Uzdrowisko Kołobrzeg
Uzdrowisko Kołobrzeg – nazwa odnosząca się do Kołobrzegu jako obszaru, któremu został nadany status uzdrowiska[1], zgodnie z ustawą z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz gminach uzdrowiskowych, jak również nazwa spółki akcyjnej powstałej z przekształcenia powołanego w 1953 przedsiębiorstwa państwowego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Jako rok powstania Uzdrowiska Kołobrzeg przyjmuje się 1802, kiedy do miasta przybył Jan Henryk Held, pruski oficer i radca celny z Poznania, skazany na półtoraroczny pobyt w Twierdzy Kołobrzeg. Efektem jego pobytu była książka o kąpielisku morskim w Kołobrzegu. W 1803 przy ujściu Parsęty powstał pierwszy zakład kąpieli morskich, funkcjonujący od czerwca do września. Powstało oddzielne kąpielisko dla kobiet, mężczyzn oraz rodzin z dziećmi.
Solankę, znaną w tym miejscu już w VII wieku, zastosowano do kąpieli leczniczych po raz pierwszy w latach 30. XIX wieku. Twórcą łazienek solankowych był Gottlieb Keutel.
Od 1882 zaczęto stosować do zabiegów leczniczych w uzdrowisku miejscową borowinę.
Do rozwój uzdrowiska w II połowie XIX wieku przyczyniło się uzyskanie przez Kołobrzeg połączenia kolejowego. Możliwość rozwoju nastąpiła także w wyniku likwidacji w 1872 twierdzy. Dzięki inicjatywie sympatyków rozwoju idei rozwoju kąpieliska powstał park zdrojowy, obecny Park im. Stefana Żeromskiego oraz zabudowania Dzielnicy Uzdrowiskowej z tężniami, pensjonatami, hotelami, sanatoriami, zakładami przyrodoleczniczymi. Od 1887 zaczęto przystosowywać do celów rekreacyjnych uzdrowiska teren wokół Szańca Waldenfelsa, współcześnie nazywanego Kamiennym Szańcem. Było to jedno z najmodniejszych miejsc kurortu, miejsce licznych wycieczek i spacerów.
W 1899 oddane zostało do użytku sanatorium Strandschloß (Zamek Plażowy, Pałac Nadbrzeżny), pełniące rolę domu zdrojowego.
Uzdrowisko w krótkim czasie zyskało międzynarodowe znaczenie. Obradujący w 1911 w Kołobrzegu V Międzynarodowy Kongres Lecznictwa Morskiego przyznał uzdrowisku rangę uzdrowiska I kategorii.
 Logo spółki na drzwiach wejściowych do sanatorium Mewa V | |
| Państwo | |
|---|---|
| Adres |
ul. Ściegiennego 1, 78-100 Kołobrzeg |
| Data założenia |
1953/1999 |
| Forma prawna | |
| Prezes |
Mateusz Korkuć |
| Nr KRS | |
| Dane finansowe | |
| Kapitał zakładowy |
23 400 000,00 zł |
Położenie na mapie Kołobrzegu  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kołobrzeskiego  | |
 54°10′58,6″N 15°34′19,7″E/54,182944 15,572139
| |
| Strona internetowa | |
Uzdrowisko Kołobrzeg S.A.[edytuj | edytuj kod]
Przedsiębiorstwo Państwowe „Uzdrowisko Kołobrzeg” powołano zarządzeniem Ministra Zdrowia w 1953, z zadaniem prowadzenia lecznictwa uzdrowiskowego, sanatoryjnego i ambulatoryjnego, eksploatowania i przerobu naturalnych uzdrowiskowych bogactw naturalnych, prowadzenia prac naukowo-badawczych nad lecznictwem i profilaktyką balneologiczną. 1 lutego 1999 przedsiębiorstwo państwowe przekształcone zostało w spółkę akcyjną Skarbu Państwa. Obecnie (2015) jedynym akcjonariuszem jest województwo zachodniopomorskie. Spółką zarządzali kolejno: Jan Hoffmann (1999-2000), Kazimierz Tatur (2000-2006), Marek Olszewski (2006-2007) i Mateusz Korkuć (od 2008).
Przedmiotem działalności spółki jest m.in. działalność szpitali i działalność fizjoterapeutyczna. Leczenie dorosłych obejmuje choroby układu oddechowego, układu krążenia, układu wydzielania wewnętrznego i przemiany materii (głównie cukrzyca, choroby tarczycy). Leczenie dzieci obejmuje natomiast schorzenia dróg oddechowych, w tym astmę oskrzelową, choroby układu wydzielania wewnętrznego, zaburzeń odżywiania i przemiany materii (głównie cukrzyca, choroby tarczycy, otyłość) oraz alergiczne schorzenia skóry. Leczenie prowadzone jest przez cały rok.
Obiekty[edytuj | edytuj kod]
Obiekty należące do Uzdrowiska Kołobrzeg S.A. zlokalizowane są w Dzielnicy Uzdrowiskowej, w strefie ochrony uzdrowiskowej „A”. Należą do nich:
- Zakład Przyrodoleczniczy nr 1
- sanatorium Perła Bałtyku
- sanatorium Mewa I - pawilon A
- sanatorium Mewa I - pawilon B
- sanatorium Mewa II
- sanatorium Mewa III
- sanatorium Mewa IV
- sanatorium Mewa V
- sanatorium Muszelka
- dziecięcy szpital uzdrowiskowy Słoneczko
Borowina[edytuj | edytuj kod]
W uzdrowisku wydobywany jest torf leczniczy (borowina). Eksploatację, w oparciu o koncesję, prowadzi Uzdrowiskowy Zakład Górniczy należący do Uzdrowiska Kołobrzeg S.A.
Wody mineralne[edytuj | edytuj kod]
W uzdrowisku na przestrzeni lat produkowane były pod różnymi nazwami handlowymi wody mineralne, z różnych miejscowych ujęć. Markowym, powszechnie dostępnym produktem uzdrowiska była woda o nazwie Perła Bałtyku, której produkcja została jednak zaniechana. Obecnie (2015) jako butelkowana jest produkowana wyłącznie woda o nazwie Jantar. Prócz tego eksploatację wody leczniczej (solanki) prowadzi Uzdrowiskowy Zakład Górniczy.
Perła Bałtyku[edytuj | edytuj kod]
Woda mineralna solankowa, z utworów czwartorzędowych - słonawa, chlorkowo-wodorowęglanowosodowa o mineralizacji nie przekraczającej 0,2% stężenia NaCl[2].
Jantar[edytuj | edytuj kod]
Akratopega, z utworów czwartorzędowych, słonawa, chlorkowo-wodorowęglanowosodowa o mineralizacji nie przekraczającej 0,2% stężenia NaCl. Produkowana jest przez Jantar Wody Mineralne Sp. z o.o. Do produkcji wody wykorzystuje się ujęcie 39 „Jantar”. zlokalizowane przy ul. Żurawiej, o mineralizacji 819,48 mg na litr wody. Woda zawiera chlorki, wodorowęglany, sód i wapń, a także mniejsze ilości innych pierwiastków (magnez, potas, fluor, jod, itd.). Na pobór wód z tego ujęcia Starosta Kołobrzeski wydał 20 września 2006 decyzję – pozwolenie wodnoprawne Saxoffon Sp. z o.o., ważną do 20 września 2026. Możliwy maksymalny pobór wód podziemnych wynosi Qśrd = 24,00 m3/d, Qmaxh = 1,5m3/h. Woda jest butelkowana i sprzedawana jako: premium - w szklanych butelkach 300 ml (gazowana i niegazowana), standard - w plastikowych butelkach 500 ml i 1,5 l (gazowana, delikatnie gazowana i niegazowana) oraz 5 l (niegazowana), a także w dużych opakowaniach 18,9 l (firmowa)[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zarządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 25 lipca 1967 r. ws. wykazu miejscowości uznanych za uzdrowiska (M.P. z 1967 r. nr 45, poz. 228)
- ↑ Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Kołobrzeg. Załącznik nr 1 do uchwały nr XXXIV/466/13 Rady Miasta Kołobrzeg z dnia 12 czerwca 2013 r.. Urząd Miasta Kołobrzeg, 2013-06-12. [dostęp 2015-12-06]. (pol.).
- ↑ Jantar Wody Mineralne Sp. z o.o.. [dostęp 2015-12-06]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Barbara Zabel: Dzieje kołobrzeskich solanek. Kołobrzeg: Kołobrzeskie Towarzystwo Społeczno-Kulturalne i Muzeum Oręża Polskiego w Kołobrzegu, 1990, seria: Biblioteka Kołobrzeska Z. 6.
- Izabela Bronikowska-Chomej: Naturalne walory lecznicze Kołobrzegu. Kołobrzeg: Kołobrzeskie Towarzystwo Społeczno-Kulturalne i Muzeum Oręża Polskiego w Kołobrzegu, 1991, seria: Biblioteka Kołobrzeska Z. 7.
- Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Kołobrzeg. Załącznik nr 1 do uchwały nr XXXIV/466/13 Rady Miasta Kołobrzeg z dnia 12 czerwca 2013 r.. Urząd Miasta Kołobrzeg, 2013-06-12. [dostęp 2015-12-06]. (pol.).
- Uzdrowisko Kołobrzeg S.A.. [dostęp 2015-12-06]. (pol.).
| Infrastruktura uzdrowiskowa | |
|---|---|
| Naturalne surowce lecznicze | |
| Inne obiekty | |
| Deptaki |
