Wiktor Lang

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiktor Lang
4 zwycięstwa
Ilustracja
porucznik pilot porucznik pilot
Data i miejsce urodzenia

14 marca 1895
Brno

Data i miejsce śmierci

4 lutego 1920
Poznań

Przebieg służby
Lata służby

1913–1920

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

K.u.k. Luftfahrtruppen
Armia Wielkopolska
Lotnictwo Wojska Polskiego

Jednostki

88. pułk piechoty
3. Wielkopolska eskadra lotnicza polna

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
bitwa nad Isonzo
powstanie wielkopolskie

Odznaczenia
Polowa Odznaka Pilota
Order Korony Żelaznej III klasy (Austro-Węgry) Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Krzyż Wojskowy Karola

Wiktor Lang (ur. 14 marca 1895 w Brnie, zm. 4 lutego 1920 w Poznaniu)[1] – uczestnik I wojny światowej, powstaniec wielkopolski, porucznik pilot Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Karola i Marii z domu Hezel[2]. Ukończył szkołę ludową i szkołę realną, wstąpił do szkoły kadetów w Wiedniu[3]. Na stopień chorążego został mianowany ze starszeństwem z 1 września 1913 w korpusie oficerów piechoty i wcielony do 88 Czeskiego pułku piechoty w Czeskich Budziejowicach[4]. Pułk ten pozostał jego oddziałem macierzystym do 1918. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 września 1915 w korpusie oficerów piechoty[5]. Walczył na frontach I wojny światowej. Był pięciokrotnie ranny[2].

1 stycznia 1917 roku wstąpił do lotniczej szkoły obserwatorów w Wiener Neustadt[6] i w marcu rozpoczął loty w charakterze obserwatora na froncie w Rumunii, a następnie nad rzeką Isonzo. W 1918 roku ukończył szkołę pilotów w Sarajewie i rozpoczął loty na samolotach myśliwskich. Łącznie wykonał 53 loty bojowe i brał udział w 17 walkach powietrznych. Zgłosił zestrzelenie 4 samolotów nieprzyjaciela[6].

Na początku 1919 roku zwolnił się ze służby w c. i k. Armii i przyjechał do Warszawy. Zgłosił się jako ochotnik do powstającego Wojska Polskiego. Otrzymał przydział do Poznania i wstąpił do oddziałów lotniczych Armii Wielkopolskiej. Służył jako pilot-instruktor w Wyższej Szkole Pilotów w Ławicy[7]. Jednocześnie, jako pilot 3. Wielkopolskiej eskadry lotniczej polnej[8], wykonywał loty bojowe na rzecz frontu wielkopolskiego i działań powstańczych na Śląsku. Wykonywał też loty propagandowe podczas których zrzucał ulotki[9].

Podczas jednego z takich lotów nad Górnym Śląskiem lądował przymusowo w okolicy Sycowa i dostał się do niewoli wraz ze swoim obserwatorem sierż. Janem Kasprzakiem[10][11]. Zostali skierowani do obozu jenieckiego w Świętoszowie. Udało mu się zbiec z obozu i przez Passau i Wiedeń wrócił do Poznania. Swe przygody z tego okresu opisał w broszurze pt. „Ucieczka oficera lotnika z niemieckiej niewoli”[12]. Wspomnienia z ucieczki z niewoli były też drukowane w odcinkach w dwutygodniku Polska Flota Napowietrzna w 1920 roku[2]. Po krótkiej rekonwalescencji wrócił do latania[13].

Zginął 4 lutego 1920 roku podczas lotu z pilotem-uczniem. Samolot Aviatik C.III runął na ziemię krótko po starcie, grzebiąc instruktora. Uczeń nie odniósł obrażeń[12]. Został pochowany na cmentarzu garnizonowym w Kwaterze Lotników, rząd B, grób nr 12[14].

9 września 1920 roku został pośmiertnie zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu kapitana, w Korpusie Wojsk Lotniczych, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej[15].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

W czasie służby w c. i k. Armii otrzymał:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Romeyko 1933 ↓, s. 307.
  2. ↑ a b c ś.p. Wiktor Lang. „Polska Flota Napowietrzna”. 2/1920, s. 3, 1-15 lutego 1920. Warszawa: Inspektorat Wojsk Lotniczych. OCLC 1036659616. 
  3. ↑ Weterani frontów I wojny - lotnik i cekaemista. gloswielkopolski.pl. [dostęp 2019-03-12]. (pol.).
  4. ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 280, 555.
  5. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 149, 756.
  6. ↑ a b Niestrawski t. I 2017 ↓, s. 37.
  7. ↑ Niestrawski t. I 2017 ↓, s. 139.
  8. ↑ Marek Rezler: Lotnictwo Wojsk Wielkopolskich 1919 r.. pw.ipn.gov.pl. [dostęp 2019-03-12]. (pol.).
  9. ↑ WIKTOR LANG. niebieskaeskadra.pl. [dostęp 2019-03-12]. (pol.).
  10. ↑ Mordawski 2009 ↓, s. 74.
  11. ↑ Wiktor Lang (1895-1920), kapitan pilot Wojska Polskiego. infolotnicze.pl. [dostęp 2019-03-12]. (pol.).
  12. ↑ a b Krzysztof Żabirek: Wypadki lotnicze wielkopolskich lotników w latach 1919-1936 w świetle prasy polskiej. Poznańskie Zeszyty Humanistyczne. [dostęp 2019-03-12]. (pol.).
  13. ↑ Wariaci z Ławicy - królowie przestworzy z poznańskiego lotniska. naszahistoria.pl. [dostęp 2019-03-12]. (pol.).
  14. ↑ CPT Wiktor Lang. findagrave.com. [dostęp 2019-03-12]. (ang.).
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 36 z 22 września 1920 roku, s. 897.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928 roku, s. 435.
  17. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 756.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wiktor_Lang&oldid=71894813”