Andrzej Kładko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Kładko
Ilustracja
Major pilot Major pilot
Data i miejsce urodzenia

12 listopada 1893
Barmaki

Data i miejsce śmierci

28 lutego 1956
Londyn

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego
RAF

Jednostki

2. Bałtycki Pułk Konny
214. pułk ułanów
3. pułk lotniczy
4. pułk lotniczy

Stanowiska

dowódca eskadry, komendant szkoły

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Odznaka Pilota
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Lotniczy (czterokrotnie)

Andrzej Kładko (ur. 12 listopada 1893 w Barmakach, zm. 28 lutego 1956 w Londynie) – major pilot Wojska Polskiego, komendant Szkoły Podchorążych Lotnictwa, kawaler Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Nikity i Heleny z domu Marczewska. Urodził się w majątku ziemskim Barmaki w ówczesnej guberni wołyńskiej. W 1914 r. w Równem ukończył szkołę realną[1]. W lipcu został powołany do odbycia służby w armii carskiej. Po wybuchu I wojny światowej wziął udział w 1915 r. w walkach pod Krasnymstawem, gdzie został ciężko ranny. Został skierowany do Twerskiej Szkoły Kawalerii, którą ukończył 1 lutego 1917 r. Został mianowany kornetem i otrzymał przydział do 2. Bałtyckiego Pułku Konnego (ros. 2-й Прибалтийский конный полк). W walkach pod Petersnopolem we wrześniu 1917 r. ponownie został ranny[2]. Jesienią 1918 r. zgłosił się zgłosił się do służby w rosyjskiej Armii Ochotniczej. W grudniu 1919 r. w Płoskirowie przekroczył granicę z Polską[3].

7 lipca 1920 wstąpił do Armii Ochotniczej i otrzymał przydział do 214. pułku ułanów[4]. Za wyjątkową odwagę okazaną podczas walki w dniu 23 września 1920 r. został odznaczony Orderem Wojennym Virtuti Militari V kl. nr 5797[5].

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w Wojsku Polskim. W 1925 r. został skierowany na przeszkolenie do Szkoły Pilotów w Bydgoszczy. Po jego ukończeniu otrzymał przydział do 3. pułku lotniczego. W 1927 r. został przeniesiony do Oficerskiej Szkoły Lotnictwa, następnie służył jako wykładowca i kierownik Działu Wyszkolenia Broni w Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa[6][7].

W lutym 1933 r. został przeniesiony do 4. pułku lotniczego w Toruniu[8]. 2 grudnia 1935 r. objął stanowisko dowódcy 41. eskadry liniowej[9]. W 1936 r. został awansowany na stopień majora[10]. Stanowisko dowódcy 41 el zdał 4 sierpnia 1938 r., następnie powrócił do Dęblina, gdzie pełnił funkcję Dyrektora Działu Nauk w Centrum Wyszkolenia Lotnictwa Nr 1. W listopadzie został mianowany komendantem Szkoły Podchorążych Lotnictwa, te obowiązki pełnił do czerwca 1939 r. Wrócił na stanowisko Dyrektora Działu Nauk w CWL Nr 1[11].

Po wybuchu II wojny światowej został ewakuowany z Polski. W Wielkiej Brytanii zgłosił się do służby w Polskich Siłach Powietrznych, otrzymał numer służbowy RAF P-0262[12]. Służył w 16 Secondary Flying Training School (Szkoła Pilotażu Podstawowego) w Newton[13].

Po zakończeniu działań wojennych nie zdecydował się na powrót do Polski i pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Zmarł 28 lutego 1956 r. w Londynie, został pochowany na Hornchurch Cemetery[14].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był żonaty, miał syna Stanisława (ur. 1921 r.) oraz córkę Anielę (ur. 1922 r.)[15].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Za swą służbę otrzymał odznaczenia[16][13]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kolekcja ↓, s. 1.
  2. Zieliński 2000 ↓, s. 82.
  3. Kolekcja ↓, s. 4.
  4. Kolekcja ↓, s. 5.
  5. Kolekcja ↓, s. 6.
  6. Zieliński 2000 ↓, s. 83.
  7. Celek 2000 ↓, s. 217.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933, s. 85.
  9. Pawlak 1989 ↓, s. 293.
  10. Rybka, Stepan 2003 ↓, s. 345.
  11. Celek 2000 ↓, s. 97.
  12. Krzystek 2012 ↓, s. 277.
  13. a b Kładko Andrzej. Personel Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii 1940-1947. [dostęp 2023-11-02]. (pol.).
  14. Andrzej Kładko. Niebieska eskadra - groby, cmentarze, pomniki, miejsca pamięci polskich lotników. [dostęp 2023-11-02]. (pol.).
  15. Kolekcja ↓, s. 2.
  16. Kolekcja ↓, s. 3.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]