Uładzimir Siańko

Uładzimir Siańko
Уладзімiр Сянько
Pełne imię i nazwisko	Uładzimir Lawonawicz Siańko
Data i miejsce urodzenia	5 sierpnia 1946 ; Wiszkowicze
	Minister spraw zagranicznych Republiki Białorusi
Okres	od 28 lipca 1994; do 13 stycznia 1997
Poprzednik	Piotr Krauczanka
Następca	Iwan Antanowicz
	Nadzwyczajny i Pełnomocny Ambasador Republiki Białorusi w Królestwie Belgii
Okres	od 7 kwietnia 2004; do 4 lutego 2011
Poprzednik	Siarhiej Martynau
Następca	Andrej Jaudaczenka
	Nadzwyczajny i Pełnomocny Ambasador Republiki Białorusi w Republice Francuskiej
Okres	od 17 lutego 1997; do 7 kwietnia 2004
Poprzednik	Nina Mazaj
Następca	Wiktar Szych
	Nadzwyczajny i Pełnomocny Ambasador Republiki Białorusi w Hiszpanii
Okres	od 17 lutego 1997; do 7 kwietnia 2004
Poprzednik	Nina Mazaj
Następca	Wiktar Szych
	Nadzwyczajny i Pełnomocny Ambasador Republiki Białorusi w Portugalii
Okres	od 17 lutego 1997; do 7 kwietnia 2004
Poprzednik	Nina Mazaj
Następca	Wiktar Szych
	Nadzwyczajny i Pełnomocny Ambasador Republiki Białorusi w Irlandii
Okres	od 8 czerwca 1994; do 28 lipca 1994
Poprzednik	stanowisko utworzone
Następca	Uładzimir Szczasny
	Nadzwyczajny i Pełnomocny Ambasador Republiki Białorusi w Królestwie Danii
Okres	od 8 czerwca 1994; do 28 lipca 1994
Poprzednik	stanowisko utworzone
Następca	Aleh Jermałowicz
	Nadzwyczajny i Pełnomocny Ambasador Republiki Białorusi w Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej
Okres	od 25 marca 1994; do 28 lipca 1994
Poprzednik	stanowisko utworzone
Następca	Uładzimir Szczasny
	Nadzwyczajny i Pełnomocny Ambasador Republiki Białorusi w Rzeczypospolitej Polskiej
Okres	od 3 czerwca 1992; do 25 marca 1994
Poprzednik	stanowisko utworzone
Następca	Hieorhij Taraziewicz
	Zastępca ministra spraw zagranicznych Republiki Białorusi
Okres	od 1991; do 15 lipca 1992

Uładzimir Lawonawicz Siańko (biał. Уладзімiр Лявонавiч Сянько^[a], ros. Владимир Леонович Сенько, Władimir Leonowicz Sieńko; ur. 5 sierpnia 1946 w Wiszkowiczach) – radziecki i białoruski dyplomata i polityk, ambasador Białorusi w Belgii, Danii, Francji, Hiszpanii, Irlandii, Polsce, Portugalii i Wielkiej Brytanii, przedstawiciel Białorusi przy organizacjach międzynarodowych, w latach 1994–1997 minister spraw zagranicznych Białorusi.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 5 sierpnia 1946 roku we wsi Wiszkowicze, w rejonie czaśnickim obwodu witebskiego Białoruskiej SRR, ZSRR. W 1973 roku ukończył Moskiewski Państwowy Instytut Stosunków Międzynarodowych, a w 1987 roku – Akademię Dyplomatyczną Ministerstwa Spraw Zagranicznych ZSRR^[1] w Moskwie^[2].

W latach 1973–1978 zajmował różne stanowiska dyplomatyczne w strukturach Ministerstwa Spraw Zagranicznych ZSRR. W latach 1988–1991 pełnił funkcję radcy ambasady ZSRR w Polsce^[2]. Od 1991^[2] do 15 lipca 1992 roku pracował jako zastępca ministra spraw zagranicznych Białorusi^[3]. Od 3 czerwca 1992^[4] do 25 marca 1994 roku był ambasadorem Białorusi w Polsce, od 25 marca 1994 roku – w Wielkiej Brytanii^[5]. 8 czerwca 1994 roku został jednocześnie ambasadorem Białorusi w Danii i Irlandii^[6]. Od 28 lipca 1994^[7] od 13 stycznia 1997 roku pełnił funkcję ministra spraw zagranicznych Białorusi^[8]. Od 17 lutego 1997^[9] do 7 kwietnia 2004 roku był ambasadorem Białorusi we Francji, jednocześnie w Hiszpanii i Portugalii, a także pełnił funkcję stałego przedstawiciela Białorusi przy UNESCO^[10]. Wielokrotnie reprezentował Białoruś na sesjach Zgromadzenia Ogólnego ONZ i na innych forach międzynarodowych^[1]. Od 7 kwietnia 2004^[10] do 4 lutego 2011 roku pracował jako ambasador Białorusi w Belgii, jednocześnie stały przedstawiciel Białorusi przy Wspólnotach Europejskich i stały przedstawiciel Białorusi przy NATO^[11].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Gramota Pochwalna Rady Ministrów Republiki Białorusi (3 kwietnia 2006 roku) – za wysokie osiągnięcia w sferach wytwórczej i społeczno-kulturalnej, znaczny osobisty wkład w wykonanie prognozowanych wskaźników rozwoju społeczno-ekonomicznego republiki w latach 2001–2005^[12].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Uładzimir Siańko jest żonaty, ma dwóch synów^[2].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywna forma zapisu, według tzw. wariantu klasycznego (taraszkiewicy): Уладзімер Лявонавiч Сянько (czyt. Uładzimier Lawonawicz Siańko).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Энцыклапедыя… ↓, s. 439
↑ ^a ^b ^c ^d Kto… ↓, s. 230
↑ М. Мясникович, Н. Кавко: Постановление Совета Министров Республики Беларусь от 15 июля 1992 г. №432. bankzakonov.com, 1992-07-15. [dostęp 2021-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-13)]. (ros.).
↑ С. Шушкевич: Указ Президиума Верховного Совета Республики Беларусь от 3 июня 1992 г. №1701-XII. bankzakonov.com, 1992-06-03. [dostęp 2021-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-31)]. (ros.).
↑ М. Гриб: Указ Президиума Верховного Совета Республики Беларусь от 25 марта 1994 г. №2889-XII. bankzakonov.com, 1994-03-25. [dostęp 2021-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-06)]. (ros.).
↑ М. Гриб: Указ Президиума Верховного Совета Республики Беларусь от 8 июня 1994 г. №3081-XII. bankzakonov.com, 1994-06-08. [dostęp 2021-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-02)]. (ros.).
↑ А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 28 июля 1994 г. №8. bankzakonov.com, 1994-07-28. [dostęp 2021-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-29)]. (ros.).
↑ А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 13 января 1997 г. №31. bankzakonov.com, 1997-01-13. [dostęp 2021-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-21)]. (ros.).
↑ А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 17 февраля 1997 г. №154. bankzakonov.com, 1997-03-17. [dostęp 2021-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-02)]. (ros.).
↑ ^a ^b Александр Лукашенко принял ряд кадровых решений. Oficjalny Portal Internetowy Prezydenta Republiki Białorusi, 2004-04-07. [dostęp 2021-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-23)]. (ros.).
↑ А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 4 февраля 2011 г. №52. Narodowy Internetowy Portal Prawny Republiki Białorusi, 2011-02-04. [dostęp 2021-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-10)]. (ros.).
↑ С. Сідорскі: Пастанова Савета Міністраў Рэспублікі Беларусь ад 3 красавіка 2006 г. №447. bankzakonov.com, 2006-04-03. [dostęp 2021-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-02)]. (biał.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.
Сянько Уладзімiр Лявонавiч. W: Рэдкал.: Г.П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш: Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. T. 6. Кн. 2: Усвея — Яшын; Дадатак. Mińsk: „Biełaruskaja Encykłapiedyja” im. Piatrusia Brouki, 2003, s. 439. ISBN 985-11-0276-8. (biał.).

[a1-1] Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywna forma zapisu, według tzw. wariantu klasycznego (taraszkiewicy): Уладзімер Лявонавiч Сянько (czyt. Uładzimier Lawonawicz Siańko).

[a-2] Энцыклапедыя… ↓, s. 439

[b-3] Kto… ↓, s. 230

[c-4] М. Мясникович, Н. Кавко: Постановление Совета Министров Республики Беларусь от 15 июля 1992 г. №432. bankzakonov.com, 1992-07-15. [dostęp 2021-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-13)]. (ros.).

[d-5] С. Шушкевич: Указ Президиума Верховного Совета Республики Беларусь от 3 июня 1992 г. №1701-XII. bankzakonov.com, 1992-06-03. [dostęp 2021-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-31)]. (ros.).

[e-6] М. Гриб: Указ Президиума Верховного Совета Республики Беларусь от 25 марта 1994 г. №2889-XII. bankzakonov.com, 1994-03-25. [dostęp 2021-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-06)]. (ros.).

[f-7] М. Гриб: Указ Президиума Верховного Совета Республики Беларусь от 8 июня 1994 г. №3081-XII. bankzakonov.com, 1994-06-08. [dostęp 2021-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-02)]. (ros.).

[g-8] А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 28 июля 1994 г. №8. bankzakonov.com, 1994-07-28. [dostęp 2021-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-29)]. (ros.).

[h-9] А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 13 января 1997 г. №31. bankzakonov.com, 1997-01-13. [dostęp 2021-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-21)]. (ros.).

[i-10] А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 17 февраля 1997 г. №154. bankzakonov.com, 1997-03-17. [dostęp 2021-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-02)]. (ros.).

[j-11] Александр Лукашенко принял ряд кадровых решений. Oficjalny Portal Internetowy Prezydenta Republiki Białorusi, 2004-04-07. [dostęp 2021-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-23)]. (ros.).

[k-12] А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 4 февраля 2011 г. №52. Narodowy Internetowy Portal Prawny Republiki Białorusi, 2011-02-04. [dostęp 2021-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-10)]. (ros.).

[l-13] С. Сідорскі: Пастанова Савета Міністраў Рэспублікі Беларусь ад 3 красавіка 2006 г. №447. bankzakonov.com, 2006-04-03. [dostęp 2021-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-02)]. (biał.).

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]