Paweł Miller (podpułkownik)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paweł Miller
Ilustracja
podpułkownik podpułkownik
Data i miejsce urodzenia

16 grudnia 1923
Stołby

Data i miejsce śmierci

14 grudnia 1992
Sanok

Przebieg służby
Lata służby

1943–

Siły zbrojne

Armia Czerwona
ludowe Wojsko Polskie

Jednostki

97 Gwardyjski Pułk Piechoty 26 Pułk Piechoty
34 Pułk Piechoty

Stanowiska

komendant WKR

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa (front wschodni: operacja łużycka)
walki z UPA

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1943–1989) Złoty Krzyż Zasługi Medal „Za udział w walkach w obronie władzy ludowej” Medal 40-lecia Polski Ludowej Medal za Warszawę 1939–1945 Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Medal 10-lecia Polski Ludowej Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego Odznaka Honorowa PCK IV stopnia Medal „Polakom byłym żołnierzom Armii Czerwonej”
Odznaka Grunwaldzka Odznaka „Zasłużony dla Sanoka”
Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal „Za wyzwolenie Warszawy” Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty” Medal jubileuszowy „Czterdziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”

Paweł Miller (ur. 16 grudnia 1923 w Stołbach, zm. 14 grudnia 1992 w Sanoku) – podpułkownik Ludowego Wojska Polskiego.

Nagrobek Pawła i Anny Millerów

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 16 grudnia 1923 w Stołbach (obecnie Stowpy - ukr. Стовпи; w obwodzie żytomierskim na Ukrainie)[1][2][3][4][a]. Był synem Wincentego i Leontyny (z domu Tyśka)[1][2][3][4].

Uczestniczył w walkach II wojny światowej. 16 maja 1943 został powołany do Armii Czerwonej[5][6][7][1]. Od tego dnia do 16 września 1943 kształcił się w szkole podoficerskiej 97 Gwardyjskiego pułku piechoty I Frontu Białoruskiego w Semipałatyńsku[5]. Od 17 września 1943 do 11 listopada 1944 służył w szeregach 97 p.p. w stopniach kaprala i starszego (gwardyj) sierżanta plutonowego pełniąc funkcję dowódcy drużyny i plutonu ckm[8][6]. Na froncie wschodnim brał udział w walkach z Niemcami[1] m.in. na pograniczu radziecko-litewskim[9]. Brał udział w zdobywaniu Mińska, Wilna, Kowna[10]. Został ranny 16 sierpnia 1944[11][b]. W trakcie oblężenia Königsbergu wraz z ok. 30 innymi Polakami został odkomenderowany do Lublina i przydzielony do 26 pułku piechoty Ludowego Wojska Polskiego[9]. Od 12 listopada 1944 służył w szeregach 34 pułku piechoty[12]. Ukończył oficerską szkołę piechoty i w stopniu podporucznika został przydzielony do walczącego pod Budziszynem (koniec kwietnia 1945) 34 p.p., obejmując stanowisko dowódcy jednej z formacji pułku[9]. U kresu wojny w 1945 przebywał na obszarze czechosłowackim[9].

Po zakończeniu wojny wraz z 34 p.p. przeszedł do miejsca garnizonowania w Sanoku[9]. Uczestniczył w walkach o utrwalanie władzy ludowej od 9 maja 1945 do 15 września 1947[13][1]: w końcowej fazie walk przeciwko oddziałom UPA do 4 września 1947 oraz brał udział w zabezpieczaniu referendum ludowego w 1946[12][9]. Dowodził 9 kompanią strzelecką[13]. Służył w Sanoku, Lesku, Baligrodzie, Hoczwi, Posadzie Leskiej, Ustrzykach Górnych[13][9]. Od 15 września 1947 do 31 grudnia 1960 pracował w wojsku na stanowisku komendanta Wojskowej Komendy Rejonowej w Busku-Zdroju, w Jaśle, w Sanoku i w Ostrowcu Świętokrzyskim[12][9]. W grudniu 1960 został przeniesiony do rezerwy[9]. 22 kwietnia 1970 został awansowany na stopień podpułkownika rezerwy[14] i pozostał w nim do końca życia[9][2].

Od 1958 należał do Związku Bojowników o Wolność i Demokrację[2][15], w 1976 wybrany przewodniczącym grupy działania nr 1 w Sanoku[16], 15 listopada 1976 wybrany wiceprezesem zarządu koła miejsko-gminnego w Sanoku[16], ponownie 23 października 1977[17][18], 11 maja 1980[19], 28 listopada 1982[20]. Pełnił funkcję zastępcy prezesa koła miejskiego w Sanoku[9][1][21]. W 1976 otrzymał zaświadczenie kombatanta[2]. W październiku 1989 zasiadł w Zarządzie Wojewódzkim ZBoWiD w Krośnie[22]. Został członkiem zarządu Klubu Byłych Żołnierzy Armii Radzieckiej[9]. W Sanoku działał w Samorządzie Mieszkańców oraz w ramach Miejskiej Rady Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego (PRON)[9][21]. Od 1946 należał do PPR, a od 1948 do PZPR[23][2][24]. Był też członkiem ZBŻZ, TPPR[21].

Od 1946 był żonaty z pochodzącą z Sanoka Anną z domu Piróg[25]. Oboje mieli dzieci[26], w tym córkę[27]. Paweł Miller zmarł 14 grudnia 1992 w szpitalu w Sanoku wskutek zawału serca[28][29]. Został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Sanoku, gdzie spoczęła także jego żona Anna (1919-2009)[30][31][32]. W grobowcu obok został pochowany Mikołaj Kogut, kapitan Ludowego Wojska Polskiego[33].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W treści inskrypcji nagrobnej podano rok 1921.
  2. ↑ Według własnej relacji pod „Melkiman” lub „Milkimen”.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h Sztandar 1986 ↓, s. 79.
  2. ↑ a b c d e f g h Deklaracje ↓, s. 31.
  3. ↑ a b Deklaracje (N) ↓, s. 140.
  4. ↑ a b Deklaracje (AR) ↓, s. 63, 67.
  5. ↑ a b c d e Deklaracje (AR) ↓, s. 63.
  6. ↑ a b GSA 28 1986 ↓, s. 1.
  7. ↑ Józef Ząbkiewicz. Kroczyli drogami zwycięstwa. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 13 (412), s. 4, 1-10 maja 1987. 
  8. ↑ Deklaracje (AR) ↓, s. 63, 64, 69, 70.
  9. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q GSA 28 1986 ↓, s. 2.
  10. ↑ Deklaracje (AR) ↓, s. 65, 70.
  11. ↑ Deklaracje (AR) ↓, s. 65, 69.
  12. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Deklaracje (AR) ↓, s. 64.
  13. ↑ a b c d e f g h i Deklaracje (AR) ↓, s. 72.
  14. ↑ Deklaracje (AR) ↓, s. 63, 65.
  15. ↑ Deklaracje (AR) ↓, s. 65.
  16. ↑ a b ZBoWiD 1986 ↓, s. 225.
  17. ↑ ZBoWiD 1986 ↓, s. 234.
  18. ↑ Dzień Metalowca – branżowe święto pracowników SFA. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 12 (375), s. 1, 20-30 kwietnia 1986. 
  19. ↑ a b ZBoWiD 1986 ↓, s. 276.
  20. ↑ ZBoWiD 1986 ↓, s. 320.
  21. ↑ a b c Deklaracje (AR) ↓, s. 73.
  22. ↑ Wysoka ocena sanockich kombatantów. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 30 (501), s. 1, 1-10 listopada 1989. 
  23. ↑ ZBoWiD 1986 ↓, s. 263.
  24. ↑ Deklaracje (AR) ↓, s. 65, 73.
  25. ↑ Deklaracje (N) ↓, s. 139, 141.
  26. ↑ Deklaracje (N) ↓, s. 141.
  27. ↑ Deklaracje (AR) ↓, s. 74.
  28. ↑ Deklaracje (N) ↓, s. 142.
  29. ↑ Księga cmentarna nr 3 Matejki Nowy II, Sanok, (poz. 410).
  30. ↑ Deklaracje (N) ↓, s. 139.
  31. ↑ Księga cmentarna nr 3 Matejki Nowy II, Sanok, (poz. 528).
  32. ↑ Paweł Miller. cmentarzsanok.zetohosting.pl. [dostęp 2022-05-23].
  33. ↑ Mikołaj Kogut. cmentarzsanok.zetohosting.pl. [dostęp 2022-05-23].
  34. ↑ Sztandar 1986 ↓, s. 72, 79.
  35. ↑ Bojowe ordery i odznaczenia na piersiach sanoczan. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 26 (497), s. 1, 20-30 września 1989. 
  36. ↑ a b c Deklaracje (AR) ↓, s. 76.
  37. ↑ Sztandar 1986 ↓, s. 73, 79.
  38. ↑ Deklaracje (AR) ↓, s. 72, 76.
  39. ↑ ZBoWiD 1986 ↓, s. 283.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Związek Bojowników o Wolność i Demokrację. Oddział w Sanoku. Deklaracje i karty ewidencyjne członków zwyczajnych M Mila-Myrdał 1963-1989, AP Rzeszów – O/Sanok (zespół 659, sygn. 80). s. 1-203.
  • Związek Bojowników o Wolność i Demokrację. Oddział w Sanoku. Deklaracje i karty ewidencyjne członków nadzwyczajnych Mackiewicz-Myćka 1968-2006, AP Rzeszów – O/Sanok (zespół 659, sygn. 123). s. 1-178.
  • Związek Bojowników o Wolność i Demokrację. Oddział w Sanoku. Deklaracje, karty ewidencyjne byłych żołnierzy Armii Radzieckiej przy kole ZBoWiD Sanok 1982-1985, AP Rzeszów – O/Sanok (zespół 659, sygn. 134). s. 1-243.
  • Komitet Organizacyjny Fundacji Sztandaru. Związek Bojowników o Wolność i Demokrację. Zarząd Koła w Sanoku. Sanok: 1986, s. 1-194.
  • Józef Ząbkiewicz. Historyczne tradycje i codzienna służba dla dobra Ojczyzny. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 28 (264), s. 1-2, 10-20 października 1983. 
  • Arnold Andrunik: Rozwój i działalność Związku Bojowników o Wolność i Demokrację na Ziemi Sanockiej w latach 1949-1984. Sanok: 1986, s. 1-335.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Paweł_Miller_(podpułkownik)&oldid=70413055”