Łuskowcowate

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Łuskowcowate
Manidae[1]
J.E. Gray, 1821[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodziny – łuskowiec jawajski (Manis javanica)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

łuskowce

Rodzina

łuskowcowate

Typ nomenklatoryczny

Manis Linnaeus, 1758

Rodzaje

zobacz opis w tekście

Łuskowiec ziemny osłonięty pancerzem z łusek

Łuskowcowate[3], łuskowce, pangoliny (Manidae) – rodzina ssaków łożyskowych z rzędu łuskowców (Pholidota). Słowo "pangolin" pochodzi od malajskiego pengguling – coś co się zwija[4].

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzina obejmuje gatunki zamieszkujące tropikalne obszary Azji i Afryki[5][6].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Ciało wydłużone, barwy brązowej lub żółtawej, o długości od 1 do 1,6 m, pokryte grubą skórą, z której wyrastają rogowe łuski tworzące rodzaj pancerza. Bardzo długi ogon stanowi do 2/3 długości całkowitej. Język łuskowcowatych dorasta do 40 cm długości, jego koniec jest spłaszczony i pokryty lepką śliną wydzielaną przez bardzo duże gruczoły. Głowa i oczy są małe, czaszka wydłużona, brak łuków jarzmowych. Kończyny pięciopalczaste, ze zredukowanym piątym palcem przedniej łapy, uzbrojone w silne pazury. Łuskowce nie mają zębów; ich zawiązki stwierdzono jedynie u zarodków. Funkcję zębów spełniają gromadzone w żołądku kamyki ocierające pokarm o zrogowaciałe ściany silnie umięśnionego żołądka. W razie zagrożenia zwierzęta te zwijają się w kłębek, wystawiając ostre krawędzie łusek na zewnątrz.

Łuskowcowate zasiedlają tereny otwarte lub zalesione. Są aktywne głównie w nocy. Poza okresem rozrodu prowadzą samotniczy tryb życia. Samica rodzi zwykle jedno młode w miocie. Nowo narodzony łuskowiec ma skórę pokrytą miękkimi łuskami, twardniejącymi po około 2 dniach od porodu. Młode wędruje z matką na jej grzbiecie.

Gatunki azjatyckie różnią się od afrykańskich obecnością małżowin usznych i włosów wyrastających u nasady ich łusek. Naziemne łuskowce sprawnie kopią nory, w których spędzają dzień. Gatunki nadrzewne mają chwytny ogon. Wykorzystują go do przytrzymywania się w czasie wspinaczki. Odpoczywają w dziuplach drzew.

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodziny należą następujące rodzaje[5][3]:

Zagrożenia[edytuj | edytuj kod]

Łuskowcowate są łowione dla mięsa oraz łusek wykorzystywanych w azjatyckiej medycynie ludowej. Wszystkie osiem gatunków łuskowców zostało wpisanych do Czerwonej księgi gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody, w tym dwa gatunki w kategorii CR (krytycznie zagrożone wyginięciem).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Manidae, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
  2. J.E. Gray. On the Natural Arrangment of Vertebrose Animals. „The London Medical Repository”. 15, s. 305, 1821. (ang.). 
  3. a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 134. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  4. Ed Yong, Mikrobiom. Najmniejsze organizmy, które rządzą światem, wyd. I, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2018, s. 10, ISBN 978-83-233-4358-5.
  5. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 392. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
  6. D.E. Wilson & D.M. Reeder (red. red.): Family Manidae. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-05-15]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]