Pilszcz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pilszcz
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Powiat

głubczycki

Gmina

Kietrz

Liczba ludności (2022)

645[2]

Strefa numeracyjna

77

Kod pocztowy

48-130[3]

Tablice rejestracyjne

OGL

SIMC

0496113

Położenie na mapie gminy Kietrz
Mapa konturowa gminy Kietrz, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Pilszcz”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Pilszcz”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Pilszcz”
Położenie na mapie powiatu głubczyckiego
Mapa konturowa powiatu głubczyckiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Pilszcz”
Ziemia49°59′54″N 17°55′04″E/49,998333 17,917778[1]

Pilszcz (cz. Pilšť albo Plšť, niem. Piltsch[4]) – wieś w Polsce położona w południowej części województwa opolskiego, w powiecie głubczyckim, w gminie Kietrz.

Powierzchnia[edytuj | edytuj kod]

Pilszcz składa się z dwóch części: wsi i oddalonej o ok. 2 km osady wsi Pilszcz-Osiedle PGR. Jest miejscowością graniczącą od strony wschodniej i południowej z Czechami, a najbliższym miastem, znajdującym się 5 km dalej, jest czeska Opawa. Wioska położona jest w Bramie Morawskiej w dolinie rzeki Ostrej. Liczy ok. 750 mieszkańców w tym ok. 2/3 mieszka we wsi a 1/3 na osiedlu. Większość stanowi ludność napływowa z terenów obecnej Ukrainy przybyła po II wojnie światowej, oraz ich potomkowie.

Większą część powierzchni wsi zajmują użytki rolne, z czego zdecydowaną większość stanowią grunty orne uprawiane przez rolników indywidualnych i Kombinat Rolny Kietrz. Są to gleby lessowe w większości drugiej i trzeciej klasy. Są też grunty pierwszej i czwartej klasy. Głównie uprawiane są rzepak, pszenica i buraki cukrowe.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pilszcz założony został przez Niemców pod nazwą Piltsch (niem. der Pilz – grzyb) z uwagi na występowanie dużej ilości grzybów pomimo braku lasów[potrzebny przypis]. Lata świetności Pilszcza przypadały na okres międzywojenny. Wioskę zniszczyła pod koniec II wojny światowej Armia Czerwona[potrzebny przypis]. Pilszcz zamieszkiwała ludność czeska, tzw. Morawcy. Na mocy traktatu jałtańskiego niemieckojęzyczni mieszkańcy Pilszcza zostali wysiedleni do Niemiec, a na ich miejsce zostali przesiedleni Polacy z Kresów Wschodnich; część rodzin zweryfikowano i nadano polskie obywatelstwo.

W 1884 roku w okolicy odkryto tzw. skarb z Pilszcza. Skarb pochodził z epoki brązu i zawierał zabytki wykonane z brązu: siekierki, naszyjniki, bransolety[5], eksponowany jest we wrocławskim Muzeum Archeologicznym[6].

W latach 1945–1954 siedziba gminy Pilszcz.

W latach 1945–1991 stacjonowała tu Strażnica WOP Pilszcz. 16 maja 1991 roku strażnica została przejęta przez Straż Graniczną i funkcjonowała do 23 sierpnia 2005 roku, kiedy to została rozformowania[7].

Transport[edytuj | edytuj kod]

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

kościół pw. Wniebowzięcia NMP

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[8]:

  • zespół urbanistyczny, z k. XVIII w.
  • kościół pątniczy par. pw. Wniebowzięcia NMP, z 1593 r. – XVI wieku, 1777 r., stanowiący obecnie sanktuarium Matki Boskiej Pilszczańskiej

inne zabytki:

  • aleja lipowa
  • zagrody frankońskie wraz z zachowanym spichlerzem, parnikiem i piekarnikiem
  • stacja kolejowa.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 101187
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-05].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 940 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. Nr 142, poz. 262)
  5. Teresa Węgrzynowicz, Jacek Miśkiewicz, Wędrówki po wykopaliskach. Wiedza Powszechna, Warszawa 1972.
  6. Strona Muzeum Śląska Opolskiego [1]
  7. Zarządzenie nr 0-47 z dnia 18.08.2005 roku Komendanta Głównego Straży Granicznej
  8. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo opolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 29.