Wiktor Hein

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiktor Hein
podpułkownik artylerii podpułkownik artylerii
Data i miejsce urodzenia

14 grudnia 1884
Lwów

Data i miejsce śmierci

1940
USRR, ZSRR

Przebieg służby
Lata służby

do 1932

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

3 Pułk Artylerii Ciężkiej

Stanowiska

dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami

Wiktor Jan Hein[1] (ur. 14 grudnia 1884 we Lwowie, zm. 1940 w ZSRR) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 14 grudnia 1884 we Lwowie jako syn Franciszka[2].

W rezerwie artylerii polowej i górskiej C. K. Armii został mianowany kadetem z dniem 1 stycznia 1907[3], a potem podporucznikiem z dniem 1 stycznia 1910[4]. Był przydzielony do 31 pułku armat polowych w Stanisławowie[5][6][7][8][9][10][11]. Podczas I wojny światowej został awansowany na stopień porucznika w rezerwie artylerii polowej i górskiej z dniem 1 maja 1915[12] i pozostawał nadal z przydziałem do macierzystego Pułku Armat Polowych nr 31, który w 1916 został przemianowany na Pułk Armat Polowych Nr 30, a dwa lata później na Pułk Artylerii Polowej Nr 30[13][14][15].

Po zakończeniu wojny i odzyskaniu przez Polskę niepodległości 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień majora artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[16]. Pełnił służbę w 24 pułku artylerii polowej w Jarosławiu, gdzie w 1923 był p.o. zastępcy dowódcy pułku[17]. Następnie 31 marca 1924 został awansowany na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 i 12. lokatą w korpusie oficerów artylerii[18][19]. W 1924 był etatowym zastępcą dowódcy 24 p.a.p.[20]. 26 kwietnia 1928 został przeniesiony macierzyście do kadry oficerów artylerii z równoczesnym przydziałem do 2 dywizjonu pociągów pancernych w Niepołomicach na stanowisko dowódcy dywizjonu[21][22]. 23 grudnia 1929 został przeniesiony do 3 pułku artylerii ciężkiej w Wilnie na stanowisko dowódcy pułku[23]. 9 grudnia 1932 został zwolniony ze stanowiska dowódcy i przeniesiony do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr III z zachowaniem dotychczasowego dodatku służbowego[24]. Z dniem 31 grudnia 1932 został przeniesiony w stan spoczynku[25]. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VI i był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[26].

Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 na terenach wschodnich II Rzeczypospolitej został aresztowany przez sowietów. W 1940 został zamordowany przez NKWD. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 55-5/23 oznaczony numerem 640)[27]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W ewidencji wojskowych c. i k. Armii figurował jako „Viktor Hein”.
  2. ↑ Wiktor Hein. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-12-21].
  3. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1908. Wiedeń: 1907, s. 846.
  4. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1911. Wiedeń: 1910, s. 871.
  5. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1908. Wiedeń: 1907, s. 901.
  6. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1909. Wiedeń: 1909, s. 908.
  7. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1910. Wiedeń: 1909, s. 923.
  8. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1911. Wiedeń: 1910, s. 927.
  9. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1912. Wiedeń: 1911, s. 933.
  10. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1913. Wiedeń: 1912, s. 982.
  11. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1914. Wiedeń: 1914, s. 818.
  12. ↑ Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 659.
  13. ↑ a b Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 659.
  14. ↑ Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917, s. 943.
  15. ↑ a b c Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 1170.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 815.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 761.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 167.
  19. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 738.
  20. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 6828.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 145.
  22. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 430, 449.
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 386.
  24. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 407.
  25. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 21 kwietnia 1932 roku, s. 289.
  26. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 342, 972.
  27. ↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 31. [dostęp 2014-10-27].
  28. ↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 62)
  29. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wiktor_Hein&oldid=67884205”