Mistrzostwa Świata w Snookerze 2021

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mistrzostwa świata
2020 2021 2022
Ilustracja
Miejsce

Anglia Crucible Theatre, Sheffield

Zwycięzca

Anglia Mark Selby

II miejsce

Anglia Shaun Murphy

Najwyższy break

144 Anglia Shaun Murphy

Selby, zwycięzca turnieju.

Mistrzostwa Świata w Snookerze 2021 (ang. 2021 Betfred World Snooker Championship) – 84. edycja mistrzostw świata w snookerze, która odbyła się w dniach 17 kwietnia – 3 maja 2021 roku w Crucible Theatre w Sheffield[1]. Był to piętnasty i ostatni turniej rankingowy sezonu 2020/2021[2].

Obrońcą tytułu mistrzowskiego był Anglik Ronnie O’Sullivan, który odpadł w 2. rundzie turnieju z Anthonym McGillem.

Mistrzem świata został Anglik Mark Selby, który w finale pokonał rodaka Shauna Murphy’ego 18:15.

Organizacja turnieju[edytuj | edytuj kod]

Nagrody pieniężne[edytuj | edytuj kod]

  • Zwycięzca: £ 500 000
  • Drugie miejsce: £ 200 000
  • Półfinalista: £ 100 000
  • Ćwierćfinalista: £ 50 000
  • Ostatnia 16: £ 30 000
  • Ostatnia 32: £ 20 000
  • Ostatnia 48: £ 15 000
  • Ostatnia 80: £ 10 000
  • Ostatnia 112: £ 5000
  • Najwyższy break (łącznie w fazie głównej i kwalifikacjach): £ 15 000
  • Łączna pula nagród: £ 2 395 000[3]

Wydarzenia związane z turniejem[edytuj | edytuj kod]

Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Do kwalifikacji przystąpiło czterech byłych mistrzów świata: Stephen Hendry (1990, 1992-1996, 1999), Ken Doherty (1997), Graeme Dott (2006) i Stuart Bingham (2015). Tylko Bingham pomyślnie przeszedł przez kwalifikacje[4].
  • Noppon Saengkham uzyskał pozytywny wynik testu na COVID-19 i nie mógł wziąć udziału w kwalifikacjach. W związku z powyższym jego rywal, Lü Haotian, automatycznie awansował do następnej rundy kwalifikacyjnej[5].
  • W pierwszej rundzie kwalifikacji spotkali się Jimmy White i Stephen Hendry, którzy w latach 90. XX wieku czterokrotnie mierzyli się ze sobą w finale mistrzostw świata[6]. Hendry pokonał White’a 6:3, zaś w następnej rundzie przegrał 1:6 z Xu Si[7].
  • Jamie Clarke w meczu drugiej rundy kwalifikacji z Jamiem O’Neillem przegrywał 0:5, jednak wygrał on kolejne sześć frejmów, dzięki czemu awansował do trzeciej rundy kwalifikacyjnej[8].
  • W drugiej rundzie kwalifikacji Bai Langning pokonał Alana McManusa 6:3. Po tym meczu McManus ogłosił zakończenie kariery[9].
  • W meczu czwartej rundy kwalifikacyjnej Mark Davis przegrywał 2:7 z Jamiem Clarkiem. Odrobił straty i ostatecznie wygrał 10:8[10]. Tym samym po raz jedenasty w karierze awansował do fazy głównej mistrzostw świata z kwalifikacji. Pobił w ten sposób rekord, który ustanowił dwa lata wcześniej[11]. Jednocześnie Anglik został autorem najwyższego brejka kwalifikacji – w meczu trzeciej rundy ze Stuartem Carringtonem zdobył 143 punkty w jednym podejściu[12].

1. runda[edytuj | edytuj kod]

2. runda[edytuj | edytuj kod]

  • Do 2. rundy Mistrzostw przeszło dalej tylko dwóch zawodników (Stuart Bingham i Jamie Jones) biorących udział w kwalifikacjach. Ostatni raz taka sytuacja miała miejsce na czempionacie w 2009 roku.
  • Ronnie O’Sullivan zagrał 92. mecz w fazie głównej mistrzostw świata, dzięki czemu ma najwięcej rozegranych spotkań w historii MŚ.
  • Jednocześnie Ronnie O’Sullivan, który był obrońcą tytułu przegrał swoje spotkanie ze Szkotem Anthonym McGillem 12:13. Było to zarazem pierwsze zwycięstwo McGilla nad O’Sullivanem. Poprzednie 6 spotkań między tymi zawodnikami zawsze kończyło się wygranymi Anglika.

Ćwierćfinał[edytuj | edytuj kod]

  • Po raz pierwszy w historii MŚ wśród najlepszej ósemki turnieju spotkało się aż sześciu byłych mistrzów świata.
  • Zwycięstwo Marka Selby’ego nad Markiem Williamsem 13:3 było najwyższym zwycięstwem w ćwierćfinale MŚ od 2017 roku. Marco Fu przegrał na tamtym turnieju w tym samym stosunku frejmów także z Selbym.

Półfinał[edytuj | edytuj kod]

  • W 27. frejmie meczu pomiędzy Markiem Selbym i Stuartem Binghamem padł 101. break stupunktowy turnieju w wykonaniu Binghama, co jest nowym rekordem w historii Mistrzostw Świata.
  • Pierwszy raz w historii w meczu rozgrywanym do 17. wygranych partii odbyło się 5 sesji. Miało to miejsce w spotkaniu między Selbym, a Binghamem. Zawodnicy rozgrywali frejmy w 4. sesji na tyle długo, że nie zdążyli skończyć meczu przed rozpoczęciem 4. sesji drugiego półfinału Wilson - Murphy. Mecz przerwano przy stanie 16:15 i dokończono po zakończeniu wspomnianego spotkania. Ostatecznie Selby wygrał 17:15.

Finał[edytuj | edytuj kod]

  • Arbitrem meczu finałowego został wybrany Paul Collier. Był to dla niego trzeci prowadzony finał czempionatu (poprzednie finały sędziował w 2004 i 2016 roku)[14].

Zawodnicy[edytuj | edytuj kod]

Zawodnicy rozstawieni[edytuj | edytuj kod]

W turnieju na 1. pozycji rozstawiony został obrońca tytułu Ronnie O’Sullivan. Kolejnych 15 miejsc zostało obsadzonych według kolejności na liście rankingowej na sezon 2020/2021, uwzględniającej wszystkie punkty zdobyte do turnieju Tour Championship 2021 włącznie[1].

  • (w nawiasie okrągłym podano rundę, w której zawodnik zakończył udział w turnieju)
  1. Anglia Ronnie O’Sullivan (2R)
  2. Anglia Judd Trump (QF)
  3. Australia Neil Robertson (QF)
  4. Anglia Mark Selby (W)
  5. Szkocja John Higgins (2R)
  6. Anglia Kyren Wilson (SF)
  7. Anglia Shaun Murphy (F)
  8. Szkocja Stephen Maguire (1R)
  9. Ding Junhui (1R)
  10. Yan Bingtao (2R)
  11. Anglia Barry Hawkins (2R)
  12. Walia Mark Williams (QF)
  13. Irlandia Północna Mark Allen (2R)
  14. Anglia Jack Lisowski (2R)
  15. Anglia David Gilbert (2R)
  16. Szkocja Anthony McGill (QF)

Zawodnicy nierozstawieni[edytuj | edytuj kod]

Poniżsi zawodnicy wywalczyli udział w mistrzostwach dzięki kwalifikacjom.

  • (w nawiasie okrągłym numer zajmowany na liście rankingowej)
  • [w nawiasie kwadratowym etap, na którym zawodnik zakończył udział w turnieju]
  1. Anglia Stuart Bingham (#18) [SF]
  2. Anglia Gary Wilson (#22) [1R]
  3. Anglia Allister Carter (#23) [1R]
  4. Norwegia Kurt Maflin (#25) [1R]
  5. Anglia Martin Gould (#27) [1R]
  6. Liang Wenbo (#29) [1R]
  7. Anglia Matthew Selt (#32) [1R]
  8. Anglia Ricky Walden (#35) [1R]
  9. Anglia Mark Davis (#45) [1R]
  10. Anglia Mark Joyce (#46) [1R]
  11. Anglia Liam Highfield (#49) [1R]
  12. Tian Pengfei (#53) [1R]
  13. Lü Haotian (#56) [1R]
  14. Anglia Sam Craigie (#58) [1R]
  15. Anglia Chris Wakelin (#63) [1R]
  16. Walia Jamie Jones (#69) [2R]

Drabinka turniejowa[edytuj | edytuj kod]

  Runda 1
(do 10 frejmów)
Runda 2
(do 13 frejmów)
Ćwierćfinały
(do 13 frejmów)
Półfinały
(do 17 frejmów)
Finał
(do 18 frejmów)
                                               
1  Anglia Ronnie O’Sullivan 10  
46  Anglia Mark Joyce 4  
  1  Anglia Ronnie O’Sullivan 12  
  16  Szkocja Anthony McGill 13  
16  Szkocja Anthony McGill 10
35  Anglia Ricky Walden 5  
  16  Szkocja Anthony McGill 12  
  18  Anglia Stuart Bingham 13  
9   Ding Junhui 9  
18  Anglia Stuart Bingham 10  
  18  Anglia Stuart Bingham 13
  69  Walia Jamie Jones 6  
8  Szkocja Stephen Maguire 4
69  Walia Jamie Jones 10  
  18  Anglia Stuart Bingham 15  
  4  Anglia Mark Selby 17  
5  Szkocja John Higgins 10  
53   Tian Pengfei 7  
  5  Szkocja John Higgins 7
  12  Walia Mark Williams 13  
12  Walia Mark Williams 10
58  Anglia Sam Craigie 4  
  12  Walia Mark Williams 3
  4  Anglia Mark Selby 13  
13  Irlandia Północna Mark Allen 10  
56   Lü Haotian 2  
  13  Irlandia Północna Mark Allen 7
  4  Anglia Mark Selby 13  
4  Anglia Mark Selby 10
25  Norwegia Kurt Maflin 1  
4  Anglia Mark Selby 18
7  Anglia Shaun Murphy 15
3  Australia Neil Robertson 10  
29   Liang Wenbo 3  
  3  Australia Neil Robertson 13  
  14  Anglia Jack Lisowski 9  
14  Anglia Jack Lisowski 10
23  Anglia Allister Carter 9  
  3  Australia Neil Robertson 8  
  6  Anglia Kyren Wilson 13  
11  Anglia Barry Hawkins 10  
32  Anglia Matthew Selt 3  
  11  Anglia Barry Hawkins 10
  6  Anglia Kyren Wilson 13  
6  Anglia Kyren Wilson 10
22  Anglia Gary Wilson 8  
  6  Anglia Kyren Wilson 12
  7  Anglia Shaun Murphy 17  
7  Anglia Shaun Murphy 10  
45  Anglia Mark Davis 7  
  7  Anglia Shaun Murphy 13
  10   Yan Bingtao 7  
10   Yan Bingtao 10
27  Anglia Martin Gould 6  
  7  Anglia Shaun Murphy 13
  2  Anglia Judd Trump 11  
15  Anglia David Gilbert 10  
63  Anglia Chris Wakelin 4  
  15  Anglia David Gilbert 8
  2  Anglia Judd Trump 13  
2  Anglia Judd Trump 10
49  Anglia Liam Highfield 4  

[15]

Finał[edytuj | edytuj kod]

Finał: Do 18 wygranych frejmów
Crucible Theatre, Sheffield – 2-3 maja 2021
Sędzia: Walia Paul Collier
Anglia Mark Selby 18–15 Shaun Murphy Anglia
2 maja
Sesja popołudniowa (8 frejmów):

49–57, 46–67, 68–65 (65), 89 (89)–7, 0–75 (75), 66–1, 8–71 (64), 54–80 (52)

Sesja wieczorna (9 frejmów):

85 (85)–49, 0–98 (98), 72 (67)–34, 107 (86)–0, 34–97 (64), 109 (57)–0, 90 (90)–34, 88–4, 69–26
3 maja
Sesja popołudniowa (8 frejmów):
4–87 (77), 69 (62)–58, 41–69, 134 (107)–0, 104 (54, 50)–14, 1–100 (100), 0–108 (56), 131 (62, 69)–0

Sesja wieczorna (pozostałe frejmy):

70 (66)–28, 48–73, 108 (68)–0, 11–79 (58), 120 (120)–0, 7–100 (100), 8–126 (103), 71–57

120 Najwyższy break 103
2 100+ breaki 3
15 50+ breaki 12

Breaki stupunktowe fazy głównej turnieju[edytuj | edytuj kod]

W fazie głównej turnieju zostało wbite rekordowe 108 breaków stupunktowych w wykonaniu 22 zawodników. Najwięcej z nich (trzynaście) zbudował Stuart Bingham.

Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]

Format kwalifikacji[edytuj | edytuj kod]

English Institute of Sport

Zawodnicy spoza czołowej szesnastki rankingu światowego oraz zaproszeni amatorzy musieli przejść przez czterorundowe eliminacje, które wyłoniły 16 zawodników zakwalifikowanych do udziału w fazie głównej mistrzostw. Turniej kwalifikacyjny został rozegrany w dniach 5–14 kwietnia 2021 roku w English Institute of Sport w Sheffield[1].

Format kwalifikacji wygląda następująco[3]:

  • W pierwszej rundzie zagrają ze sobą zaproszeni przez WPBSA amatorzy oraz zawodnicy rozstawieni w turnieju od miejsca 81 w górę, mecze do 6 wygranych frejmów;
  • 2. runda – 32 zwycięzców z meczów 1. rundy zagrało przeciwko zawodnikom rozstawionym w turnieju na miejscach 49–80, mecze do 6 wygranych frejmów;
  • 3. runda – 32 zwycięzców z meczów 2. rundy zagrało przeciwko zawodnikom rozstawionym w turnieju na miejscach 17–48, mecze do 6 wygranych frejmów;
  • 4. runda – 32 zwycięzców z meczów 3. rundy zagrało przeciwko sobie o awans do fazy telewizyjnej mistrzostw, mecze do 10 wygranych frejmów podzielone na 2 sesje.

Drabinka kwalifikacji[edytuj | edytuj kod]

  Runda 1
Do 6 frejmów
Runda 2
Do 6 frejmów
Runda 3
Do 6 frejmów
Runda 4
Do 10 frejmów
                                     
81 Anglia Jimmy White 3   80 Xu Si 6   17 Zhou Yuelong 6
Szkocja Stephen Hendry 6   Szkocja Stephen Hendry 1   80 Xu Si 5     17 Zhou Yuelong 7
112 Anglia Zak Surety 4   49 Anglia Liam Highfield 6   48 Anglia Elliot Slessor 5   49 Anglia Liam Highfield 10
Fan Zhengyi 6   Fan Zhengyi 5   49 Anglia Liam Highfield 6
96 Irlandia Ken Doherty 4   65 Anglia Nigel Bond 6   32 Anglia Matthew Selt 6
Walia Lee Walker 6   Walia Lee Walker 4   65 Anglia Nigel Bond 5     32 Anglia Matthew Selt 10
97 Anglia Oliver Lines 6   64 Walia Dominic Dale 6   33 Szkocja Scott Donaldson 6   33 Szkocja Scott Donaldson 3
Walia Dylan Emery 1   97 Anglia Oliver Lines 4   64 Walia Dominic Dale 5
104 Szkocja Fraser Patrick 6   57 Anglia Joe O’Connor 6   40 Anglia Robert Milkins 6
Irlandia Leo Fernandez 4   104 Szkocja Fraser Patrick 2   57 Anglia Joe O’Connor 5     40 Anglia Robert Milkins 4
89 Anglia Barry Pinches 0   72 Walia Jak Jones 6   25 Norwegia Kurt Maflin 6   25 Norwegia Kurt Maflin 10
Anglia Jamie Wilson 6   Anglia Jamie Wilson 4   72 Walia Jak Jones 4
105 Gao Yang 6   56 Lü Haotian 6   41 Tajlandia Noppon Saengkham w/d
Anglia Paul Davison 3   105 Gao Yang 5   56 Lü Haotian w/o     56 Lü Haotian 10
88 Soheil Vahedi 5   73 Chang Bingyu 6   24 Anglia Tom Ford 4   73 Chang Bingyu 6
Belgia Julien Leclercq 6   Belgia Julien Leclercq 2   73 Chang Bingyu 6
85 Anglia Andy Hicks 6   76 Izrael Eden Szaraw 6   21 Szkocja Graeme Dott 6
Anglia Reanne Evans 2   85 Anglia Andy Hicks 1   76 Izrael Eden Szaraw 3     21 Szkocja Graeme Dott 7
108 Anglia Billy Joe Castle 6   53 Tian Pengfei 6   44 Tajlandia Akani Songsermsawad 4   53 Tian Pengfei 10
Anglia Connor Benzey 3   108 Anglia Billy Joe Castle 3   53 Tian Pengfei 6
92 Anglia David Lilley w/o   69 Walia Jamie Jones 6   28 Anglia Michael Holt 3
Maroko Amine Amiri w/d   92 Anglia David Lilley 4   69 Walia Jamie Jones 6     69 Walia Jamie Jones 10
101 Anglia Brandon Sargeant 6   60 Anglia Andrew Higginson 6   37 Li Hang 6   37 Li Hang 5
Anglia Rebecca Kenna 4   101 Anglia Brandon Sargeant 3   60 Anglia Andrew Higginson 2
100 Zhao Jianbo 6   61 Anglia Jimmy Robertson 6   36 Lu Ning 6
Szkocja Ross Muir 3   100 Zhao Jianbo 5   61 Anglia Jimmy Robertson 5     36 Lu Ning 7
93 Anglia Rod Lawler 6   68 Yuan Sijun 5   29 Liang Wenbo 6   29 Liang Wenbo 10
Malta Alex Borg 1   93 Anglia Rod Lawler 6   93 Anglia Rod Lawler 3
109 Irlandia Fergal O’Brien 6   52 Anglia Stuart Carrington 6   45 Anglia Mark Davis 6
Irlandia Północna Fergal Quinn 3   109 Irlandia Fergal O’Brien 2   52 Anglia Stuart Carrington 4     45 Anglia Mark Davis 10
84 Walia Jamie Clarke 6   77 Anglia Jamie O’Neill 5   20 Anglia Joe Perry 2   84 Walia Jamie Clarke 8
Ukraina Iulian Boiko 4   84 Walia Jamie Clarke 6   84 Walia Jamie Clarke 6
83 Brazylia Igor Figueiredo 6   78 Anglia Robbie Williams 5   19 Tajlandia Thepchaiya Un-Nooh 5
Pakistan Farakh Ajaib 0   83 Brazylia Igor Figueiredo 6   83 Brazylia Igor Figueiredo 6     83 Brazylia Igor Figueiredo 7
110 Jamajka Rory McLeod 6   51 Anglia Anthony Hamilton 6   46 Anglia Mark Joyce 6   46 Anglia Mark Joyce 10
Francja Brian Ochoiski 5   110 Jamajka Rory McLeod 1   51 Anglia Anthony Hamilton 3
94 Anglia Ashley Carty 6   67 Anglia Louis Heathcote 6   30 Walia Ryan Day 6
Walia Michael White 4   94 Anglia Ashley Carty 2   67 Anglia Louis Heathcote 5     30 Walia Ryan Day 5
99 Anglia Peter Lines 6   62 Luo Honghao 3   35 Anglia Ricky Walden 6   35 Anglia Ricky Walden 10
Anglia Mark Lloyd 5   99 Anglia Peter Lines 6   99 Anglia Peter Lines 1
102 Anglia Allan Taylor 4   59 Szkocja Alan McManus 3   38 Anglia Ben Woollaston 5
Bai Langning 6   Bai Langning 6   Bai Langning 6     Bai Langning 5
91 Walia Duane Jones 6   70 Walia Daniel Wells 4   27 Anglia Martin Gould 6   27 Anglia Martin Gould 10
Anglia Hayden Staniland 5   91 Walia Duane Jones 6   91 Walia Duane Jones 4
107 Anglia Steven Hallworth 6   54 Anglia David Grace 3   43 Irlandia Północna Jordan Brown 5
Szkocja Dean Young 2   107 Anglia Steven Hallworth 6   107 Anglia Steven Hallworth 6     107 Anglia Steven Hallworth 3
86 Anglia James Cahill 6   75 Irlandia Północna Gerard Greene 6   22 Anglia Gary Wilson 6   22 Anglia Gary Wilson 10
Anglia Sean Maddocks 1   86 Anglia James Cahill 5   75 Irlandia Północna Gerard Greene 4
87 Si Jiahui 6   74 Pang Junxu 6   23 Anglia Allister Carter 6
Anglia Hasim Hussain 1   87 Si Jiahui 4   74 Pang Junxu 4     23 Anglia Allister Carter 10
106 Anglia Peter Devlin 1   55 Szwajcaria Alexander Ursenbacher 6   42 Anglia Martin O’Donnell 5   55 Szwajcaria Alexander Ursenbacher 4
Niemcy Lukas Kleckers 6   Niemcy Lukas Kleckers 2   55 Szwajcaria Alexander Ursenbacher 6
90 Polska Kacper Filipiak 6   71 Walia Jackson Page 5   26 Zhao Xintong 6
Anglia Riley Parsons 4   90 Polska Kacper Filipiak 6   90 Polska Kacper Filipiak 3     26 Zhao Xintong 9
103 Irlandia Aaron Hill 4   58 Anglia Sam Craigie 6   39 Hossein Vafaei 0   58 Anglia Sam Craigie 10
Anglia Ashley Hugill 6   Anglia Ashley Hugill 3   58 Anglia Sam Craigie 6
98 Lei Peifan 6   63 Anglia Chris Wakelin 6   34 Walia Matthew Stevens 3
Belgia Ben Mertens 5   98 Lei Peifan 5   63 Anglia Chris Wakelin 6     63 Anglia Chris Wakelin 10
95 Niemcy Simon Lichtenberg 6   66 Anglia Ian Burns 6   31 Xiao Guodong 6   31 Xiao Guodong 7
Rosja Iwan Kakowski 3   95 Niemcy Simon Lichtenberg 4   66 Anglia Ian Burns 1
111 Anglia Ben Hancorn 2   50 Anglia Mark King 6   47 Belgia Luca Brecel 6
Austria Florian Nüßle 6   Austria Florian Nüßle 3   50 Anglia Mark King 3     47 Belgia Luca Brecel 5
82 Anglia Mitchell Mann 6   79 Chen Zifan 6   18 Anglia Stuart Bingham 6   18 Anglia Stuart Bingham 10
Irlandia Północna Robbie McGuigan 5   82 Anglia Mitchell Mann 5   79 Chen Zifan 1

Breaki stupunktowe kwalifikacji[edytuj | edytuj kod]

W kwalifikacjach łącznie zostało wbite 106 breaków stupunktowe w wykonaniu 50 zawodników. Najwięcej z nich (sześć) wbił Matthew Selt.

Prawa telewizyjne[edytuj | edytuj kod]

Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]

Kwalifikacje można było śledzić w następujących platformach streamingowych[3]:

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Dotyczy terytoriów, na których żaden inny podmiot nie posiada praw transmisyjnych.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c World Championship 2021 - Draw, Schedule, Results - Ronnie O’Sullivan gunning for title No 7. Eurosport, 2021-02-26. [dostęp 2021-02-28]. (ang.).
  2. CALENDAR 2020/2021. World Snooker Tour. [dostęp 2021-02-28]. (ang.).
  3. a b c Betfred World Championship Prize Money. World Snooker Tour, 2021-03-21. [dostęp 2021-03-22]. (ang.).
  4. Matches | World Snooker Live Scores [online], livescores.worldsnookerdata.com [dostęp 2021-04-14] [zarchiwizowane z adresu 2021-04-14].
  5. Saengkham Tests Positive For Covid-19 [online], World Snooker, 8 kwietnia 2021 [dostęp 2021-04-14] (ang.).
  6. Hendry To Face White At Betfred World Championship. World Snooker Tour. [dostęp 2021-03-24]. (ang.).
  7. Classy Xu Ends Hendry's Crucible Dream [online], World Snooker, 7 kwietnia 2021 [dostęp 2021-04-14] (ang.).
  8. Match Result | World Snooker Live Scores [online], livescores.worldsnookerdata.com [dostęp 2021-04-14].
  9. McManus Retires Following Bai Defeat [online], World Snooker, 9 kwietnia 2021 [dostęp 2021-04-09] (ang.).
  10. Davis - My Best Ever Comeback [online], World Snooker, 13 kwietnia 2021 [dostęp 2021-04-14] (ang.).
  11. Amateur Cahill To Make Crucible History [online], World Snooker, 17 kwietnia 2019 [dostęp 2021-04-14] (ang.).
  12. Centuries | World Snooker Live Scores [online], livescores.worldsnookerdata.com [dostęp 2021-04-14] [zarchiwizowane z adresu 2021-04-17].
  13. Bingham przełamał magiczną granicę w Crucible Theatre [online], TVN24.pl [dostęp 2021-04-20] (pol.).
  14. Collier To Take Charge Of Third Crucible Final. World Snooker Tour. [dostęp 2021-04-07]. (ang.).
  15. Eurosport UK [online], Eurosport UK [dostęp 2021-04-18] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]