Pieprznik szary

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pieprznik szary
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

Agaricomycetes

Rząd

pieprznikowce

Rodzina

kolczakowate

Rodzaj

pieprznik

Gatunek

pieprznik szary

Nazwa systematyczna
Cantharellus cinereus (Pers.) Fr.
Syst. mycol. (Lundae) 1: 320 (1821)
Lejkowniczek pełnotrzonowy
Lejkowiec dęty

Pieprznik szary (Cantharellus cinereus Pers:. Fr.) – gatunek grzybów z rodziny kolczakowate (Hydnaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Cantharellus, Hydnaceae, Cantharellales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1798 r. Christiaan Hendrik Persoon nadając mu nazwę Merulius cinereus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Elias Fries w 1821 r[1].

Synonimów ma ponad 20[2].

Nazwę polską nadali Barbara Gumińska i Władysław Wojewoda w 1968 roku[3].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pieprznik szary zaliczany jest do tzw. grzybów wielkoowocnikowych. Część podziemna plechy, grzybnia, jest najczęściej niewidoczna, natomiast owocniki z podstawkami wykształcającymi zarodniki wyrastają ponad warstwę mchów na dnie lasu[4]. Widać wyraźną granicę pomiędzy jasnymi listwami hymenoforu a ciemnoszarym trzonem.

Kapelusz

Średnica 2–6 cm, lejkowaty o nieregularnie faliście wygiętym brzegu. Ciemnoszara powierzchnia, pokryta drobnymi łuseczkami lub naga[5].

Hymenofor

Szary, w formie biało omszonych listewek podobnych do blaszek, rozwidlony i zbiegających nieraz prawie do nasady owocnika[4].

Trzon

Długości 3–8 cm, średnicy od 0,5 do 1 cm, szaro-brązowy, pusty w środku. Jaśniejszy od kapelusza[4].

Miąższ

Szarobrązowy do czarniawego, cienki, zazwyczaj elastyczny o owocowym[5] dość mocnym (czasem niemiłym) zapachu i łagodnym smaku[4].

Wysyp zarodników

Kremowożółtawy[5] lub biały, zarodniki 9–10 × 5–6 µm, eliptyczne, gładkie, wewnątrz często z jedną, dużą gutulą[4].

Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]

Gatunek rzadki, występuje w Europie i na północy Ameryki Północnej[3].

Rośnie w lasach liściastych i iglastych, na żyznych glebach. Zwłaszcza w okolicy buczyny i dębów[5], często pośród mchów. Owocniki pojawiają się od lipca do października[3].

Znaczenie[edytuj | edytuj kod]

Gatunek mikoryzowy. Grzyb jadalny[4].

Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]

  • Lejkowiec dęty (Craterellus cornucopioides) – większy, brak listew lub listwy lekko pomarszczone, hymenium gładkie lub wzdłużnie żyłkowany[4].
  • Lejkowniczek pełnotrzonowy (Pseudocraterellus undulatus) – nieregularnie kędzierzawy brzeg kapelusza i jasnoszare hymenium[4].

Pomylenie pieprznika jadalnego z którymkolwiek z innych gatunków pieprzników z punktu widzenia grzybiarzy nie ma znaczenia, gdyż wszystkie one są jadalne[4]. Pieprznika szarego od góry trudno rozpoznać. Jasnoszare listwy na spodniej stronie kapelusza ułatwiają identyfikację gatunku[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2020-11-21] (ang.).
  2. Species Fungorum [online] [dostęp 2017-10-01] (ang.).
  3. a b c Władysław Wojewoda, Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1
  4. a b c d e f g h i Barbara Gumińska, Władysław Wojewoda, Grzyby i ich oznaczanie, Warszawa: PWRiL 1985, ISBN 83-09-00714-0
  5. a b c d e Till R.Lohmeyer, Ute Kũnkele, Grzyby. Rozpoznawanie i zbieranie, Warszawa: 2006, ISBN 83-85444-65-3