Sawanka białogardła

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sawanka białogardła
Sylvietta philippae[1]
J. G. Williams, 1955
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

krótkosterki

Rodzaj

Sylvietta

Gatunek

sawanka białogardła

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

brak danych

Sawanka białogardła (Sylvietta philippae) – gatunek małego ptaka z rodziny krótkosterek (Macrosphenidae). Występuje w części Somalii oraz przyległych do niej regionach Etiopii. Ma status niedostateczne dane (DD, Data Deficient).

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Sawanka białogardła została po raz pierwszy opisana przez Geoffreya Archera na podstawie okazu pozyskanego w lutym[3] 1918. Opis nigdy się jednak nie ukazał, choć w Muzeum Brytyjskim nieokreślona osoba rozpoznała w owym okazie nowy gatunek. Według Archera należał on do rodzaju Eremomela[4]. Po raz pierwszy formalnie gatunek opisał John G. Williams w 1955 na łamach „The Ibis”. Holotyp pochodził z Somali Włoskiego, dzisiejszej południowej części Somalii (podano koordynaty: 6°50′N 47°25′E/6,833333 47,416667)[5], był to dorosły samiec pozyskany 8 marca 1954. Został przekazany do Muzeum Historii Naturalnej w Londynie (ówcześnie Muzeum Brytyjskiego)[6]. Autor nadał nowemu gatunkowi nazwę Sylvietta philippae. Epitetem gatunkowym upamiętnił swoją żonę[5], Philippę Elizabeth Williams[7], i wyraził uznanie dla jej wyrozumiałości wobec jego nieobecności spowodowanych wyprawami badawczymi[5]. Nazwa ta jest obecnie (2020) podtrzymywana przez Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny. Nie wyróżnia on podgatunków[8], podobnie jak autorzy HBW[7].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała wynosi około 8 cm, masa ciała – 9–10 g[7]. Sawanki białogardłe mają bardzo krótkie ogony i stosunkowo krótkie dzioby jak na przedstawicieli swojego rodzaju[9]. Wierzch ciała szary. Widoczna wąska biała brew[10], przód głowy nieco ciemniejszy[4]. Spód ciała jasnożółty, pierś i boki ciała nieco bardziej popielate. Broda i gardło białawe[10]. Nogi czerwonobrązowe[4].

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Zasięg występowania sawanek białogardłych obejmuje północno-zachodnią, środkową i południowo-zachodnią Somalię (od Burco i Dhabar Dalool na południe do okolic Waajid i Luuq) oraz przyległe tereny południowej i południowo-wschodniej Etiopii[7]. BirdLife International szacuje zasięg występowania na 395 tys. km²[9].

W 2015 znano cztery siedliska w Somalilandzie, w których występują sawanki białogardłe[11]. Niewielka liczba stwierdzeń w XX wieku nie zgadza się ze współczesnymi obserwacjami, prawdopodobnie nie jest to w tym regionie gatunek rzadki, a jedynie niedostatecznie zbadany[12]. W 2006 znany zasięg tego gatunku w Etiopii[9], gdzie po raz pierwszy stwierdzono sawanki białogardłe w 1971[13], obejmował tereny położone najwyżej 80 km od somalijskiej granicy[9]. Nie był wystarczająco dobrze badany ze względu na niewielką liczbę odwiedzających kraj ornitologów oraz trwające konflikty, między innymi w regionie Ogaden[4].

Ekologia i zachowanie[edytuj | edytuj kod]

Środowiskiem życia sawanek białogardłych są zarośla akacji (Acacia) i balsamowców (Commiphora) na terenach pustynnych, głównie o podłożu skalistym lub na czerwonych piaszczystych glebach. Występują głównie do 300 m n.p.m., lecz odnotowywane były do 900 m n.p.m.[7] (lub, według innych źródeł, 950 m n.p.m.[10]).

Sawanki białogardłe żywią się chrząszczami i innymi owadami, w tym niewielkimi gąsienicami. Żerują zwykle w niewielkich grupach, często w towarzystwie innych małych wróblowych. W poszukiwaniu pokarmu przeszukują gałęzie, liście i kwiaty. Lęgi odbywają się w maju i czerwcu. Poza tym brak informacji[7].

Status i zagrożenia[edytuj | edytuj kod]

IUCN nadaje sawance białogardłej status niedostateczne dane (DD, Data Deficient) nieprzerwanie od 2000 roku (stan w 2020). Wcześniej, w 1994 i 1988 uznana została za gatunek bliski zagrożenia wyginięciem (NT, Near Threatened). BirdLife International uznaje trend liczebności populacji za prawdopodobnie stabilny ze względu na brak widocznych zagrożeń[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Sylvietta philippae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Sylvietta philippae, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. „The Oologists' Record”, 35, luty 1964, s. 19.
  4. a b c d J.S. Ash, The Somali Short-billed Crombec Sylvietta philippae in Somalia and Ethiopia, „Bulletin of the British Ornithologists' Club”, 102, 1982, s. 89-92.
  5. a b c John G. Williams, A new species of Sylvietta from Italian Somaliland, „Ibis”, 97, 1955, s. 582–583, DOI10.1111/j.1474-919X.1955.tb04985.x.
  6. R.L.M. Warren & C.J.O. Harrison.: Type-specimens of birds in the British Museum (Natural History). T. 2. Passerines. Londyn: 1971, s. 433.
  7. a b c d e f Pearson, D. & Sharpe, C.J.: Philippa's Crombec (Sylvietta philippae). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2020.
  8. Frank Gill & David Donsker (red.): Cupwings, crombecs, bush warblers, Streaked Scrub Warbler, yellow flycatchers, hylias. IOC World Bird List (v9.2), 22 czerwca 2019. [dostęp 2020-01-08].
  9. a b c d e Philippa's Crombec Sylvietta philippae. BirdLife International. [dostęp 2020-01-08].
  10. a b c Nigel Redman, Terry Stevenson & John Fanshawe: Birds of the Horn of Africa: Ethiopia, Eritrea, Djibouti, Somalia and Socotra. Bloomsburry Publishing, 2010, s. 334. ISBN 978-1-4081-3576-1.
  11. Michael S.L. Mills & Callan Cohen, Birds of Somalia, „Scopus”, 34, 2015, s. 37.
  12. Cohen C. i inni, Photospot: Endemic and special birds of Somaliland, „Bulletin of the African Bird Club”, 1, 18, 2011, s. 90.
  13. John Ash, John Atkins: Birds of Ethiopia and Eritrea: An Atlas of Distribution. Bloomsbury Publishing, 2010, s. 288. ISBN 978-1-4081-3308-8.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]