Wolbromek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wolbromek
wieś
Ilustracja
Kościół św. Barbary w Wolbromku (2011 r.)
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

jaworski

Gmina

Bolków

Wysokość

260-290 m n.p.m.

Liczba ludności (III 2011)

566[2]

Strefa numeracyjna

75

Kod pocztowy

59-420[3]

Tablice rejestracyjne

DJA

SIMC

0189598

Położenie na mapie gminy Bolków
Mapa konturowa gminy Bolków, po prawej znajduje się punkt z opisem „Wolbromek”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Wolbromek”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Wolbromek”
Położenie na mapie powiatu jaworskiego
Mapa konturowa powiatu jaworskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Wolbromek”
Ziemia50°55′48″N 16°08′25″E/50,930000 16,140278[1]

Wolbromek (niem. Wolmsdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie jaworskim, w gminie Bolków, na pograniczu Pogórza Kaczawskiego i Pogórza Wałbrzyskiego w Sudetach.

Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość położona jest w Sudetach, na pograniczu Pogórza Kaczawskiego (Pogórze Wojcieszowskie) i Pogórza Wałbrzyskiego, w dolinie Nysy Szalonej. Obszar Pogórza Wałbrzyskiego położony na południe od wsi nosi nazwę Obniżenia Wolbromka[4][5]. Przez wieś przepływa Nysa Szalona, w dolnej części także potok Sadówka.

Budowa geologiczna[edytuj | edytuj kod]

Wolbromek leży w obrębie zapadliska Wolbromka, niewielkiej jednostki geologicznej (tektonicznej), będącej południowo-wschodnim odgałęzieniem niecki północnosudeckiej. Cały obszar wokół wsi zbudowany jest ze skał osadowych: szarogłazów, piaskowców, mułowców, brekcji i zlepieńców dolnego permu (czerwonego spągowca). Na północy pojawiają się również dolnopermskie porfiry (ryolity)[6].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wieś powstała przypuszczalnie już w XII wieku. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1305 r. Dawnej wieś dzieliła się na Wolbromek Górny i Dolny. Wolbromek Górny (310 ha) od roku 1870 był w posiadaniu rodziny von Schmettow. Wolbromek Dolny (320 ha) był częścią ziemiańskiej ordynacji w Jugowej.

II wojna światowa[edytuj | edytuj kod]

Od maja 1945 rozpoczyna się ewakuacja ludność wsi. Pierwszymi transportami kolejowymi odjeżdżają kobiety i dzieci, docierają do Bawarii, wkrótce ewakuowana zostaje pozostała ludność wioski. Mężczyzn poniżej 60 roku życia wcielono do Volkssturmu i zgrupowano w Wierzchosławicach. Do wysiedlenie ludności, która postanowiła zostać, na podstawie ustaleń konferencji poczdamskiej doszło w nocy 23 stycznia 1946. Całą tamtejszą noc niemieccy mieszkańcy spędzili w sali gospody zum Deutschen Reich. Rano pojechali na wozach do Jawora, gdzie zostali zakwaterowani w zrujnowanych mieszkaniach. 23 lipca razem z mieszkańcami Jawora przewieziono ich koleją na teren powiatu Höxter w Westfalii. Niektórzy z mieszkańców zostali też przewiezieni wraz z pierwszym transportem z Bolkowa. Także 23 lipca 1946 wraz z mieszkańcami Gorzanowic i Świn pozostali mieszkańcy byli eskortowani do Jawora, a z tamtą zostali do Brakel w Westfalii.

Kalendarium[edytuj | edytuj kod]

  • 1914 - tutejsza szkoła zostaje przeniesiona do nowego budynku

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są obiekty[7]:

Stowarzyszenia i związki[edytuj | edytuj kod]

Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 150440
  2. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1489 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Góry i Pogórze Kaczawskie, mapa turystyczna, skala 1:40.000, Wydawnictwo Turystyczne Plan, Jelenia Góra 2004, wyd. II, ISBN 83-88049-02-X
  5. Park Krajobrazowy Chełmy, mapa turystyczna, skala 1:50 000, PPWK, Warszawa – Wrocław, wydanie II, 1999
  6. Słownik geografii turystycznej Sudetów, tom 7 Pogórze Kaczawskie, red. Marek Staffa, Wydawnictwo I-BiS, Wrocław, 2002, ISBN 83-85773-49-9
  7. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 30. [dostęp 2012-09-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stanisław Jastrzębski: Jawor i okolice, Ossolineum Wrocław 1973, s. 154
  • Józef Pilch: Zabytki Architektury Dolnego Śląska, Wrocław, 1978, s. 300
  • Słownik geografii turystycznej Sudetów, tom 7 Pogórze Kaczawskie, red. Marek Staffa, Wydawnictwo I-BiS, Wrocław 2002, ISBN 83-85773-47-9
  • Słownik geografii turystycznej Sudetów, tom 10 Góry Wałbrzyskie, Pogórze Wałbrzyskie, Pogórze Bolkowskie, red. Marek Staffa, Wydawnictwo I-BiS, Wrocław 2005, ISBN 83-85773-85-1
  • Góry i Pogórze Kaczawskie, mapa turystyczna, skala 1:40.000, Wydawnictwo Turystyczne Plan, Jelenia Góra 2004, wyd. II, ISBN 83-88049-02-X