TCG Giresun (1979)

TCG Giresun
	; „Giresun” w 2010 roku
Klasa	fregata rakietowa
Typ	Gabya
	Historia
Stocznia	Todd Pacific
Położenie stępki	21 czerwca 1978
Wodowanie	27 marca 1979
	US Navy
Nazwa	USS Antrim (FFG-20)
Wejście do służby	26 października 1981
Wycofanie ze służby	8 maja 1996
	Turecka Marynarka Wojenna
Nazwa	TCG Giresun (F-491)
Wejście do służby	24 lipca 1998
Los okrętu	w służbie
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	pełna: 4100 t
Długość	135,6 metra
Szerokość	13,7 metra
Zanurzenie	5,8 m (sam kadłub); 7,5 m (z opływnikiem sonaru)
	Napęd
	2 turbiny gazowe GE LM 2500 o mocy 40000 KM łącznie, napędzające 1 śrubę nastawną; napęd pomocniczy: 2 x elektryczne pędniki gondolowe ABB o łącznej mocy 720 KM dla manewrów oraz jako napęd awaryjny
Prędkość	+29 węzłów
Zasięg	4500 Mm przy 20 w.; 5400 przy 16 w.
	Sensory
	radar 2D AN/SPS-49,; radar AN/SPS-55 Surface Search
	Uzbrojenie
	przeciwokrętowe: 2 x RGM-84 Harpoon; przeciwlotnicze: 9 x RIM-66E SM-1MR Block VI; 1 armata uniwersalna Mk 75 kalibru 76 mm,; CIWS: Phalanx 20 mm Block 15 Mod 0,; 1 wyrzutnia pocisków rakietowych Mk 13 Mod 4 Block 6
Wyrzutnie torpedowe	2 × III Mk 32 kalibru 324 mm (ZOP)
	Wyposażenie
	system GENESIS
	Wyposażenie lotnicze
	2 x śmigłowce S-70B-28
Załoga	181
	Multimedia w Wikimedia Commons

TCG Giresun (F-491) – turecka fregata rakietowa typu Gabya, druga jednostka z serii. Dawny USS „Antrim” (FFG-20).

Służba w US Navy[edytuj | edytuj kod]

Osobny artykuł: Fregaty rakietowe typu Oliver Hazard Perry.

Okręt zamówiony został w stoczni Todd Pacific Shipyards w Seattle w stanie Waszyngton 28 lutego 1977 roku jako jedną z fregat rakietowych typu Oliver Hazard Perry. Stępkę pod okręt położono 21 czerwca 1978, zaś wodowanie odbyło się 27 marca 1979 roku. Wcielony został do służby w US Navy 26 września 1981 jako USS „Antrim” (FFG-20). Jednostkę wycofano ze służby 8 maja 1996, po czym przekazano go stronie tureckiej w 1997 roku^[1].

Służba w Tureckiej Marynarce Wojennej[edytuj | edytuj kod]

Osobny artykuł: Fregaty rakietowe typu Gabya.

Jednostka ta była drugą z trzech ex-amerykańskich jednostek, które przekazano Türk Deniz Kuvvetleri w sierpniu 1997 roku na zasadach programu EDA (Excess Defense Articles). Strona turecka musiała jedynie ponieść koszty związane z doprowadzeniem fregat do stanu użyteczności, zainstalowaniem uzbrojenia, przeszkoleniem załogi, dokumentacji technicznej, zapasu części zamiennych oraz amunicji. TCG „Giresun”, dawny USS „Antrim” (FFG-20), wcielony został do służby 28 lipca 1998 roku^[2]^[3].

Fregata przeszła program modernizacji, który obejmował doposażenie okrętu w turecki cyfrowy system zarządzania walką o nazwie GENESIS (Gemi Entegre Savaş İdare Sistemi). System został zaprojektowany i wdrożony wspólnie przez turecką marynarkę wojenną i HAVELSAN, turecką firmę produkującą sprzęt elektroniczny i oprogramowanie^[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ USS Antrim (FFG 20) [online], www.navysite.de [dostęp 2021-02-28] .
↑ TCG Giresun F-491 Gabya G-class Perry Frigate Turkish Navy [online], www.seaforces.org [dostęp 2021-02-27] .
↑ GABYA CLASS (O. H. Perry) [online], 6 stycznia 2013 [dostęp 2021-02-27] (ang.).
↑ Gabya G-class Frigate Turkish Navy Türk Deniz Kuvvetleri [online], www.seaforces.org [dostęp 2021-02-27] .

[1] USS Antrim (FFG 20) [online], www.navysite.de [dostęp 2021-02-28] .

[2] TCG Giresun F-491 Gabya G-class Perry Frigate Turkish Navy [online], www.seaforces.org [dostęp 2021-02-27] .

[3] GABYA CLASS (O. H. Perry) [online], 6 stycznia 2013 [dostęp 2021-02-27] (ang.).

[4] Gabya G-class Frigate Turkish Navy Türk Deniz Kuvvetleri [online], www.seaforces.org [dostęp 2021-02-27] .

[1]

[2]

[3]

[4]

United States Navy (wycofane)	„Oliver Hazard Perry” „McInerney” „Wadsworth” „Duncan” „Clark” „George Philip” „Samuel Eliot Morison” „Sides” „Estocin” „Clifton Sprague” „John A. Moore” „Antrim” „Flatley” „Fahrion” „Lewis B. Puller” „Jack Williams” „Copeland” „Gallery” „Mahlon S. Tisdale” „Boone” „Stephen W. Groves” „Reid” „Stark” „John L. Hall” „Jarrett” „Aubrey Fitch” „Underwood” „Crommelin” „Curts” „Doyle” „Halyburton” „McClusky” „Klakring” „Thach” „De Wert” „Rentz” „Nicholas” „Vandegrift” „Robert G. Bradley” „Taylor” „Gary” „Carr” „Hawes” „Ford” „Elrod” „Simpson” „Reuben James” „Samuel B. Roberts” „Kauffman” „Rodney M. Davis” „Ingraham”
Royal Australian Navy (typ Adelaide) (wycofane)	„Adelaide” „Canberra” „Sydney” „Darwin” „Melbourne” „Newcastle”
Armada Española (typ Santa María)	„Santa María” „Victoria” „Numancia” „Reina Sofía” „Navarra” „Canarias”
Marynarka Wojenna Republiki Chińskiej (typ Cheng Kung)	„Cheng Kung” „Cheng Ho” „Chi Kuang” „Yueh Fei” „Tzu I” „Pan Chao” „Chang Chien” „Tian Dan” „Ming-Chuan” „Feng Jia”
Polska Marynarka Wojenna	„Generał Tadeusz Kościuszko” „Generał Kazimierz Pułaski”
Armada de Chile (typ Adelaide)	„Capitán Prat” „Almirante Latorre”
Pakistan Navy	„Alamgir”
Bahrajn	„Sabha”
Türk Deniz Kuvvetleri (typ Gabya)	„Gaziantep” „Giresun” „Gemlik” „Gelibolu” „Gökçeada” „Gediz” „Gökova” „Göksu”
Egipska Marynarka Wojenna	„Sharm El-Sheik” „Toushka” „Alexandria” „Taba”