Stefan May

Stefan May

kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia	30 sierpnia 1890 Kościan
Data i miejsce śmierci	1940 Katyń
Przebieg służby
Lata służby	1914–1940
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego Wojsko Polskie
Jednostki	60 Pułk Piechoty Wielkopolskiej
Stanowiska	dowódca kompanii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka powstanie wielkopolskie II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Stefan May (ur. 30 sierpnia 1890 w Kościanie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Wojciecha i Jadwigi z Wechtów. Absolwent gimnazjum w Poznaniu. Po roku nauki w Akademii Laborantów w Brunszwiku pracował w aptece w Szczecinie. W 1914 roku wcielony do armii niemieckiej. Zwolniony z wojska w 1918 włączył się w przygotowania do powstania w Wielkopolsce. Walczył w powstaniu stopniu sierżanta jako dowódca odcinka leszczyńskiego. Jako podporucznik w 1920 przeniesiony do 60 pułku piechoty, walczył na froncie kijowskim i białoruskim w wojnie 1920 r. Ciężko ranny 5 czerwca 1920 roku nad Berezyną. Po wyleczeniu i awansie na porucznika (1921) służył w 60 pp jako dowódca kompanii. 31 marca 1924 roku został awansowany na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 90. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W 1925 roku, ze względu na zły stan zdrowia, został przeniesiony do rezerwy.

W okresie międzywojennym dzierżawił majątek ziemski w Kamienicach Starych, pow. ostrowskiego. Dwukrotnie żonaty - od 1921 roku z Haliną z Manowskich (zm. 1926), a od roku 1931 z Joanną z Bejgów. Po śmierci pierwszej żony przeniósł się do Poznania. Z pierwszego małżeństwa miał syna Olgierda i córkę Halinę.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany. Od 28 lipca 2000 roku spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia majora. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 3670
• Krzyż Niepodległości (22 kwietnia 1938)
• Krzyż Walecznych (trzykrotnie)
• Srebrny Krzyż Zasługi (7 listopada 1929)

Zobacz

• Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• Obozy NKWD dla jeńców polskich

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Bogusław Makary Smoleń: Zarys historii wojennej 60-go pułku piechoty wielkopolskiej. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1930, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
• Banaszek Kazimierz; Roman Wanda Krystyna; Sawicki Zdzisław: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
• Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.