Starków (województwo dolnośląskie)
50°22′30″N 16°34′18″E/50,375000 16,571667| wieś | |
 Kościół św. Mikołaja w Starkowie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
360-380[2] m n.p.m. |
| Liczba ludności (III 2011) |
195[3] |
| Strefa numeracyjna |
74 |
| Kod pocztowy |
57-362[4] |
| Tablice rejestracyjne |
DKL |
| SIMC |
0853010 |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Kłodzko  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego  | |
| 50°22′30″N 16°34′18″E/50,375000 16,571667[1]
| |
Starków (niem. Altbatzdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Kłodzko.
W przeszłości do wsi należał przysiółek Dunaj (niem. Duhnehäuser)[5]. Obecnie nazwa niestandaryzowana.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Starków leży na pograniczu Kotliny Kłodzkiej i Rowu Górnej Nysy, na Wysoczyznie Łomnicy, kilka kilometrów na wschód od Polanicy-Zdroju, na wysokości około 360-380 m n.p.m.[2]
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie wałbrzyskim.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza wzmianka o Starkowie pochodzi z 1315 roku, jednak przyjmuje się, że miejscowość istniała już w końcu XII wieku[6]. W roku 1350 arcybiskup Arnoszt z Pardubic kupił część wsi i przekazał ją kanonikom regularnym z Kłodzka[6]. Z czasem zakonnicy dokupili resztę Starkowa[6]. Położenie wsi na uboczu głównych szlaków komunikacyjnych uchroniło ją od zniszczeń wojennych i miejscowość rozwijała się pomyślnie[6]. W połowie XIX wieku w osiemdziesięciu pięciu domach mieszkało tu blisko czterysta osób[6]. W Starkowie były wtedy: kościół, plebania, dwór z folwarkiem, szkoła, browar i gorzelnia produkująca starkę[2].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Według rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są obiekty[7]:
- Kościół filialny pw. św. Mikołaja, należący do parafii pw. św. Małgorzaty w Starej Łomnicy, wzniesiony na początku XV wieku, przebudowywany około roku 1700[8].
- Zespół dworsko-folwarczny z XVI i XVIII wieku, obejmujący:
- dwór,
- park.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 129489
- ↑ a b c Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 15: Kotlina Kłodzka i Rów Górnej Nysy. Wrocław: I-BiS, 1993, s. 409-412. ISBN 83-85773-06-1.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1217 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rozporządzenie Ministrów Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 1 czerwca 1948 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości. [online], isap.sejm.gov.pl [dostęp 2023-08-02].
- ↑ a b c d e Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak: Ziemia Kłodzka. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2010, s. 442. ISBN 978-83-89188-95-3.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 67, 68. [dostęp 2017-02-20].
- ↑ Adam Bałabuch, Stanisław Chomiak, Marek Korgul, Wiesław Mróz, Stanisław Szupieńko, Sławomir Wiśniewski, Jan Zyzak: Schematyzm Diecezji Świdnickiej. Świdnica: Świdnicka Kuria Biskupia, 2005. ISBN 83-921533-0-8.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak, Iwona Chomiak, Ziemia Kłodzka, Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2010, ISBN 978-83-89188-95-3, OCLC 751422625.
- Siedziba gminy: Kłodzko
| Wsie |
|
|---|---|
| Kolonia | |
| Osady | |
| Osada leśna wsi | |
| Przysiółki wsi | |
| Miejscowości zniesione | |
| Wyludniony przysiółek |
