Pałac Krasińskich w Warszawie

Pałac Krasińskich

nr rej. 256/2 z 1 sierpnia 1965 roku
Elewacja ogrodowa pałacu Krasińskich
Państwo	Polska
Miejscowość	Warszawa
Adres	pl. Krasińskich 5
Styl architektoniczny	barok
Architekt	Tylman z Gameren
Rozpoczęcie budowy	1677
Ukończenie budowy	1695
Pierwszy właściciel	Jan Dobrogost Krasiński
Położenie na mapie Polski Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building}

{{Budynek infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | alt zdjęcia = | plan budynku = | współrzędne = | nazwa oryginalna = Nieznane pola: "sekundN", "sekundE", "stopniN", "minutE", "stopniE" oraz "minutN".

Plac Krasińskich około 1900, w głębi pałac Krasińskich

Pałac Badenich i pałac Krasińskich przed 1939

Pałac Krasińskich w Warszawie (Pałac Rzeczypospolitej) – barokowy pałac zbudowany w latach 1677-1695 dla wojewody płockiego Jana Dobrogosta Krasińskiego wg planów Tylmana z Gameren. Obecnie siedziba zbiorów specjalnych Biblioteki Narodowej (rękopisy, stare druki i zbiory ikonograficzne).

Historia

Pałac wzniesiono w stylu barokowym w latach 1677-1695 dla wojewody płockiego Jana Dobrogosta Krasińskiego, a autorem jego był architekt Tylman z Gameren. Budowę rozpoczęto wiosną 1677 roku i do 1682 roku gotowy był w stanie surowym korpus główny. Dekorowanie wnętrz przerwała III wojna północna.

W 1765 pałac został zakupiony przez Rzeczpospolitą na siedzibę Komisji Skarbowej Koronnej i wtedy też ostatecznie zakończono dekorowanie wnętrz. W roku 1766 Ogród Krasińskich udostępniono publiczności. W 1783, po pożarze, który strawił dużą część wnętrza, został przebudowany wg projektu Dominika Merliniego.

W Królestwie Polskim odbywały się tutaj w latach 1827-1828 posiedzenia sądu sejmowego. W okresie międzywojennym był siedzibą Sądu Najwyższego. W 1944 podczas powstania, został spalony.

Po wojnie odbudowany, mieści to, co zostało (niecałe 5%) z liczącej 40 tysięcy rękopisów Biblioteki Załuskich i Rapperswilskiej, księgozbiór Biblioteki Wilanowskiej a także inne zebrane później stare druki i zbiory graficzne. Na uwagę zasługują zwłaszcza bezcenne iluminowane polskie i zagraniczne manuskrypty średniowieczne. Znajduje się tam również zbiór tematyczny poświęcony okresowi Wielkiej Emigracji (1831-1883) i pamiątki piśmiennicze po Cyprianie Kamilu Norwidzie.

Architektura

Elewacja frontowa pałacu skierowana jest na plac Krasińskich (dawny dziedziniec pałacowy), dokładnie na wprost nowoczesnego gmachu Sądu Najwyższego.

Oś główną budynku podkreśla ryzalit z trójkątnym tympanonem zwieńczonym rzeźbami gdańskiego rzeźbiarza Andreasa Schlütera. Elewacja od strony ogrodu została rozwiązana podobnie. Oba tympanony nawiązują do dziejów domniemanego protoplasty rodu Korwinów Rzymianina Marka Waleriusza Messali Korwinusa i jego walk z Galami. Zespół pałacowy jest jednym z najokazalszych założeń entre cour et jardin w Warszawie.

Galeria

• 
  Pałac Krasińskich na obrazie Canaletta
• 
  Elewacja ogrodowa w okresie międzywojennym
• 
  Widok pałacu od strony gmachu Sądu Najwyższego
• 
  Rzeźby Andreasa Schlütera
• 
  Fasada frontowa
• 
  Panoplia
• 
  Księgozbiór Biblioteki Wilanowskiej
• 
  Pałac w czasach Tylmana z Gameren