Stefan Wyspiański

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stefan Wyspiański
Ilustracja
pułkownik piechoty pułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

7 sierpnia 1892
Kraków

Data śmierci

19 czerwca 1942

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

33 Pułk Piechoty
Batalion Zapasowy 2 Pułku Piechoty Legionów
39 Pułk Piechoty
68 Pułk Piechoty
30 Pułk Piechoty

Stanowiska

zastępca dowódcy pułku
dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Stefan Władysław Julian Wyspiański (ur. 7 sierpnia 1892 w Krakowie, zm. 19 czerwca 1942) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego II RP i Polskich Sił Zbrojnych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Stefan Wyspiański urodził się 7 sierpnia 1892 w Krakowie, jako syn Ferdynanda[1][2]. 20 sierpnia 1914 został odkomenderowany z 19 pułku piechoty Obrony Krajowej do Legionu Wschodniego, w którym objął dowództwo plutonu w 9 kompanii. W następnym miesiącu, po rozwiązaniu Legionu Wschodniego, został przeniesiony do Legionu Zachodniego. W październiku służył w batalionie uzupełniającym kapitana Andrzeja Galicy. W styczniu 1915 został przeniesiony do III batalionu 2 pułku piechoty, w którym objął komendę nad 11 kompanią. Po reorganizacji pułku został komendantem plutonu w 9 kompanii[3]. W czasie służby w Legionach Polskich awansował kolejno na stopień: chorążego (4 listopada 1914), podporucznika (14 marca 1915), porucznika (1 listopada 1915) i kapitana (1 listopada 1916)[4].

Po zakończeniu I wojny światowej, jako były oficer Legionów Polskich został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony do stopnia majora[5]. Od stycznia do 21 grudnia 1919 pełnił funkcję dowódcy 33 pułku piechoty. Od 12 lipca 1920 do 1 marca 1921 był dowódcą batalionu zapasowego 2 pułku piechoty Legionów[6].

Został awansowany na stopień podpułkownika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[7]. W 1923 był zastępcą dowódcy 39 pułku piechoty w Jarosławiu[8][9]. W kwietniu 1924 został przeniesiony do 68 pułku piechoty w Krotoszynie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[10][11]. Od sierpnia 1926 do grudnia 1928 pełnił stanowisko dowódcy 30 pułku piechoty w Warszawie[12]. 16 marca 1927 roku został mianowany pułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 roku i 11. lokatą w korpusie oficerów piechoty[13]. Z dniem 28 lutego 1929 został przeniesiony w stan spoczynku[14].

W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I”[15].

Podczas II wojny światowej był oficerem Polskich Sił Zbrojnych w stopniu pułkownika. Zmarł 19 czerwca 1942. Został pochowany na brytyjskim cmentarzu wojennym w Ramleh w Palestynie (miejsce T-14)[2][16].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-06-16].
  2. a b Wykaz poległych 1952 ↓, s. 266.
  3. Wykaz Legionistów ↓.
  4. Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 5.
  5. Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 141.
  6. Jarno 2003 ↓, s. 121.
  7. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 398.
  8. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 239.
  9. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 342.
  10. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 284.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 , s. 274.
  12. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 46, 161.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 19 marca 1927 roku, s. 91.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1929 roku, s. 33.
  15. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 324, 844.
  16. Cmentarz Wojenny Brytyjskiej Wspólnoty Narodów. 2korpus.itgo.com. [dostęp 2018-08-29].
  17. M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 352 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]