla Williamsa break w wysokości 138 punktów z trzydziestej partii meczu z Juddem Trumpem był jego szesnastym wbitym w mistrzostwach, co pozwoliło mu wyrównać rekord Stephena Hendry'ego[5].

Finał[edytuj | edytuj kod]

  • Ronnie O’Sullivan zdobył swój siódmy w karierze tytuł mistrza świata po pokonaniu w finale 18:13 Judda Trumpa. Pozwoliło mu to zrównać się pod względem liczby wygranych tytułów mistrzowskich ze Stephenem Hendrym. O'Sullivan został tym samym najstarszym mistrzem świata w snookerze w historii. W drugim dniu finału miał 46 lat i 148 dni; poprzedni najstarszy mistrz, Ray Reardon zdobył swój ostatni tytuł w wieku 45 lat i 203 dni[4].
  • O'Sullivan w drugiej partii meczu zbudował swojego dwusetnego breaka stupunktowego w karierze na mistrzostwach świata, wliczając w to mecze kwalifikacyjne[19].

Zawodnicy[edytuj | edytuj kod]

Zawodnicy rozstawieni[edytuj | edytuj kod]

W turnieju na 1. pozycji rozstawiony został obrońca tytułu Mark Selby. Kolejnych 15 miejsc zostało obsadzonych według kolejności na liście rankingowej na sezon 2021/2022, uwzględniającej wszystkie punkty zdobyte do turnieju Tour Championship 2022 włącznie[1].

  • (w nawiasie okrągłym podano rundę, w której zawodnik zakończył udział w turnieju)
  1. Anglia Mark Selby (2R)
  2. Anglia Ronnie O’Sullivan (W)
  3. Australia Neil Robertson (2R)
  4. Anglia Judd Trump (F)
  5. Anglia Kyren Wilson (2R)
  6. Szkocja John Higgins (SF)
  7. Zhao Xintong (2R)
  8. Walia Mark Williams (SF)
  9. Anglia Barry Hawkins (1R)
  10. Anglia Shaun Murphy (1R)
  11. Belgia Luca Brecel (1R)
  12. Anglia Stuart Bingham (QF)
  13. Szkocja Anthony McGill (2R)
  14. Anglia Jack Lisowski (QF)
  15. Irlandia Północna Mark Allen (2R)
  16. Yan Bingtao (QF)

Zawodnicy nierozstawieni[edytuj | edytuj kod]

Poniżsi zawodnicy wywalczyli udział w mistrzostwach dzięki kwalifikacjom.

  • (w nawiasie okrągłym numer zajmowany na liście rankingowej)
  • [w nawiasie kwadratowym etap, na którym zawodnik zakończył udział w turnieju]
  1. Hossein Vafaei (#18) [1R]
  2. Anglia David Gilbert (#19) [1R]
  3. Ding Junhui (#29) [1R]
  4. Walia Jamie Jones (#37) [1R]
  5. Tajlandia Noppon Saengkham (#38) [2R]
  6. Szkocja Stephen Maguire (#40) [QF]
  7. Anglia Liam Highfield (#43) [1R]
  8. Szkocja Scott Donaldson (#49) [1R]
  9. Tajlandia Thepchaiya Un-Nooh (#53) [1R]
  10. Walia Matthew Stevens (#55) [1R]
  11. Anglia Chris Wakelin (#62) [1R]
  12. Lü Haotian (#64) [1R]
  13. Walia Jamie Clarke (#66) [1R]
  14. Anglia Ashley Hugill (#77) [1R]
  15. Walia Jackson Page (#90) [2R]
  16. Walia Michael White (-[a]) [1R]

Drabinka turniejowa[edytuj | edytuj kod]

  Runda 1
Do 10 frejmów
Runda 2
Do 13 frejmów
Ćwierćfinały
Do 13 frejmów
Półfinały
Do 17 frejmów
Finał
Do 18 frejmów
                                               
1  Anglia Mark Selby 10  
 Walia Jamie Jones 7  
  1  Anglia Mark Selby 10  
  16   Yan Bingtao 13  
16   Yan Bingtao 10
 Anglia Chris Wakelin 6  
  16   Yan Bingtao 11  
  8  Walia Mark Williams 13  
9  Anglia Barry Hawkins 7  
 Walia Jackson Page 10  
   Walia Jackson Page 3
  8  Walia Mark Williams 13  
8  Walia Mark Williams 10
 Walia Michael White 3  
  8  Walia Mark Williams 16  
  4  Anglia Judd Trump 17  
5  Anglia Kyren Wilson 10  
  Ding Junhui 8  
  5  Anglia Kyren Wilson 9
  12  Anglia Stuart Bingham 13  
12  Anglia Stuart Bingham 10
  Lü Haotian 5  
  12  Anglia Stuart Bingham 8
  4  Anglia Judd Trump 13  
13  Szkocja Anthony McGill 10  
 Anglia Liam Highfield 7  
  13  Szkocja Anthony McGill 11
  4  Anglia Judd Trump 13  
4  Anglia Judd Trump 10
  Hossein Vafaei 4  
4  Anglia Judd Trump 13
2  Anglia Ronnie O’Sullivan 18
3  Australia Neil Robertson 10  
 Anglia Ashley Hugill 5  
  3  Australia Neil Robertson 12  
  14  Anglia Jack Lisowski 13  
14  Anglia Jack Lisowski 10
 Walia Matthew Stevens 8  
  14  Anglia Jack Lisowski 12  
  6  Szkocja John Higgins 13  
11  Belgia Luca Brecel 5  
 Tajlandia Noppon Saengkham 10  
   Tajlandia Noppon Saengkham 7
  6  Szkocja John Higgins 13  
6  Szkocja John Higgins 10
 Tajlandia Thepchaiya Un-Nooh 7  
  6  Szkocja John Higgins 11
  2  Anglia Ronnie O’Sullivan 17  
7   Zhao Xintong 10  
 Walia Jamie Clarke 2  
  7   Zhao Xintong 9
   Szkocja Stephen Maguire 13  
10  Anglia Shaun Murphy 8
 Szkocja Stephen Maguire 10  
   Szkocja Stephen Maguire 5
  2  Anglia Ronnie O’Sullivan 13  
15  Irlandia Północna Mark Allen 10  
 Szkocja Scott Donaldson 6  
  15  Irlandia Północna Mark Allen 4
  2  Anglia Ronnie O’Sullivan 13  
2  Anglia Ronnie O’Sullivan 10
 Anglia David Gilbert 5  

Finał[edytuj | edytuj kod]

Finał: Do 18 wygranych frejmów
Crucible Theatre, Sheffield – 1-2 maja 2022
Sędzia: Belgia Olivier Marteel
Anglia Judd Trump 13–18 Ronnie O’Sullivan Anglia
1 maja
Sesja popołudniowa (8 frejmów):

98 (72)–0, 0–120 (120), 1–78 (68), 66 (52)–73, 13–62, 4–105 (105), 98 (97)–0, 79–50

Sesja wieczorna (9 frejmów):

100 (73)–36, 7–117 (66, 50), 9–122 (118), 15–107 (97), 0–77, 26–94 (87), 80 (80)–4, 0–79 (60), 33–88 (88)
2 maja
Sesja popołudniowa (8 frejmów):
115 (107)–22, 90 (59)–25, 81–0, 45–71 (64), 66–20, 60–51, 1–68 (55), 126 (105)–0

Sesja wieczorna (pozostałe frejmy):

12–82 (82), 12–88 (88), 72 (64)–27, 1–91 (75), 151 (109)–0, 0–93 (85)

109 Najwyższy break 120
3 100+ breaki 3
10 50+ breaki 16

Breaki stupunktowe fazy głównej turnieju[edytuj | edytuj kod]

W fazie głównej turnieju zostało wbite 109 breaków stupunktowych w wykonaniu 24 zawodników, co stanowi nowy rekord mistrzostw. Najwięcej z nich (szesnaście) zbudował Mark Williams, który tym samym wyrównał rekord Stephena Hendry’ego pod względem liczby setek wbitych w fazie telewizyjnej turnieju przez jednego zawodnika. Jako ósmy zawodnik w historii, w 19. frejmie przegranego pojedynku drugiej rundy z Jackiem Lisowskim, maksymalnego brejka skonstruował Neil Robertson[20].

Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]

Format kwalifikacji[edytuj | edytuj kod]

English Institute of Sport

Zawodnicy spoza czołowej szesnastki rankingu światowego oraz zaproszeni amatorzy musieli przejść przez czterorundowe eliminacje, które wyłoniły 16 zawodników zakwalifikowanych do udziału w fazie głównej mistrzostw. Turniej kwalifikacyjny został rozegrany w dniach 4–13 kwietnia 2022 roku w English Institute of Sport w Sheffield.

Format kwalifikacji wyglądał następująco:

  • W pierwszej rundzie zagrali ze sobą zaproszeni przez WPBSA amatorzy oraz zawodnicy rozstawieni w turnieju od miejsca 81 w górę, mecze do 6 wygranych frejmów;
  • 2. runda – 32 zwycięzców z meczów 1. rundy zagrało przeciwko zawodnikom rozstawionym w turnieju na miejscach 49–80, mecze do 6 wygranych frejmów;
  • 3. runda – 32 zwycięzców z meczów 2. rundy zagrało przeciwko zawodnikom rozstawionym w turnieju na miejscach 17–48, mecze do 6 wygranych frejmów;
  • 4. runda – 32 zwycięzców z meczów 3. rundy zagrało przeciwko sobie o awans do fazy telewizyjnej mistrzostw, mecze do 10 wygranych frejmów podzielone na 2 sesje.

Drabinka kwalifikacji[edytuj | edytuj kod]

  Runda 1
Do 6 frejmów
Runda 2
Do 6 frejmów
Runda 3
Do 6 frejmów
Runda 4
Do 10 frejmów
                                     
81 Zhao Jianbo 4   80 Anglia Allan Taylor 6   17 Anglia Ricky Walden 4
Irlandia Michael Judge 6   Irlandia Michael Judge 5   80 Anglia Allan Taylor 6     80 Anglia Allan Taylor 1
112 Anglia Alfie Burden 4   49 Szkocja Scott Donaldson 6   48 Li Hang 5   49 Szkocja Scott Donaldson 10
Irlandia Północna Robbie McGuigan 6   Irlandia Północna Robbie McGuigan 0   49 Szkocja Scott Donaldson 6
96 Walia Duane Jones 6   65 Walia Dominic Dale 6   32 Liang Wenbo w/d
Tajlandia Nutcharut Wongharuthai 2   96 Walia Duane Jones 3   65 Walia Dominic Dale w/o     65 Walia Dominic Dale 4
97 Xu Si 6   64 Lü Haotian 6   33 Lu Ning 3   64 Lü Haotian 10
Szkocja Michael Collumb 4   97 Xu Si 4   64 Lü Haotian 6
104 Zhang Jiankang 6   57 Tajlandia Akani Songsermsawad 4   40 Szkocja Stephen Maguire 6
Anglia John Astley 4   104 Zhang Jiankang 6   104 Zhang Jiankang 3     40 Szkocja Stephen Maguire 10
89 Zhang Anda 6   72 Anglia Andy Hicks 4   25 Zhou Yuelong 6   25 Zhou Yuelong 7
Ukraina Anton Kazakow 0   89 Zhang Anda 6   89 Zhang Anda 5
105 Szkocja Fraser Patrick 1   56 Anglia Martin O’Donnell 2   41 Anglia Mark King 1
Walia Michael White 6   Walia Michael White 6   Walia Michael White 6     Walia Michael White 10
88 Irlandia Aaron Hill 4   73 Irlandia Fergal O’Brien 5   24 Irlandia Północna Jordan Brown 6   24 Irlandia Północna Jordan Brown 8
Walia Liam Davies 6   Walia Liam Davies 6   Walia Liam Davies 5
85 Niemcy Lukas Kleckers 6   76 Anglia Nigel Bond 1   21 Anglia Matthew Selt 6
Soheil Vahedi 3   85 Niemcy Lukas Kleckers 6   85 Niemcy Lukas Kleckers 5     21 Anglia Matthew Selt 7
108 Walia Andrew Pagett 6   53 Tajlandia Thepchaiya Un-Nooh 6   44 Walia Jak Jones 5   53 Tajlandia Thepchaiya Un-Nooh 10
Anglia Jimmy White 2   108 Walia Andrew Pagett 4   53 Tajlandia Thepchaiya Un-Nooh 6
92 Anglia Hammad Miah 6   69 Anglia Michael Holt 6   28 Anglia Tom Ford 6
Chen Zifan 3   92 Anglia Hammad Miah 1   69 Anglia Michael Holt 3     28 Anglia Tom Ford 5
101 Anglia Louis Heathcote 6   60 Anglia Mark Joyce 6   37 Walia Jamie Jones 6   37 Walia Jamie Jones 10
Belgia Ben Mertens 5   101 Anglia Louis Heathcote 5   60 Anglia Mark Joyce 1
100 Anglia Craig Steadman 4   61 Anglia Robbie Williams 3   36 Norwegia Kurt Maflin 1
Anglia David Lilley 6   Anglia David Lilley 6   Anglia David Lilley 6     Anglia David Lilley 7
93 Walia Lee Walker 6   68 Tian Pengfei 6   29 Ding Junhui 6   29 Ding Junhui 10
Anglia Reanne Evans 2   93 Walia Lee Walker 4   68 Tian Pengfei 4
109 Anglia Barry Pinches 6   52 Anglia Joe O’Connor 6   45 Anglia Ben Woollaston 1
Anglia Lee Stephens 3   109 Anglia Barry Pinches 4   52 Anglia Joe O’Connor 6     52 Anglia Joe O’Connor 7
84 Anglia Ben Hancorn 3   77 Anglia Ashley Hugill 6   20 Anglia Martin Gould 5   77 Anglia Ashley Hugill 10
Szkocja Dean Young 6   Szkocja Dean Young 0   77 Anglia Ashley Hugill 6
83 Jamajka Rory McLeod 6   78 Irlandia Ken Doherty 4   19 Anglia David Gilbert 6
Hongkong Ng On Yee 2   83 Jamajka Rory McLeod 6   83 Jamajka Rory McLeod 1     19 Anglia David Gilbert 10
110 Anglia Ian Burns 6   51 Anglia Elliot Slessor 6   46 Anglia Anthony Hamilton 6   46 Anglia Anthony Hamilton 3
Hongkong Marco Fu 5   110 Anglia Ian Burns 0   51 Anglia Elliot Slessor 2
94 Anglia Peter Devlin 6   67 Anglia Oliver Lines 6   30 Anglia Jimmy Robertson 6
Belgia Yorrit Hoes 1   94 Anglia Peter Devlin 1   67 Anglia Oliver Lines 4     30 Anglia Jimmy Robertson 7
99 Anglia Jamie Wilson 6   62 Anglia Chris Wakelin 6   35 Fan Zhengyi 5   62 Anglia Chris Wakelin 10
Anglia Jake Crofts 2   99 Anglia Jamie Wilson 2   62 Anglia Chris Wakelin 6
102 Chang Bingyu 5   59 Anglia Andrew Higginson 4   38 Tajlandia Noppon Saengkham 6
Walia Daniel Wells 6   Walia Daniel Wells 6   Walia Daniel Wells 3     38 Tajlandia Noppon Saengkham 10
91 Anglia Peter Lines 5   70 Cao Yupeng 6   27 Anglia Robert Milkins 6   27 Anglia Robert Milkins 8
Anglia Sanderson Lam 6   Anglia Sanderson Lam 1   70 Cao Yupeng 3
107 Anglia Jamie O’Neill 4   54 Anglia Mark Davis 5   43 Anglia Liam Highfield 6
Anglia James Cahill 6   Anglia James Cahill 6   Anglia James Cahill 5     43 Anglia Liam Highfield 10
86 Yuan Sijun 6   75 Anglia Steven Hallworth 3   22 Walia Ryan Day 1   86 Yuan Sijun 7
Szkocja Ross Muir 3   86 Yuan Sijun 6   86 Yuan Sijun 6
87 Anglia Mitchell Mann 0   74 Gao Yang 6   23 Anglia Allister Carter 6
Walia Dylan Emery 6   Walia Dylan Emery 3   74 Gao Yang 4     23 Anglia Allister Carter 8
106 Irlandia Północna Gerard Greene 6   55 Walia Matthew Stevens 6   42 Anglia Sam Craigie 1   55 Walia Matthew Stevens 10
Anglia Rebecca Kenna 1   106 Irlandia Północna Gerard Greene 1   55 Walia Matthew Stevens 6
90 Walia Jackson Page 6   71 Anglia Ashley Carty 1   26 Anglia Joe Perry 3
Anglia Sean O’Sullivan 1   90 Walia Jackson Page 6   90 Walia Jackson Page 6     90 Walia Jackson Page 10
103 Ukraina Iulian Boiko 6   58 Anglia David Grace 6   39 Xiao Guodong 4   58 Anglia David Grace 6
Cypr Michael Georgiou 4   103 Ukraina Iulian Boiko 4   58 Anglia David Grace 6
98 Pakistan Farakh Ajaib 6   63 Pang Junxu 6   34 Szkocja Graeme Dott 6
Anglia Mark Lloyd 5   98 Pakistan Farakh Ajaib 1   63 Pang Junxu 1     34 Szkocja Graeme Dott 8
95 Anglia Zak Surety 4   66 Walia Jamie Clarke 6   31 Anglia Gary Wilson 0   66 Walia Jamie Clarke 10
Si Jiahui 6   Si Jiahui 5   66 Walia Jamie Clarke 6
111 Lei Peifan 6   50 Anglia Stuart Carrington 3   47 Szwajcaria Alexander Ursenbacher 3
Anglia Sean Maddocks 0   111 Lei Peifan 6   111 Lei Peifan 6     111 Lei Peifan 9
82 Wu Yize 6   79 Niemcy Simon Lichtenberg 6   18 Hossein Vafaei 6   18 Hossein Vafaei 10
Bai Langning 2   82 Wu Yize 4   79 Niemcy Simon Lichtenberg 0

Breaki stupunktowe kwalifikacji[edytuj | edytuj kod]

W kwalifikacjach łącznie wbito 89 breaków stupunktowych w wykonaniu 49 zawodników. Najwięcej z nich (pięć) wbił Thepchaiya Un-Nooh, Zhang Anda oraz Yuan Sijun.

Prawa telewizyjne[edytuj | edytuj kod]

Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]

Kwalifikacje można było śledzić w następujących platformach streamingowych:

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. White jest amatorem i nie jest sklasyfikowany na liście rankingowej.
  2. Dotyczy terytoriów, na których żaden inny podmiot nie posiada praw transmisyjnych.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b World Championship 2022 – Draw, Schedule, Results. Eurosport, 2022-03-28. [dostęp 2022-04-03]. (ang.).
  2. CALENDAR 2021/2022. World Snooker Tour. [dostęp 2022-04-03]. (ang.).
  3. Selby Reign Ended By Yan. World Snooker Tour, 2022-04-24. [dostęp 2022-04-24]. (ang.).
  4. a b O'Sullivan Beats Trump for Magnificent Seventh. World Snooker Tour. [dostęp 2022-05-02].
  5. a b Crucible Centuries Record Beaten. World Snooker Tour, 2022-05-02. [dostęp 2022-05-03]. (ang.).
  6. Davies Sets Record as Youngest Winner. World Snooker Tour, 2022-04-04. [dostęp 2022-05-02].
  7. Returning Fu Left Cold by Burns. World Snooker Tour, 2022-04-05. [dostęp 2022-05-02].
  8. Nigel Bond Announces Retirement. World Snooker Tour, 2022-04-08. [dostęp 2022-05-02]. (ang.).
  9. Iran's Hossein Vafaei to make Crucible debut. BBC Sport, 2022-04-13. [dostęp 2022-05-02]. (ang.).
  10. Amateur Michael White qualifies for Crucible. BBC Sport, 2022-04-13. [dostęp 2022-05-03]. (ang.).
  11. Ronnie O'Sullivan continues quest for seventh title as he marks 30th year at Crucible. BBC Sport, 2022-04-16. [dostęp 2022-05-02]. (ang.).
  12. O'Sullivan Beats Gilbert to Equal Records. World Snooker Tour, 2022-04-17. [dostęp 2022-05-03]. (ang.).
  13. Maguire Downs Murphy in First Crucible Encounter. World Snooker Tour, 2022-04-17. [dostęp 2022-05-03]. (ang.).
  14. Robertson Makes Crucible 147. World Snooker Tour, 2022-04-25. [dostęp 2022-05-03]. (ang.).
  15. Defending champion Selby knocked out by Yan Bingtao. BBC Sport, 2022-04-23. [dostęp 2022-05-03]. (ang.).
  16. O'Sullivan Thrashes Allen to Reach Quarters. World Snooker Tour, 2022-04-23. [dostęp 2022-05-03]. (ang.).
  17. John Higgins survives to join Ronnie O’Sullivan and ‘Class of ‘92’ in semis. The Guardian, 2022-04-27. [dostęp 2022-05-03]. (ang.).
  18. O'Sullivan Stays On Target for Magnificent Seventh. World Snooker Tour, 2022-04-27. [dostęp 2022-05-03]. (ang.).
  19. Ronnie O'Sullivan in command against Judd Trump despite referee row. Sky Sports, 2022-05-01. [dostęp 2022-05-03]. (ang.).
  20. Robertson Makes Crucible 147. World Snooker Tour, 2022-04-25. [dostęp 2022-04-30]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]