Stanisław Połczyński
| |
 kapitan piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
26 kwietnia 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
9–11 kwietnia 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
12 Pułk Strzelców Wielkopolskich |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
  
| |
.jpg)
Stanisław Marceli Połczyński[a] (ur. 26 kwietnia 1894 w Witkowie, zm. 9–11 kwietnia 1940 w Katyniu) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie Józefa i Marii z Ogórkiewiczów[3][4]. Absolwent gimnazjum humanistyczne w Rogoźnie. Od 1914 w armii niemieckiej[5], walczył na froncie rosyjskim i francuskim. Od grudnia 1918 w Wojsku Polskim w stopniu podporucznika. Walczył w powstaniu wielkopolskim[5]. Był dowódcą kompanii, brał udział w walkach o Kruszwicę, Strzelno, Inowrocław i Bydgoszcz. W styczniu 1920 wraz z 12 pułkiem strzelców wielkopolskich wysłany na front litewsko-białoruski wojny 1920 r.
W okresie międzywojennym przeniesiony do 59 pułku piechoty z Inowrocławia[5][6][7][8]. 1 grudnia 1924 został mianowany na stopień kapitana ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 65. lokatą w korpusie oficerów piechoty[9]. Od 1927 skierowany do Komendy Obozu Ćwiczebnego Grupa na stanowisko adiutanta[10]. W kwietniu 1928 został przeniesiony do 8 pułku piechoty Legionów w Lublinie[11][12][13]. W czerwcu 1934 został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie[14], w którym do 1939 pełnił służbę w Wydziale Mobilizacji i Uzupełnień[4][15].
W kampanii wrześniowej walczył w sztabie gen. bryg. Mieczysława Smorawińskiego. Po opuszczeniu 14 września Lublina, wzięty do niewoli przez Sowietów we Włodzimierzu Wołyńskim, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany między 9 a 11 kwietnia 1940 w lesie katyńskim[15]. Figuruje na liście wywózkowej 017/3 z kwietnia 1940, poz. 69[15][16].
Stanisław Połczyński był żonaty z Marią z Rosińskich, z którą miał córkę Halinę i syna Zdzisława[17][4].
Awanse[edytuj | edytuj kod]
- podporucznik – 13.12.1918
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 950[3]
- Krzyż Walecznych[18]
- Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1933)[19]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- Ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Do 1934 w ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Stanisław II Połczyński”, w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko, a mianowicie mjr. lek. Stanisława I Połczyńskiego (ur. 17 kwietnia 1875), oficera rezerwy 7 Batalionu Sanitarnego w Poznaniu[1]. W styczniu 1934 ogłoszono sprostowanie imienia kpt. Stanisława II Połczyńskiego z „Stanisław II” na „Stanisław Marceli”[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 293, 425, 1165, 1214, 1836, 1838, 1844.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 31.
- ↑ a b Kolekcja VM ↓, s. 1.
- ↑ a b c Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 497.
- ↑ a b c Kolekcja VM ↓, s. 4.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 180, 825.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 293, 425.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 266, 368.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 739.
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 497, tu podano, że był to Obóz Ćwiczebny Okręgu Korpusu Nr VII.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 139.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 24, 206.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 51, 538.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 155.
- ↑ a b c Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 604.
- ↑ Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 230.
- ↑ Kolekcja VM ↓, s. 2.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 266.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 259, poz. 279 „za zasługi na polu administracji wojska”.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Kazimierz Banaszek, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Warszawa: Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Połczyński Stanisław Marceli. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.23-1706 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-10-03].
- Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów Kozielskiego Obozu NKWD rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
- Kapitanowie piechoty II Rzeczypospolitej
- Ludzie urodzeni w Witkowie
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie Wojska Polskiego zamordowani w Katyniu
- Pochowani na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu
- Polacy – żołnierze Armii Cesarstwa Niemieckiego w I wojnie światowej
- Powstańcy wielkopolscy (1918–1919)
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1894
- Zmarli w 1940
- Oficerowie 59 Pułku Piechoty Wielkopolskiej