Rzym, miasto otwarte

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rzym, miasto otwarte
Roma, città aperta
Ilustracja
Gatunek

dramat

Rok produkcji

1945

Data premiery

27 września 1945

Kraj produkcji

Włochy

Język

włoski
niemiecki

Czas trwania

105 min

Reżyseria

Roberto Rossellini

Scenariusz

Sergio Amidei
Federico Fellini

Główne role

Aldo Fabrizi
Anna Magnani
Marcello Pagliero

Muzyka

Renzo Rossellini

Zdjęcia

Ubaldo Arata

Montaż

Eraldo Da Roma

Produkcja

Giuseppe Amato
Ferruccio De Martino
Roberto Rossellini

Nagrody
1946: Złota Palma

Rzym, miasto otwartewłoski dramat wojenny z 1945 roku w reżyserii Roberta Rosselliniego. Akcja toczy się podczas niemieckiej okupacji Rzymu w 1944 roku. Film otrzymał nominację do Oscara i jest uważany za otwierający okres neorealizmu we włoskim kinie[1]. Pierwszy z antyfaszystowskiej „Wojennej Trylogii”, drugim był Paisà, a trzecim Niemcy – rok zerowy[2][3][4][5].

W roku 1995, z okazji stulecia narodzin kina, film znalazł się na watykańskiej liście 45 filmów fabularnych, które propagują szczególne wartości religijne, moralne lub artystyczne[6].

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Giorgio Manfredi ucieka przed niemieckimi żołnierzami, skacząc po dachach. Ksiądz, Don Pietro Pellegrini, pomaga ruchowi oporu, przekazując wiadomości i pieniądze. Don Pietro ma udzielić ślubu Pinie. Jej narzeczony Francesco nie jest zbyt religijny, ale woli, by ceremonię poprowadził ksiądz nacjonalista, a nie faszystowski urzędnik. Syn Piny Marcello i jego koledzy wykonują drobne zadania dla ruchu oporu. Siostra Piny zaprzyjaźnia się z Mariną, dawną dziewczyną Giorgia, co kończy się tym, że Marina zdradza podziemie w zamian za leki, futra i inne wojenne luksusy.

Szef Gestapo w mieście, z pomocą włoskiego komendanta policji, dopada Giorgia i księdza, i przesłuchuje Giorgia z zastosowaniem przemocy fizycznej. Śledczy starają się namówić Don Pietra do zdrady sprawy, wykorzystując jego wiarę religijną, tłumaczą mu, że sprzymierzył się z ateistami. Pietro odpowiada, że każdy, kto dąży do pomagania innym jest na ścieżce Boga, czy w niego wierzy, czy też nie. Wtedy zmuszają księdza do patrzenia, jak Giorgio zostaje zabity poprzez tortury. Don Pietro także wtedy jest nieugięty, więc zostaje stracony.

Obsada[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Światowa encyklopedia filmu religijnego. Marek Lis i Adam Garbicz (red.). Kraków: Biały Kruk, 2007, s. 516. ISBN 978-83-60292-30-3.
  2. Chadwick Jenkins, Guilt and Exculpation in Roberto Rossellini’s ‘War Trilogy’ [online], PopMatters, 31 lipca 2017 [dostęp 2023-04-15] (ang.).
  3. Roberto Rossellini [online], www.britannica.com [dostęp 2023-04-15] (ang.).
  4. One coffee please, « paisà » [online], Loquis [dostęp 2023-04-15] (ang.).
  5. Nancy Butler, Cinema’s Anti-Fascist Feminist of the 20th Century [online], Italy Segreta, 23 stycznia 2023 [dostęp 2023-04-15] (ang.).
  6. Niektóre ważne filmy czyli tzw. lista watykańska. www.kultura.wiara.pl. [dostęp 2010-04-14].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]