Radoszkowicze: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Mathiasrex (dyskusja | edycje) kat., drobne merytoryczne |
→Historia: drobne merytoryczne, źródła/przypisy |
||
| Linia 33: | Linia 33: | ||
W czasie [[III wojna północna|III wojny północnej]] [[Karol XII]] stacjonował tu prawie 3 miesiące w 1708, przed wyprawą na [[Ukraina (Naddnieprze)|Ukrainę]]. W 1792 roku król Polski Stanisław August Poniatowski nadał Radoszkowiczom prawa miejskie. |
W czasie [[III wojna północna|III wojny północnej]] [[Karol XII]] stacjonował tu prawie 3 miesiące w 1708, przed wyprawą na [[Ukraina (Naddnieprze)|Ukrainę]]. W 1792 roku król Polski Stanisław August Poniatowski nadał Radoszkowiczom prawa miejskie. |
||
Na mocy umowy o preliminaryjnym pokoju i rozejmie między Rzecząpospolitą Polską a Rosją i Ukrainą, podpisanej w Rydze [[12 października]] 1920 i ratyfikowanej [[22 października]] 1920 tereny wokół Radoszkowicz nie zostały przyznane Polsce<ref>({{Dziennik Ustaw|rok=1920|numer=101|pozycja=667}})</ref>. Jednak na mocy postanowień [[Traktat ryski (1921)|traktatu ryskiego]] z [[18 marca]] [[1921]] dokonano korekty i pas terytorium wokół Radoszkowicz przypadł Polsce<ref>Adam Janusz Mielcarek, Podziały terytorialno-administracyjne II Rzeczypospolitej w zakresie administracji zespolonej, Warszawa 2008</ref><ref>{{Dziennik Ustaw|rok=1921|numer=49|pozycja=301}}</ref><ref>[http://www.konflikty.pl/a,509-0,Pozna_nowozytnosc,Traktat_ryski.html Treść traktatu ryskiego dotycząca Radoszkowicz]</ref>. Gmina weszła w skład utworzonego 19 lutego 1921 woj. nowogródzkiego<ref name="skorowidz">Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom VII - Część II - Ziemia Wileńska – Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923</ref><ref>{{Dziennik Ustaw|rok=1921|numer=16|pozycja=93}}</ref>. |
|||
| ⚫ | |||
W II RP siedziba wiejskiej [[gmina Radoszkowice|gminy Radoszkowic]]. |
|||
| ⚫ | |||
Po drugiej wojnie światowej w składzie [[Białoruska Socjalistyczna Republika Radziecka|Białoruskiej SRR]], od 1991 roku – niepodległej [[Białoruś|Białorusi]]. |
Po drugiej wojnie światowej w składzie [[Białoruska Socjalistyczna Republika Radziecka|Białoruskiej SRR]], od 1991 roku – niepodległej [[Białoruś|Białorusi]]. |
||
Wersja z 17:22, 3 sty 2017
| |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Populacja (2010) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
1767 | ||||
| Kod pocztowy |
222322 | ||||
Położenie na mapie obwodu mińskiego  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||
Położenie na mapie Białorusi  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:airport} | |||||
Radoszkowicze (biał. Радашковічы, ros. Радошковичи) – osiedle typu miejskiego w rejonie mołodeczańskim obwodu mińskiego Białorusi; 5,5 tys. mieszkańców (2010).
Historia
Do 1793 w granicach I Rzeczypospolitej. Miasto królewskie położone było w końcu XVIII wieku w starostwie niegrodowym radoszkowickim w powiecie mińskim województwa mińskiego[2].
Istniało tu starostwo niegrodowe płacące 3200 zł kwarty i 1382 zł hiberny. W czasie wojny litewsko-rosyjskiej 1558-1570 Zygmunt II August postanowił latem 1567 przeprowadzić demonstrację zbrojną, licząc na wywołanie w Rosji powstania kniaziów i bojarów, niezadowolonych z rządów opryczniny. Pod Radoszkowiczami zebrało się na popis 47 000 żołnierzy - z tego 30 000 pospolitego ruszenia oraz 2 400 posiłkowych żołnierzy z Korony i ok. 100 dział[3]. W czasie III wojny północnej Karol XII stacjonował tu prawie 3 miesiące w 1708, przed wyprawą na Ukrainę. W 1792 roku król Polski Stanisław August Poniatowski nadał Radoszkowiczom prawa miejskie.
Na mocy umowy o preliminaryjnym pokoju i rozejmie między Rzecząpospolitą Polską a Rosją i Ukrainą, podpisanej w Rydze 12 października 1920 i ratyfikowanej 22 października 1920 tereny wokół Radoszkowicz nie zostały przyznane Polsce[4]. Jednak na mocy postanowień traktatu ryskiego z 18 marca 1921 dokonano korekty i pas terytorium wokół Radoszkowicz przypadł Polsce[5][6][7]. Gmina weszła w skład utworzonego 19 lutego 1921 woj. nowogródzkiego[8][9].
W II RP siedziba wiejskiej gminy Radoszkowic.
W dwudziestoleciu międzywojennym mieściło się w Radoszkowiczach gimnazjum białoruskie, w którym nauczał m.in. Makar Kraucou.
Po drugiej wojnie światowej w składzie Białoruskiej SRR, od 1991 roku – niepodległej Białorusi.
Pomniki
- Tablica pamiątkowa poświęcona Bronisławowi Taraszkiewiczowi – znajduje się na budynku dawnego szpitala, w którym Taraszkiewicz mieszkał w latach 1923–1931, a następnie jego rodzina. Umieszczona została w 1972 roku zgodnie z decyzją mołodeczańskiej administracji rejonowej. Znajduje się na niej napis w języku białoruskim: Tut u 1923–1931 hadach żyu i pracawau akademik AN BSSR Taraszkiewicz Branisłau Adamawicz (pol. Tu w latach 1923–1931 mieszkał i pracował akademik AN BSSR Taraszkiewicz Bronisław Adamowicz[10].
Znane postaci związane z miastem
- Anton Lawicki − białoruski pisarz,
- Julian Horain - polski publicysta, korespondent m.in. „Tygodnika Ilustrowanego”,
- Włodzimierz Rudź - polski archiwista, historyk-regionalista, sekretarz i skarbnik Koła PTH w Tomaszowie Mazowieckim, założyciel Archiwum Państwowego w Tomaszowie Mazowieckim.
Zobacz też
- ↑ Численность населения по Республике Беларусь, областям и г. Минску (тысяч человек) на 1 января 2010 года (ros.)
- ↑ Вялiкi гicтарычны атлас Беларусi Т.2, Mińsk 2013, s. 90.
- ↑ K. Piwarski, Niedoszła wyprawa radoszkowicka Zygmunta Augusta na Moskwę (rok 1567-1568 ), „Ateneum Wileńskie”, t. IV, Wilno 1927, s. 256-286
- ↑ (Dz.U. z 1920 r. nr 101, poz. 667)
- ↑ Adam Janusz Mielcarek, Podziały terytorialno-administracyjne II Rzeczypospolitej w zakresie administracji zespolonej, Warszawa 2008
- ↑ Dz.U. z 1921 r. nr 49, poz. 301
- ↑ Treść traktatu ryskiego dotycząca Radoszkowicz
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom VII - Część II - Ziemia Wileńska – Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923
- ↑ Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93
- ↑ Ronny Heidenreich: Centralnaja Biełaruś. Minskaja wobłasć. W: Miescy pamiaci achwiarau kamunizmu u Biełarusi. s. 208.
Bibliografia
- Pod red. Anny Kaminsky: Miescy pamiaci achwiarau kamunizmu u Biełarusi. Lipsk: Fundacja Badań nad Dyktaturą SED, 2011, s. 278. [dostęp 2011-07-26]. (biał.).
Linki zewnętrzne
- Radoszkowice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 438.
- Jurkau kutoczak — Юркаў куточак — Yury's Corner. Radoszkowice