Okręty podwodne typu 205

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Okręty podwodne typu 205
Ilustracja
Kraj budowy

 Niemcy

Konstruktor

Howaldtswerke-Deutsche-Werft AG

Stocznia

Howaldtswerke-Deutsche-Werft AG

Zbudowane

13

Użytkownicy

 Deutsche Marine
 Kongelige Danske Marine

Typ poprzedzający

201

Typ następny

okręty podwodne typu 206

Służba w latach

1962 – 2005 (RFN)

Wyrzutnie torpedowe:
• dziobowe


8 × 533 mm

Wyrzutnie min

16

Załoga

21 (w tym 4 oficerów) oficerów i marynarzy

Wyporność:
• na powierzchni

450 ton

• w zanurzeniu

500 ton

Długość

45,7 m

Szerokość

4,60 m

Napęd:
2 silniki dieslowskie o mocy 1180 KM
1 silnik elektryczny
Prędkość:
• na powierzchni
• w zanurzeniu


17 węzłów
10 węzłów

Okręty podwodne typu 205niemieckie okręty podwodne o napędzie diesel-elektrycznym z okresu zimnej wojny. Do służby weszło 13 jednostek tego typu, z czego 11 zbudowano według oryginalnego projektu, dwa przebudowano z okrętów wcześniejszego typu 201. Pierwszy okręt tego typu U-4 wszedł do służby w Deutsche Marine w 1962 roku. W 1970 roku do służby w Kongelige Danske Marine weszły dwa okręty tego typu. Ostatni okręt serii, U-12, wycofano ze służby w 2005 roku.

Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]

W 1959 roku stocznia HDW otrzymała zamówienie na budowę serii nowych, małych okrętów podwodnych, przystosowanych głównie do operowania na płytkich wodach Morza Bałtyckiego[1]. Okręty miały być wyposażone w kadłuby wykonane ze stali niemagnetycznej w celu ochrony przed działaniem min magnetycznych i zmniejszeniem podatności na wykrycie przez jednostki ZOP. Technologia budowy kadłubów z tego materiału okazała się niedopracowana, pojawiły się mikropęknięcia i korozja. Z tego powodu zbudowano jedynie trzy okręty, które znane były jako typ 201. W celu wyeliminowania wad w projekcie zdecydowano się wprowadzić szereg zmian konstrukcyjnych, zwiększono wymiary okrętu, kadłub ciśnieniowy w celu ochrony przed korozją pokryto cyną, docelowo miał być zbudowany z nowego rodzaju stali. Tak zmieniony projekt otrzymał oznaczenie typ 205[2].

Budowa pierwszego okrętu U-4 rozpoczęła się 12 października 1960 roku. Wodowanie nastąpiło 25 sierpnia 1962 roku, wejście do służby 19 listopada 1962 roku[2]. Od U-9 do produkcji kadłuba zaczęto stosować nowo opracowaną stal niemagnetyczną. U-1 i U-2 zostały przebudowane na typ 205. Podczas pobytu w stoczni wymieniono na nowe poszycie kadłuba[1].

Okręty[edytuj | edytuj kod]

Nazwa Stocznia Rozpoczęcie budowy Wodowanie Wejście do służby Wycofanie ze służby Los okrętu
Deutsche Marine
U-1 HDW 01.02.1965 17.02.1967 26.06.1967 29.11.1991 złomowany 1993
U-2 HDW 01.09.1964 15.07.1966 11.10.1966 19.03.1993 złomowany 1993
U-4 HDW 01.04.1961 25.08.1962 19.11.1962 01.08.1974 złomowany 1977
U-5 HDW 01.06.1961 20.11.1962 04.07.1963 17.05.1974 złomowany 1975
U-6 HDW 08.11.1961 30.01.1963 24.07.1963 22.08.1974 złomowany 1977
U-7 HDW 01.02.1962 10.04.1963 16.03.1964 30.09.1965 złomowany 1976
U-8 HDW 20.02.1963 19.06.1963 22.07.1964 09.10.1974 złomowany 1977
U-9 HDW 10.12.1964 20.10.1966 11.04.1967 03.06.1993 okręt muzeum
U-10 HDW 15.07.1965 05.06.1967 28.11.1967 16.02.1993 okręt muzeum
U-11 HDW 01.04.1966 09.02.1968 21.06.1968 30.10.2003 okręt muzeum
U-12 HDW 01.09.1966 10.09.1968 14.01.1969 21.06.2005 złomowany
Kongelige Danske Marine
HDMS Narhvalen (S320) Kopenhaga n/a 1968 1970 n/a złomowany 2003
HDMS Nordkaperen (S321) Kopenhaga n/a 1969 1970 n/a złomowany 2004

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]