Nikołaj Sandżyrow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nikołaj Sandżyrow
Николай Санджиров
ilustracja
starszy porucznik starszy porucznik
Data i miejsce urodzenia

29 września 1921
Cagan-Nur, Kałmucja

Data i miejsce śmierci

18 sierpnia 1944
Polska

Przebieg służby
Lata służby

1941–1944

Siły zbrojne

Armia Czerwona

Jednostki

1 kompania inżynieryjna 91 samodzielnego batalionu inżynieryjnego 47 Armii

Stanowiska

dowódca plutonu

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Aleksandra Newskiego (ZSRR) Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy

Nikołaj Martynowicz Sandżyrow (ros. Николай Мартынович Санджиров; ur. 29 września 1921 w miejscowości Cagan-Nur obecnie w rejonie oktiabrskim w Kałmucji, zm. 18 sierpnia 1944 w Polsce) – radziecki wojskowy, starszy porucznik, Bohater Związku Radzieckiego (1944).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w kałmuckiej rodzinie chłopskiej. Mieszkał z rodziną we wsi Sadki (obecnie w rejonie dubowskim w obwodzie wołgogradzkim), gdzie skończył szkołę podstawową, później w Dubowce, gdzie skończył szkołę 7-letnią. Pracował w kołchozie, 1938-1941 uczył się w szkole pedagogicznej w Dubowce, 15 lipca 1941 został powołany do Armii Czerwonej. W lutym 1942 ukończył czernihowską wojskową szkołę inżynieryjną ewakuowaną do Irkucka, od maja 1942 uczestniczył w wojnie z Niemcami, walcząc kolejno na Froncie Północno-Kaukaskim, Zakaukaskim, ponownie Północno-Kaukaskim, Stepowym, Woroneskim, 1 Ukraińskim, 2 i 1 Białoruskim. Szczególnie wyróżnił się podczas operacji sumsko-pryłuckiej i forsowaniu Dniepru w końcu września 1943 jako dowódca plutonu saperów 1 kompanii inżynieryjnej 91 samodzielnego batalionu inżynieryjnego 47 Armii 1 Frontu Ukraińskiego w stopniu starszego porucznika, w rejonie Kaniowa 28 września 1943 pracując na promie przy ewakuacji sprzętu, uzbrojenia i rannych. Zginął w walkach na terytorium Polski. Został pochowany na cmentarzu żołnierzy radzieckich w Siedlcach przy ul. Zielnej, gdzie na jego grobie postawiono pomnik. Jego imieniem nazwano ulicę w Dubowce i w jego rodzinnej miejscowości oraz szkołę w Sadkach i w Cagan-Nur.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

I medale.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]