7 Dywizja Kawalerii (austro-węgierska)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
7 Dywizja Kawalerii
7. Kavalleriedivision
7. Kavallerietruppendivision
Kavallerietruppendivision Krakau
Cavallerie-Truppen-Division Krakau
Historia
Państwo

 Austro-Węgry

Sformowanie

1883

Rozformowanie

1918

Dowódcy
Pierwszy

FML Karl von Lasollaye

Ostatni

GM Alexander Szivó de Bunya

Działania zbrojne
I wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja

Jarosław, garnizon Kraków

Rodzaj sił zbrojnych

c. i k. Armia

Rodzaj wojsk

kawaleria

Podległość

1 Korpus

7 Dywizja Kawalerii (7. KD., 7. KTD., Cav.-Trup.-Div.) – wielka jednostka kawalerii cesarskiej i królewskiej Armii.

Historia dywizji[edytuj | edytuj kod]

W 1885 roku komenda dywizji została przeniesiona z Jarosławia do Krakowa[1][2].

W 1889 roku w skład dywizji wchodziła:

W 1894 roku w skład dywizji włączono: Galicyjski Batalion Strzelców Polnych Nr 13 w Bochni i Śląski Batalion Strzelców Polnych Nr 16 w Krakowie[4].

W 1900 roku Śląski Batalion Strzelców Polnych Nr 16 został przeniesiony z Niepołomnic do Karniowa (niem. Jägerndorf) i włączony do 10 Brygady Piechoty należącej do 5 Dywizji Piechoty w Opawie. Równocześnie Morawsko-śląski Batalion Strzelców Polnych Nr 5 został przeniesiony z Karniowa do Niepołomnic i włączony do Dywizji Kawalerii Kraków[5].

W 1903 roku zmieniono pisownię formacji z „Cavallerie” na „Kavallerie” co wiązało się ze zmianą nazwy dywizji na „Kavallerietruppendivision Krakau”[6].

W 1904 roku ze składu dywizji wyłączono:

  • Morawsko-śląski Batalion Strzelców Polnych Nr 5, który został przeniesiony z Niepołomnic do Bielska i włączony do 9 Brygady Piechoty w Ołomuńcu należącej do 10 Dywizji Piechoty,
  • Galicyjski Batalion Strzelców Polnych Nr 13 w Bochni, który został włączony do 23 Brygady Piechoty w Krakowie[7][8].

W 1908 roku w skład dywizji został włączony Dywizjon Artylerii Konnej Nr 1 w Krakowie, który równocześnie podlegał komendantowi 1 Brygady Artylerii Polowej[9].

W 1912 roku dywizja została przemianowana na 7 Dywizję Kawalerii. W tym samym roku komenda 11 Brygady Kawalerii została przeniesiona z Tarnowa[10] do Krakowa[11].

W latach 1912–1914 w skład dywizji wchodziła:

Komendanci dywizji[edytuj | edytuj kod]

Komendanci dywizji
FML Karl von Lasollaye
FML Rudolf von Brudermann
FML Gabriel Franz Marenzi von Tagliuno und Talgate

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1885. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1884. (niem.).
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1886. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1885. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1890. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1889. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1895. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1895. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1901. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1900. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1904. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1903. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1905. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1904. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1909. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1909. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1912. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1911. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1913. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1912. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
  • Antonio Schmidt-Brentano: Die k. k. bzw. k. u. k. Generalität 1816-1918. Wiedeń: Austriackie Archiwum Państwowe, 2007.
  • Cavalry Divisional Commanders 1914-1918. [w:] Austro-Hungarian Land Forces 1848-1918 [on-line]. Glenn Jewison & Jörg C. Steiner. [dostęp 2020-01-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-07)].