Paśnik ślazowiec
| Plagionotus scalaris | |||
| (Brullé, 1832) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Podrodzaj |
Neoplagionotus | ||
| Gatunek |
Plagionotus (Neoplagionotus) scalaris | ||
| Synonimy | |||
| |||
Paśnik ślazowiec[1] (Plagionotus scalaris) – gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych i podrodziny kózkowych (Cerambycinae).
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został w 1832 roku przez Gasparda Auguste’a Brullé jako Clytus scalaris. Wyróżnia się w jego obrębie dwa podgatunki[2]:
- Plagionotus scalaris scalaris Brullé, 1832
- Plagionotus scalaris vivesi López-Colón, 1997
Opis[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcz o ciele długości od 11 do 15 mm[3]. Tarczkę ma nagą i połyskującą. Jego pokrywy są czarne z pięcioma poprzecznymi przepaskami z jasnożółtych włosków. Wierzchołki pokryw są zaokrąglone[2].
Larwy są tęgie, wydłużone. Pierwsze stadium jest barwy białej do jasnożółtej i ma od 1,5 do 2 mm długości przy przedpleczu szerokości 0,5 mm. Stadium ostatnie jest jasnożółte i ma od 20 do 26 mm długości przy przedpleczu szerokości od 4 do 6 mm. Oba stadia są podobnie zbudowane, jednak w pierwszym proporcje głowy do reszty ciała są wyraźnie większe. Głowa ma zarys mniej więcej kwadratowy i jest niemal tak długa jak szeroka. Wyposażona jest w trzy pary oczek larwalnych położonych bocznie. Aparat gębowy ma silnie poprzeczny nadustek, owalną wargę górną z długimi szczecinkami peryferyjnymi, długie szczecinki boczne na szczękach i górnej krawędzi dźwigacza trójczłonowego głaszczka szczękowego, wystającą malę o zaokrąglonym szczycie, silnej budowy dźwigacze dwuczłonowych głaszczków wargowych, zaokrąglony języczek oraz silne, trójgraniaste żuwaczki o szerokich powierzchniach żujących. Na błyszczącej tylnej części przedplecza znajduje się para zbieżnych pośrodku rowków bocznych i krótki rowek przynasadowy[4].
Poczwarka osiąga od 20 do 23 mm długości i zabarwiona jest jasnożółtawobrązowo. Głowa jej ma wyraźny nadustek i oczy, a pochewki czułkowe skierowane są ku tyłowi. Wszystkie segmenty tułowia są poprzeczne, ale zatułów najsłabiej. Pośrodku tylnej krawędzi przedplecza znajduje się skierowany w tył guzek. Pochewki pokryw i skrzydeł drugiej pary są pozbawione szczecinek. Widocznych jest dziewięć segmentów odwłokowych, ale ostatni tylko od spodu[4].
Biologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Owady dorosłe obserwuje się od kwietnia do czerwca[3] na kwiatach roślin żywicielskich[4]. Larwy przechodzą rozwój w korzeniach ślazówek i ślazów, przy czym w środkowej Hiszpanii obserwowano preferencję ślazówki Lavatera triloba ponad ślazami[2][4]. Cykl życiowy jest jednoroczny[3].
Owad palearktyczny o rozsiedleniu śródziemnomorskim[2]. Znany jest z Hiszpanii, Balearów[4], Włoch kontynentalnych, Sycylii, Sardynii, Albanii, Macedonii Północnej, Grecji, Bułgarii, północnej Turcji (prowincja Amasya), Maroka, Tunezji i Algierii, przy czym w Afryce Północnej występuje podgatunek P. s. vivesi, a w pozostałej części zasięgu podgatunek nominatywny[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Plagionotus scalaris – Paśnik ślazowiec. [w:] Insektarium.net [on-line]. [dostęp 2021-03-19].
- ↑ a b c d e Hüseyin Özdikmen, Semra Turgut. A short review on the genus Plagionotus Mulsant, 1842 (Coleoptera: Cerambycidae: Cerambycinae). „Munis Entomology & Zoology”. 4 (2), s. 457–469, 2009.
- ↑ a b c Michal Hoskovec, Petr Jelinek, Martin Rejzek: Plagionotus (Neoplagionotus) scalaris (Brullé, 1833). [w:] Cerambycidae. Longhorn beetles of the West Palaearctic region [on-line]. [dostęp 2019-06-28].
- ↑ a b c d e José M. Hernandez, Juan J. de la Rosa. Description of larva and pupa of Plagionotus scalaris (Brullé, 1832) and distinctive host plant for Central Spain populations (Coleoptera, Cerambycidae, Cerambycinae). „Mitt. Mus. Nat.kd. Berl. Dtsch. enlomol. Z.”. 48 (2), s. 267-271, 2001.