TCG Gelibolu (1981)

TCG Gelibolu
	; „Gelibolu” w 2011 roku
Klasa	fregata rakietowa
Typ	Gabya
	Historia
Stocznia	Todd Pacific
Położenie stępki	8 sierpnia 1980
Wodowanie	27 czerwca 1981
	US Navy
Nazwa	USS Reid (FFG-30)
Wejście do służby	19 lutego 1983
Wycofanie ze służby	25 września 1998
	Turecka Marynarka Wojenna
Nazwa	TCG Gelibolu (F-493)
Wejście do służby	22 lipca 1999
Los okrętu	w służbie
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	pełna: 4100 t
Długość	135,6 metra
Szerokość	13,7 metra
Zanurzenie	5,8 m (sam kadłub); 7,5 m (z opływnikiem sonaru)
	Napęd
	2 turbiny gazowe GE LM 2500 o mocy 40000 KM łącznie, napędzające 1 śrubę nastawną; napęd pomocniczy: 2 x elektryczne pędniki gondolowe ABB o łącznej mocy 720 KM dla manewrów oraz jako napęd awaryjny
Prędkość	+29 węzłów
Zasięg	4500 Mm przy 20 w.; 5400 przy 16 w.
	Sensory
	radar 2D dalekiego zasięgu AN/SPS-49,; radar AN/SPS-55 Surface Search
	Uzbrojenie
	przeciwokrętowe: 2 x RGM-84 Harpoon; przeciwlotnicze: 9 x RIM-66E SM-1MR Block VI; 1 armata uniwersalna Mk 75 kalibru 76 mm,; CIWS: Phalanx 20 mm Block 15 Mod 0,; 1 wyrzutnia pocisków rakietowych Mk 13 Mod 4 Block 6
Wyrzutnie torpedowe	2 × III Mk 32 kalibru 324 mm (ZOP)
	Wyposażenie
	system GENESIS
	Wyposażenie lotnicze
	2 x śmigłowce S-70B-28
Załoga	181
	Multimedia w Wikimedia Commons

TCG Gelibolu (F-493) – turecka fregata rakietowa typu Gabya, czwarta jednostka z serii. Dawny USS „Reid” (FFG-30).

Służba w US Navy[edytuj | edytuj kod]

Osobny artykuł: Fregaty rakietowe typu Oliver Hazard Perry.

Okręt zamówiono dla US Navy w stoczni Todd Pacific Shipyards 23 stycznia 1978 roku jako jedna z fregat rakietowych typu Oliver Hazard Perry. Położenie stępki odbyło się 8 października 1980, zaś wodowanie 27 czerwca 1981. Jednostkę wcielono do służby w US Navy jako USS „Reid” (FFG-30) 19 lutego 1983 roku. W sierpniu 1990 USS „Reid” brał udział w operacji Desert Shield. Jednostkę wycofano 25 września 1998 roku, zaś w 1999 okręt przekazano stronie tureckiej^[1].

Służba w Tureckiej Marynarce Wojennej[edytuj | edytuj kod]

Osobny artykuł: Fregaty rakietowe typu Gabya.

Jednostka ta była pierwszą z dwóch okrętów Oliver Hazard Perry które przekazano Türk Deniz Kuvvetleri w 1999 roku. Tym samym okręt dołączył do trzech ex-amerykańskich jednostek, które przekazano Türk Deniz Kuvvetleri w sierpniu 1997 roku na zasadach programu EDA (Excess Defense Articles). Strona turecka musiała jedynie ponieść koszty związane z doprowadzeniem fregat do stanu użyteczności, zainstalowaniem uzbrojenia, przeszkoleniem załogi, dokumentacji technicznej, zapasu części zamiennych oraz amunicji. TCG „Gelibolu”, dawny USS „Reid” (FFG-30), wcielony został do służby 22 lipca 1999 roku^[2]^[3].

Fregata przeszła program modernizacji, który obejmował doposażenie okrętu w turecki cyfrowy system zarządzania walką o nazwie GENESIS (Gemi Entegre Savaş İdare Sistemi). System został zaprojektowany i wdrożony wspólnie przez turecką marynarkę wojenną i HAVELSAN, turecką firmę produkującą sprzęt elektroniczny i oprogramowanie^[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ USS Reid (FFG 30) [online], www.navysite.de [dostęp 2021-02-28] .
↑ TCG Gelibolu F-493 Gabya G-class Perry Frigate Turkish Navy [online], www.seaforces.org [dostęp 2021-02-27] .
↑ GABYA CLASS (O. H. Perry) [online], 6 stycznia 2013 [dostęp 2021-02-27] (ang.).
↑ Gabya G-class Frigate Turkish Navy Türk Deniz Kuvvetleri [online], www.seaforces.org [dostęp 2021-02-27] .

[1] USS Reid (FFG 30) [online], www.navysite.de [dostęp 2021-02-28] .

[2] TCG Gelibolu F-493 Gabya G-class Perry Frigate Turkish Navy [online], www.seaforces.org [dostęp 2021-02-27] .

[3] GABYA CLASS (O. H. Perry) [online], 6 stycznia 2013 [dostęp 2021-02-27] (ang.).

[4] Gabya G-class Frigate Turkish Navy Türk Deniz Kuvvetleri [online], www.seaforces.org [dostęp 2021-02-27] .

[1]

[2]

[3]

[4]

United States Navy (wycofane)	„Oliver Hazard Perry” „McInerney” „Wadsworth” „Duncan” „Clark” „George Philip” „Samuel Eliot Morison” „Sides” „Estocin” „Clifton Sprague” „John A. Moore” „Antrim” „Flatley” „Fahrion” „Lewis B. Puller” „Jack Williams” „Copeland” „Gallery” „Mahlon S. Tisdale” „Boone” „Stephen W. Groves” „Reid” „Stark” „John L. Hall” „Jarrett” „Aubrey Fitch” „Underwood” „Crommelin” „Curts” „Doyle” „Halyburton” „McClusky” „Klakring” „Thach” „De Wert” „Rentz” „Nicholas” „Vandegrift” „Robert G. Bradley” „Taylor” „Gary” „Carr” „Hawes” „Ford” „Elrod” „Simpson” „Reuben James” „Samuel B. Roberts” „Kauffman” „Rodney M. Davis” „Ingraham”
Royal Australian Navy (typ Adelaide) (wycofane)	„Adelaide” „Canberra” „Sydney” „Darwin” „Melbourne” „Newcastle”
Armada Española (typ Santa María)	„Santa María” „Victoria” „Numancia” „Reina Sofía” „Navarra” „Canarias”
Marynarka Wojenna Republiki Chińskiej (typ Cheng Kung)	„Cheng Kung” „Cheng Ho” „Chi Kuang” „Yueh Fei” „Tzu I” „Pan Chao” „Chang Chien” „Tian Dan” „Ming-Chuan” „Feng Jia”
Polska Marynarka Wojenna	„Generał Tadeusz Kościuszko” „Generał Kazimierz Pułaski”
Armada de Chile (typ Adelaide)	„Capitán Prat” „Almirante Latorre”
Pakistan Navy	„Alamgir”
Bahrajn	„Sabha”
Türk Deniz Kuvvetleri (typ Gabya)	„Gaziantep” „Giresun” „Gemlik” „Gelibolu” „Gökçeada” „Gediz” „Gökova” „Göksu”
Egipska Marynarka Wojenna	„Sharm El-Sheik” „Toushka” „Alexandria” „Taba”