Atrakurium

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Atrakurium
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C53H72N2O122+

Masa molowa

929,14 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

64228-79-1
64228-81-5 (benzenosulfonian)

PubChem

47319

DrugBank

DB00732

Klasyfikacja medyczna
ATC

M03AC04

Atrakurium – pochodna izochinoliny, o działaniu niedepolaryzującym.

Działanie[edytuj | edytuj kod]

Środek blokuje przewodnictwo nerwowo-mięśniowe wywołując porażenie mięśni poprzecznie prążkowanych (zwiotczenie mięśni szkieletowych) poprzez działanie konkurencyjne w stosunku do acetylocholiny na receptory płytki motorycznej. Po podaniu dożylnym początek działania występuje po około 30 sekundach, zwiotczenie (umożliwiające intubację) – po około 90 sekundach, utrzymuje się do 35 minut. W organizmie w fizjologicznym pH i normalnej temperaturze ciała ulega nieenzymatycznemu rozkładowi do nieczynnych produktów (czwartorzędowego kwasu i laudanozyny), nie wpływających na przewodnictwo nerwowo-mięśniowe. Atrakurium jest stosunkowo bezpiecznym środkiem. W niewielkim stopniu uwalnia histaminę, nie blokuje receptorów muskarynowych i nie działa na zwoje wegetatywne. Nie wykazuje tendencji do kumulacji. Może być stosowany w znieczuleniu do cięcia cesarskiego, gdyż słabo przenika przez barierę łożyskową. Jest lekiem z wyboru stosowanym u chorych z niewydolnością wątroby i nerek – czas jego działania nie zależy od metabolizmu narządowego i nie ulega przedłużeniu u pacjentów z nieprawidłową czynnością nerek i wątroby.

Wskazania[edytuj | edytuj kod]

Zwiotczenie mięśni poprzecznie prążkowanych w celu: wykonania intubacji dotchawiczej podczas zabiegów operacyjnych, kontrolowanej wentylacji (np. u pacjentów sztucznie wentylowanych w OIT).

Przeciwwskazania[edytuj | edytuj kod]

Reakcje uczuleniowe na lek oraz brak możliwości podjęcia sztucznej wentylacji podczas zabiegu.

Działanie niepożądane[edytuj | edytuj kod]

Reakcje związane z uwolnieniem histaminy: zaczerwienienie skóry, obniżenie ciśnienia tętniczego, skurcz oskrzeli; wstrząs anafilaktyczny, kurcz głośni.

Interakcje[edytuj | edytuj kod]

Aminoglikozydy, polimyksyny, streptomycyna, tetracykliny, linkomycyna, klindamycyna, amfoterycyna B, furosemid, kwas etakrynowy, tiazydy, mannitol, acetazolamid, leki przeciwarytmiczne (chinidyna, propranolol, blokery kanału wapniowego, lidokaina, prokaiamid), ketamina, sole litu, sole magnezu i wapnia podawane parenteralnie, leki blokujące zwoje nerwowe (trimetafan, heksametonium), hipotermia – nasilają lub wydłużają działanie atrakurium na płytkę nerwowo-mięśniową. Halotan, enfluran, izofluran, metoksyfluran nasilają działanie relaksacyjne i wymagają modyfikacji dawki. Acetylocholina i pochodne oraz sole potasu zmniejszają intensywność bloku. Inhibitory esterazy acetylocholinowej, np. prostygmina, neostygmina odwracają działanie porażające złącze nerwowo-mięśniowe.

Dawkowanie[edytuj | edytuj kod]

Dożylnie – dorośli i dzieci powyżej 1. mż.: dawka umożliwiająca intubację – 0,5–0,6 mg/kg mc., dawka początkowa u chorych intubowanych z użyciem innego środka: 0,3–0,6 mg/kg mc., podtrzymująca 0,1–0,2 mg/kg mc.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Atrakurium (nr A7604) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2011-06-20]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)