Spycimierz

Spycimierz

{{{rodzaj miejscowości}}}
Państwo	łódzkie
Powiat	poddębicki
Gmina	Uniejów
Liczba ludności (2006)	380
Strefa numeracyjna	(+48) 63
Kod pocztowy	99-210
Tablice rejestracyjne	EPD
SIMC	0298873
Położenie na mapie brak Brak mapy: łódzkie Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie świata Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark}

{{Polska miejscowość infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | miejscowość podstawowa = | rodzaj miejscowości = | współrzędne = | alt zdjęcia = Nieznane pola: "flaga wsi", "sekundE", "herb wsi", "minutE", "stopniN", "minutN", "sekundN", "stopniE", "mapa wsi", "dopełniacz wsi" oraz "herb artykuł".

Spycimierz (lub Spicymierz, Spicimierz) – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, w gminie Uniejów. W Spycimierzu na Boże Ciało układane są dywany kwiatowe.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.

Nazwa

Nazwa miejscowości pochodzi od męskiego imienia słowiańskiego Spycimir, które występuje również w formie Spycimierz. Miejscowość w staropolskiej formie Spicimir notuje Gall Anonim w swojej Kronice polskiej spisanej w latach 1112–1116.

Historia

Wieś położona na pd. od Uniejowa. Istniał tu gród, wspomniany w kronice Galla Anonima pod r. 1107, zbudowany na miejscu, w którym krzyżowały się szlaki piesze: z Pomorza na Ruś oraz z Łęczycy do Kalisza. Był to obiekt pierścieniowaty, o stosunkowo niewielkich rozmiarach. Urządzenia obronne składały się z wału drewniano - ziemnego o konstrukcji rusztowej, zwieńczonego drewnianym ostrokołem. W grodzie tym w toku walk ze Zbigniewem Bolesław Krzywousty więził arcybiskupa Marcina, stronnika swego brata. Warownia spicymierska była siedzibą kasztelana i przetrwała w tym charakterze do poczatków XIV stulecia, czyli do przejścia grodu w prywatne ręce. Gall Anonim odnotował, że pod Spicymierz w 1108 r. latem zapuścił się zbrojny oddział Pomorzan. Spicymierz wymieniony jest także w bulli papieża Innocentego II w 1136 r. jako gród książęcy. Kasztelania spicymierska wchodziła w skład Księstwa Sieradzkiego i obejmowała na prawym brzegu Warty tereny do rzeki Ner. Kasztelan spicymierski został wymieniony w dokumencie Konrada Mazowieckiego z 1236 r. W bliżej nieznanych okolicznościach przed 1331 r. gród przeszedł w prywatne ręce Pawła Ogończyka. Upadek grodu nastąpił w 1331 r. kiedy to Krzyżacy, podążający na umówione spotkanie z Janem Luksemburskim pod Kaliszem skorzystali z przepraw przez Wartę właśnie w rejonie Spicymierza. Stary gród został wtedy doszczetnie zniszczony: "Podłożyli ogień i gród spalili, ponieważ w inny sposób dobyć go nie mogli" (wg zeznań Pawła Ogończyka na procesie przeciw Krzyżakom). Badania archeologiczne wykazały, iż w jakiś czas po spaleniu w miejscu byłej warowni, wykorzystyjąc resztki wału obronnego, usypano niewielki stożek, na którym wzniesiono drewniane umocnienia. W ten sposób powstał drewniany "zameczek" pełniący funkcję prywatnej siedziby. W XIV w. Spicymierz utracił znaczenie na rzecz sąsiedniego Uniejowa. Obecnie grodzisko bardzo wyraźnie wyodrębnia się spośród otaczających go łąk: usytuowane jest pomiędzy nurtem rzeki a starorzeczem, tuż pod wsią. Prowadzi do niego polna droga. Miejsce to okoliczna ludność nazywa "Górą" lub "Kasztelanką".

Turystyka

Współczesna wieś słynna jest z układanych dywanów kwiatowych w dniu procesji Bożego Ciała. Na terenie wsi znajduje się 5 bunkrów z okresu II wojny światowej. Znajdują się w nim także pozostości obronnych wałów grodziska funkcjonującego do XIV wieku.

• 
  Corpus Domini, 2009
• 
  Corpus Domini, 2009
• 
  Corpus Domini, 2009
• 
  Corpus Domini, 2009
• 
  Corpus Domini, 2009
• 
  Corpus Domini, 2009
• 
  Corpus Domini, 2010
• 
  Corpus Domini, 2010
• 
  Corpus Domini, 2010
• 
  Corpus Domini, 2010
• 
  Corpus Domini, 2010
• 
  Corpus Domini, 2010
• 
  Corpus Domini, 2010

Literatura

• Ruszkowski A., "Sieradz i okolice", Sieradz 2000.

Zobacz też

Spycimierz-Kolonia

Linki zewnętrzne

• Spicymierz, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 109 .