Mir (osiedle typu miejskiego): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
→Historia: drobne merytoryczne |
||
| Linia 25: | Linia 25: | ||
== Historia == |
== Historia == |
||
Wioska Mir została założona przed 1345. Jej historia łączy się ściśle z zamkiem, wybudowanym |
Wioska Mir została założona przed 1345. Jej historia łączy się ściśle z zamkiem, wybudowanym na przełomie XV/XVI wieku przez starostę brzeskiego i kowieńskiego [[Jerzy Iwanowicz Ilinicz|Jerzego Illinicza]] herbu [[Korczak]]. Po bezpotomnej śmierci jego wnuka [[Jerzy Ilinicz|Jerzego Illnicza]] dobra poprzez spadek objął [[Mikołaj Krzysztof Radziwiłł (Sierotka)]]. Miejscowość w tym czasie była otoczona wałem i posiadała cztery bramy: Mińską, Wileńską, Słonimską, Zamkową. W 1579 miejscowość otrzymała prawa miejskie magdeburskie. W 1677 w Mirze znajdowało się 109 sklepów. |
||
11 czerwca 1792 roku podczas wojny polsko-rosyjskiej 1792 pod miastem wojska Wielkiego księstwa litewskiego zostały pokonane przez wojska rosyjskie. W efekcie III Rozbioru Polski w 1795 roku Mir znalazł się na terytorium Rosji. |
|||
| ⚫ | Po wycofaniu się Niemców w grudniu 1918 roku miejscowość została zajęta bez walki przez bolszewików<ref name = wojna>{{cytuj książkę | nazwisko = Wyszczelski| imię = Lech| autor link = Lech Wyszczelski| inni = | tytuł = Wojna polsko-rosyjska 1919–1920| url = | wydanie = 1| wydawca = Bellona| miejsce = [[Warszawa]]| rok = [[2010]]| strony = 44| rozdział = Wstępna faza walk| adres rozdziału = | nazwisko r = Wyszczelski| imię r = Lech| autor r link = | tom = | tytuł tomu = | isbn = 978-83-11-11934-5| język = | data dostępu = }}</ref>. |
||
Miasto zyskało sławę także dzięki założonej tu instytucji [[Mir Jesziwa|Mir]] [[Jesziwa]], która działała od 1815 do 1939, stanowiąc renomowane międzynarodowe centrum kultury [[Żydzi|żydowskiej]]. |
|||
| ⚫ | W trakcie I wojny światowej miasteczko zostało zajęte przez wojska niemieckie. Po wycofaniu się Niemców w grudniu 1918 roku miejscowość została zajęta bez walki przez bolszewików<ref name = wojna>{{cytuj książkę | nazwisko = Wyszczelski| imię = Lech| autor link = Lech Wyszczelski| inni = | tytuł = Wojna polsko-rosyjska 1919–1920| url = | wydanie = 1| wydawca = Bellona| miejsce = [[Warszawa]]| rok = [[2010]]| strony = 44| rozdział = Wstępna faza walk| adres rozdziału = | nazwisko r = Wyszczelski| imię r = Lech| autor r link = | tom = | tytuł tomu = | isbn = 978-83-11-11934-5| język = | data dostępu = }}</ref>. |
||
Za [[II Rzeczpospolita|II Rzeczypospolitej]] miejscowość była siedzibą wiejskiej [[gmina Mir|gminy Mir]]. W 1939 roku Mir liczył około 5500 mieszkańców z czego połowę stawiła ludność żydowska. We wrześniu 1939 roku na mocy Paktu Ribbentrop-Mołotow Mir został zajęty przez wojska radzieckie. Wkrótce zaczęto wprowadzać kolektywizację. W 1940 roku studenci z mirskiej Jesziwy i ich wykładowcy skorzystali z wiz holenderskich i uciekli do Wilna, następnie do Chin, Jerozolimy i Nowego Jorku, gdzie założyli jesziwy noszące nazwę "mirskie". W 1941 roku po ataku Niemiec na ZSRR Mir został zajęty przez Wehrmacht. W dniu 9 listopada 1941 r. ponad 1500 Żydów rozstrzelano w piaskowni na końcu parku zamkowego. W tym samym roku Niemcy zabili 700 Żydów przy ulicy Oktiabrskoj. Wkrótce utworzono w jednej z dzielnic miasta getto, które w maju 1942 roku przeniesiono do zamku, który otoczono drutem kolczastym i karabinami maszynowymi. W lipcu 1942 r. w uroczysku Jabłonowścina Niemcy rozstrzelali 750 Żydów. W nocy 9 sierpnia 1942 około 200 młodych Żydów uciekło z zamku do lasu. Pozostali zostali zamordowani przez Niemców na terenie zamku 13 sierpnia 1942 r.<ref>http://www.sztetl.org.pl/pl/article/mir/5,historia/?action=view&page=2</ref> |
|||
W Mirze można odnaleźć wiele miejsc upamiętniających historię Żydów, a także historię [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]]. Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] miejscowość została odebrana [[Polska|Polsce]] i weszła w skład [[Białoruska Socjalistyczna Republika Radziecka|Białoruskiej SRR]] jako siedziba władz [[Rejon mirski|rejonu]]. |
W Mirze można odnaleźć wiele miejsc upamiętniających historię Żydów, a także historię [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]]. Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] miejscowość została odebrana [[Polska|Polsce]] i weszła w skład [[Białoruska Socjalistyczna Republika Radziecka|Białoruskiej SRR]] jako siedziba władz [[Rejon mirski|rejonu]]. |
||
Wersja z 17:25, 22 sty 2016
 Zamek w Mirze | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Populacja (2010) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
1596 | ||||
| Kod pocztowy |
231444 | ||||
Położenie na mapie Białorusi  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:airport} | |||||
Mir (biał. Мір, Mir) – osiedle typu miejskiego na Białorusi, położone w obwodzie grodzieńskim, w rejonie korelickim, ok. 85 km na południowy zachód od Mińska; 2,4 tys. mieszkańców (2010).
Historia
Wioska Mir została założona przed 1345. Jej historia łączy się ściśle z zamkiem, wybudowanym na przełomie XV/XVI wieku przez starostę brzeskiego i kowieńskiego Jerzego Illinicza herbu Korczak. Po bezpotomnej śmierci jego wnuka Jerzego Illnicza dobra poprzez spadek objął Mikołaj Krzysztof Radziwiłł (Sierotka). Miejscowość w tym czasie była otoczona wałem i posiadała cztery bramy: Mińską, Wileńską, Słonimską, Zamkową. W 1579 miejscowość otrzymała prawa miejskie magdeburskie. W 1677 w Mirze znajdowało się 109 sklepów.
11 czerwca 1792 roku podczas wojny polsko-rosyjskiej 1792 pod miastem wojska Wielkiego księstwa litewskiego zostały pokonane przez wojska rosyjskie. W efekcie III Rozbioru Polski w 1795 roku Mir znalazł się na terytorium Rosji.
Miasto zyskało sławę także dzięki założonej tu instytucji Mir Jesziwa, która działała od 1815 do 1939, stanowiąc renomowane międzynarodowe centrum kultury żydowskiej. W trakcie I wojny światowej miasteczko zostało zajęte przez wojska niemieckie. Po wycofaniu się Niemców w grudniu 1918 roku miejscowość została zajęta bez walki przez bolszewików[2]. Za II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą wiejskiej gminy Mir. W 1939 roku Mir liczył około 5500 mieszkańców z czego połowę stawiła ludność żydowska. We wrześniu 1939 roku na mocy Paktu Ribbentrop-Mołotow Mir został zajęty przez wojska radzieckie. Wkrótce zaczęto wprowadzać kolektywizację. W 1940 roku studenci z mirskiej Jesziwy i ich wykładowcy skorzystali z wiz holenderskich i uciekli do Wilna, następnie do Chin, Jerozolimy i Nowego Jorku, gdzie założyli jesziwy noszące nazwę "mirskie". W 1941 roku po ataku Niemiec na ZSRR Mir został zajęty przez Wehrmacht. W dniu 9 listopada 1941 r. ponad 1500 Żydów rozstrzelano w piaskowni na końcu parku zamkowego. W tym samym roku Niemcy zabili 700 Żydów przy ulicy Oktiabrskoj. Wkrótce utworzono w jednej z dzielnic miasta getto, które w maju 1942 roku przeniesiono do zamku, który otoczono drutem kolczastym i karabinami maszynowymi. W lipcu 1942 r. w uroczysku Jabłonowścina Niemcy rozstrzelali 750 Żydów. W nocy 9 sierpnia 1942 około 200 młodych Żydów uciekło z zamku do lasu. Pozostali zostali zamordowani przez Niemców na terenie zamku 13 sierpnia 1942 r.[3]
W Mirze można odnaleźć wiele miejsc upamiętniających historię Żydów, a także historię ZSRR. Po II wojnie światowej miejscowość została odebrana Polsce i weszła w skład Białoruskiej SRR jako siedziba władz rejonu.
Zabytki
- Zamek w Mirze
- Kościół katolicki pw. św. Mikołaja gotycko-renesansowy, zbudowany w l. 1599-1605. Świątynia jest trójnawową bazyliką z półkoliście zamkniętym prezbiterium i dwiema półokrągłymi zakrystiami. Od frontu, na osi nawy głównej, znajduje się czworoboczna wieża, pierwotnie czterokondygnacyjna (zachowały się dwie kondygnacje), o elewacjach ozdobionych profilowanymi gzymsami i głębokimi niszami. Na przedłużeniu niskich naw bocznych znajdowały się niegdyś okrągłe wieżyczki, flankujące centralną wieżę. Pod kościołem znajduje się krypta grobowa.
- Cerkiew unicka bazylianów (obecnie prawosławna) pw. Św. Trójcy, fundowana ok. 1700 r. przez kanclerza litewskiego ks. Karola Stanisława Radziwiłła jako cerkiew klasztoru bazylianów, po kasacie unii w 1839 r. zamieniona na prawosławną, po pożarze w 1865 r. przebudowana w stylu rosyjsko-bizantyjskim. Czwórdzielna; składa się z trójkondygnacyjnej wieży-dzwonnicy dobudowanej w 2 poł. XIX w., babińca, nawy na planie kwadratu i części ołtarzowej. Wieżę wieńczy spiczasty dach namiotowy z kopułką, nawę – pięć większych kopuł nadbudowanych w 2 poł. XIX w.
- Stary cmentarz katolicki
- Cmentarz żydowski
- Cerkiew prawosławna św.Jerzego z 1910
Galeria
-
Kamienice na rynku (ob. Plac 17 września) -
Kaplica rodu Światopełk-Mirskich -
Kościół pw. św. Mikołaja Biskupa -
Cerkiew pw. św. Trójcy -
Dawna synagoga główna -
Dawny cheder -
Dawna jesziwa -
Dawna synagoga -
Pomnik i masowy grób poległych w 1944 roku żołnierzy Armii Czerwonej -
Prawosławna kaplica rodziny Zasławskich -
Pomnik upamiętniający 1600 Żydów z Miru zamordowanych w tym miejscu przez Nemców 9 listopada 1941 -
Cmentarz żydowski -
Prywatne muzeum lokalnej historii
Urodzeni
- Zalman Szazar – izraelski polityk, przez dwie kadencje był prezydentem Izraela
- ↑ Численность населения по Республике Беларусь, областям и г. Минску (тысяч человек) на 1 января 2010 года (ros.)
- ↑ Lech Wyszczelski: Wstępna faza walk. W: Lech Wyszczelski: Wojna polsko-rosyjska 1919–1920. Wyd. 1. Warszawa: Bellona, 2010, s. 44. ISBN 978-83-11-11934-5.
- ↑ http://www.sztetl.org.pl/pl/article/mir/5,historia/?action=view&page=2
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia z Miru
- Mir, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 485.
- Краўцэвіч А. К., Якшук Г. М., Стары Мір