Operacja Cobra

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Operacja Cobra
II wojna światowa, front zachodni,
część operacji Overlord
Ilustracja
Wojska amerykańskie w Coutances podczas operacji „Cobra”, widoczne czołgi M4 Sherman
Czas

2531 lipca 1944

Miejsce

okolice Saint-Lô, Normandia

Terytorium

Francja

Przyczyna

dążenie aliantów do przełamania frontu w Normandii

Wynik

zwycięstwo aliantów

Strony konfliktu
 III Rzesza  Stany Zjednoczone
Dowódcy
Paul Hausser Omar Bradley
George Patton
Lesley McNair
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
Ziemia49°06′55″N 1°05′25″W/49,115278 -1,090278

Operacja Cobra – operacja wojskowa przeprowadzona w dniach 25–31 lipca 1944 roku w okolicach francuskiego miasta Saint-Lô przez amerykańską 1 Armię, mająca na celu przerwanie niemieckiej linii obrony i umożliwienie wojskom amerykańskim wydostanie się z Normandii.

Przebieg[edytuj | edytuj kod]

Schemat operacji „Cobra”

Siedem tygodni po wylądowaniu na plażach Normandii wojska alianckie nadal pozostawały uwięzione na jej terenie, a wszelkie próby przerwania niemieckiej obrony kończyły się niepowodzeniem. Sytuację miała odmienić dopiero zaplanowana na 24 lipca ofensywa, która otrzymała kryptonim „Cobra”. Zgodnie z planem, atak 1 Armii gen. Omara Bradleya poprowadzony spomiędzy wsi La Chapelle-en-Juger i Hébécrevon miał być poprzedzony zmasowanym atakiem lotnictwa na pozycje niemieckie na tym obszarze.

Pierwsza próba ataku okazała się katastrofą, gdy część bomb zrzuconych przez bombowce spadła na pozycje amerykańskie, zabijając lub raniąc 150 żołnierzy. Mimo to, już następnego dnia podjęto kolejną próbę natarcia. Przez trzy godziny 1500 amerykańskich samolotów B-17 Flying Fortress i B-24 Liberator, wspieranych przez średnie bombowce i myśliwce bombardowały pozycje niemieckie, zadając przeciwnikowi ciężkie straty. Wkrótce po zakończeniu nalotów do ataku ruszyli żołnierze 1. Armii, którzy natknęli się na stosunkowo silny opór Niemców.

26 lipca, dowodzony przez J. Lawtona Collinsa VII Korpus zajął Saint-Gilles, przekroczył drogę prowadzącą z Saint-Lô do Coutances i dotarł do Canisy. W niemieckiej linii obrony zaczęły pojawiać się luki, a następnego dnia front całkowicie się załamał. Wojska amerykańskie rozpoczęły szybkie natarcie w kierunkach zachodnim i południowym, jeszcze tego samego dnia zajmując Marigny, Lessay i Périers. 28 lipca 4 Dywizja Pancerna wyzwoliła Coutances.

Znaczna część wojsk niemieckich została okrążona, a tysiące żołnierzy trafiły do amerykańskiej niewoli. Podejmowane przez Niemców próby odtworzenia linii obrony zakończyły się fiaskiem. 30 lipca 6 Dywizja Pancerna wyzwoliła Bréhal oraz Granville, a jeszcze tego samego wieczoru zajęła Avranches. Następnego dnia Amerykanom udało się zabezpieczyć most nad rzeką Sélune w miejscowości Pontaubault, tym samym docierając do granic Bretanii.

W ciągu niecałego tygodnia wojska gen. Bradleya posunęły się naprzód o 60 km, otwierając aliantom drogę do Francji i wzięły do niewoli 18 000 jeńców.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]