Taishakuten

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tokyo National Museum, figura Taishakuten, okres Heian, XI w.

Taishakuten (jap. 帝釈天 Sakra devānām Indra[1]) – bóstwo hinduizmu, dźinizmu i buddyzmu; w skrócie Taishaku; król niebiańskiego świata (nieba, jap. 天上界, tenjōkai), chroniący buddyzm[2]; japońska nazwa sanskryckiego Śakra.

Pierwotnie bóg piorunów w hinduizmie, później adaptowany do buddyzmu jako bóstwo chroniące.

Mieszka w Pałacu Prawidłowych Widoków (lub Radosny Aby Widzieć), w Niebie Trzydziestu Trzech (sanskryt: Trāyastriṃśa, jap. 忉利天 Tōriten), na szczycie góry Sumeru (lub Meru, jap. Shumisen 須弥山), i obsługiwany przez Czterech Niebiańskich Królów, rządzi innymi trzydziestoma dwoma bóstwami niebios[3].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kenkyusha's New Japanese-English Dictionary. Tokyo: Kenkyusha Limited, 1991, s. 1713. ISBN 4-7674-2015-6.
  2. 新明解国語辞典. Tokyo: Sanseido Co., Ltd, 1974, s. 664.
  3. Japanese Buddhism Statuary. [dostęp 2018-05-25]. (ang.).