Diecezja pińska: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Mathiasrex (dyskusja | edycje) kat. |
→Historia: drobne merytoryczne |
||
Linia 49: | Linia 49: | ||
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości papież [[Pius XI]] [[28 października]] [[1925]] roku bullą ''Vixdum Poloniae unitas'' [[Akt erekcyjny|erygował]] diecezję pińską. Pierwszym [[ordynariusz]]em pińskim mianowany został [[Zygmunt Łoziński]]. Diecezja weszła w skład [[archidiecezja wileńska|metropolii wileńskiej]]. W [[1928]] roku diecezja pińska obejmowała 17 [[dekanat]]ów i 172 [[parafia|parafie]] <ref> [http://www.agad.archiwa.gov.pl/pomoce/AWil435.xml D. Lewandowska, opracowanie pomocnicze Archiwum Głównego Akt Dawnych] </ref>. |
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości papież [[Pius XI]] [[28 października]] [[1925]] roku bullą ''Vixdum Poloniae unitas'' [[Akt erekcyjny|erygował]] diecezję pińską. Pierwszym [[ordynariusz]]em pińskim mianowany został [[Zygmunt Łoziński]]. Diecezja weszła w skład [[archidiecezja wileńska|metropolii wileńskiej]]. W [[1928]] roku diecezja pińska obejmowała 17 [[dekanat]]ów i 172 [[parafia|parafie]] <ref> [http://www.agad.archiwa.gov.pl/pomoce/AWil435.xml D. Lewandowska, opracowanie pomocnicze Archiwum Głównego Akt Dawnych] </ref>. |
||
Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] większość terytorium diecezji weszło w skład [[Białoruska Socjalistyczna Republika Radziecka|Białoruskiej SRR]]. |
Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] większość terytorium diecezji weszło w skład [[Białoruska Socjalistyczna Republika Radziecka|Białoruskiej SRR]]. Od 1950 roku terenem Diecezji pińskiej pozostającej w granicach PRL zarządzał administrator apostolski rezydujący w Drohiczynie na terenie Polski. Ze względu na trudną sytuację polityczną, administratorzy apostolscy unikali nazwy ''Diecezja pińska'' i zamiast tego używali określenia ''Diecezja w Drohiczynie n. Bugiem''. Funkcje administratorów pełnili kolejno: ks. [[infułat]] dr [[Michał Krzywicki]] (1950-1967) i ks. biskup [[Władysław Jędruszuk]] (1967-1991), który następnie został pierwszym biskupem drohiczyńskim. |
||
W [[1991]] pozostała przy Polsce część utworzyła [[diecezja drohiczyńska|diecezję drohiczyńską]] (obecnie powiększoną o cztery dekanaty z diecezji siedleckiej). |
|||
== Biskupi == |
== Biskupi == |
Wersja z 15:05, 13 sty 2012
Państwo | |
---|---|
Siedziba | |
Wyznanie | |
Kościół | |
Metropolia | |
Katedra diecezjalna |
Kościół katedralny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Pińsku |
Biskup diecezjalny | |
Biskup pomocniczy | |
Dane statystyczne | |
Liczba wiernych |
50 000 |
Liczba kapłanów |
43 |
Liczba dekanatów |
5 |
Liczba parafii |
60 |
Powierzchnia |
73 200 km² |
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Strona internetowa |
Diecezja pińska (biał. Пінская дыяцэзія, łac.: Dioecesis Pinskensis Latinorum) - jedna z czterech diecezji obrządku łacińskiego na Białorusi, wchodząca w skład metropolii mińsko-mohylewskiej. Diecezja obejmuje obecnie swoim zasięgiem obwód brzeski i obwód homelski.
Historia
Po II i III rozbiorach Polski Katarzyna II powołała ukazem z 6 (19[1]) września 1795 roku[2] niekanoniczne biskupstwo pińskie, które istniało przez trzy lata. Nie otrzymało sankcji Stolicy Apostolskiej[3].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości papież Pius XI 28 października 1925 roku bullą Vixdum Poloniae unitas erygował diecezję pińską. Pierwszym ordynariuszem pińskim mianowany został Zygmunt Łoziński. Diecezja weszła w skład metropolii wileńskiej. W 1928 roku diecezja pińska obejmowała 17 dekanatów i 172 parafie [4].
Po II wojnie światowej większość terytorium diecezji weszło w skład Białoruskiej SRR. Od 1950 roku terenem Diecezji pińskiej pozostającej w granicach PRL zarządzał administrator apostolski rezydujący w Drohiczynie na terenie Polski. Ze względu na trudną sytuację polityczną, administratorzy apostolscy unikali nazwy Diecezja pińska i zamiast tego używali określenia Diecezja w Drohiczynie n. Bugiem. Funkcje administratorów pełnili kolejno: ks. infułat dr Michał Krzywicki (1950-1967) i ks. biskup Władysław Jędruszuk (1967-1991), który następnie został pierwszym biskupem drohiczyńskim.
W 1991 pozostała przy Polsce część utworzyła diecezję drohiczyńską (obecnie powiększoną o cztery dekanaty z diecezji siedleckiej).
Biskupi
- Osobny artykuł:
Struktura i wierni
Terytorium diecezji (73 tysiące kilometrów kwadratowych) zamieszkuje około 3,030 miliona osób. Według stanu na rok2007, w diecezji zorganizowano 5 dekanatów, do których należało łącznie 60 parafii [5]. 8 września 2007 roku Kazimierz Świątek oznajmił o stworzeniu szóstego dekanatu - homelskiego [6]. Dotychczas w obwodzie homelskim działał tylko jeden dekanat – mozyrski. Dekanat homelski został utworzony w celu bardziej efektywnego kierowania parafiami. Dziekanem został ks. Sławomir Laskowski, proboszcz parafii Homel.
Dekanaty i parafie
Podział diecezji pińskiej na dekanaty i parafie:
DEKANAT BARANOWICKI:
Dziekan: Ks. Tadeusz Wolos SCI
1. Baranowicze, Podwyższenia Krzyża Świętego
2. Baranowicze, Matki Bożej Fatimskiej
3. Baranowicze, Świętego Zygmunta
4. Darewo, Wniebowzięcia NMP
5. Hancewicze, Nawiedzenia NMP
6. Horodyszcze, Matki Bożej Różańcowej
7. Iszkołdź, Kościół Trójcy Przenajświętszej
8. Juszkiewicze, Trójcy Przenajświętszej
9. Kroszyn, Bożego Ciała
10. Lachowicze, Świętego Józefa
11. Lipsk (kościół filialny)
12. Łuniniec, Świętego Józefa
13. Leśna, Matki Bożej Anielskiej
14. Makiejewszczyzna (kaplica)
15. Niedźwiedzica, Świętych Apostołów Piotra i Pawła
16. Nowa Mysz, Przemienienia Pańskiego
17. Połoneczka, Świętego Jerzego
18. Połonka, Matki Bożej Szkaplerznej
19. Stołowicze, Najświętszego Serca Pana Jezusa
20. Swojatycze, Świętego Jerzego
21. Rusino
DEKANAT BRZESKI:
Dziekan: Ks. biskup Kazimierz Wielikosielec OP
1. Brześć, Podwyższenia Krzyża Świętego
2. Brześć, Matki Bożej Królowej
3. Czernawczyce, Trójcy Przenajświętszej
4. Domaczewo, Niepokalanego Poczęcia NMP
5. Kobryń, Wniebowzięcia NMP
6. Kamieniec, Świętych Apostołów Piotra i Pawła
7. Peliszcze, Najświętszego Serca Pana Jezusa
8. Wołczyn, Trójcy Przenajświętszej
9. Wysokie, Trójcy Przenajświętszej
10. Żabinka, Świętego Józefa
DEKANAT MOZYRZSKI:
Dziekan: Ks. Józef Dziekoński
1. Mozyrz, Wniebowzięcia NMP
2. Gruszówka, Najświętszego Serca Pana Jezusa
3. Kalinkowicze, Trójcy Przenajświętszej
4. Kopatkiewicze, Świętego Augustyna
5. Lelczyce, Najświętszego Serca Pana Jezusa
6. Narowla, Podwyższenia Krzyża Świętego
7. Petryków, Zwiastowania NMP
8. Chojniki, Wniebowzięcia NMP
9. Żytkowicze, Świętego Józefa Rzemieślnika
DEKANAT PIŃSKI:
Dziekan: Ks. dr Stanisław Pawlina FDP
1. Pińsk, Wniebowzięcia NMP - parafia katedralna diecezji pińskiej
2. Bezdzież, Trójcy Przenajświętszej
3. Drohiczyn, Matki Bożej Królowej
4. Janów Poleski, Podwyższenia Krzyża Świętego
5. Osowa, Wniebowzięcia NMP
6. Łohiszyn, Świętych Apostołów Piotra i Pawła
7. Stolin, Narodzenia NMP
DEKANAT PRUŻANSKI:
Dziekan: Ks. Edward Łojek, CM
1. Prużana, Wniebowzięcia NMP
2. Bereza, Trójcy Przenajświętszej
3. Iwacewicze, Podwyższenia Krzyża Świętego
4. Kosów Poleski, Trójcy Przenajświętszej
5. Łysków (kościół filialny)
6. Różana, Trójcy Przenajświętszej
7. Siechnowicze, Opieki NMP Różańcowej
8. Sielec, Świętego Aleksego W.
9. Szereszów, Trójcy Przenajświętszej
10. Telechany, Podwyższenia Krzyża Świętego
DEKANAT HOMELSKI:
Dziekan: ks. Sławomir Laskowski
1. Homel, Narodzenia NMP, proboszcz ks. Sławomir Laskowski
2. Rzeczyca, Trójcy Przenajświętszej
3. Rohaczew, Niepokalanego Poczęcia NMP
4. Świetłohorsk, Podwyższenia Krzyża Świętego
5. Żłobin, Św Kazimierza
Instytucje
Kościołem katedralnym jest Kościół katedralny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Obsługą administracyjną diecezji zajmuje się kuria biskupia z siedzibą w Pińsku. W Pińsku znajduje się jedno z dwóch na Białorusi Wyższych Seminariów Duchownych.
Linki zewnętrzne
- ↑ Data wg nowego stylu.
- ↑ 1795 g. Sentâbrâ 6. Imennyj, dannyj Senatu. Ob Učreždenii dla Rimskago ispovedaniâ v Guberniâh: Minskoj, Volynskoj, Podolskoj, Braslavskoj i Voznesenskoj dvuh Eparhij, pod naimenovaniem Pinskoj i Letičevkoj, w: Akty i dokumenty otnosâŝiesâ k ustrojstvu i upravleniû rimsko-katoličeskoj cerkvi v Rossii, T. 1, (1762-1825), Petrograd 1915, s. 83-84.
- ↑ L. Żytkowicz, Rządy Repnina na Litwie w latach 1794-1797, Wilno 1928, s. 256-259.
- ↑ D. Lewandowska, opracowanie pomocnicze Archiwum Głównego Akt Dawnych
- ↑ Dane na stronie Catholic.by. Uwaga, na stronie prawdopodobnie nie zamieszczono pełnych, aktualnych danych. Może znajdować się tam błąd w liczbie parafii
- ↑ Informacja na stronie Catholic.by