Attilio Lombardo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Attilio Lombardo
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 stycznia 1966
Santa Maria la Fossa

Wzrost

175 cm

Pozycja

skrzydłowy

Informacje klubowe
Klub

Arabia Saudyjska (asystent)

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1983–1985 Pergocrema 38 (9)
1985–1989 Cremonese 141 (17)
1989–1995 UC Sampdoria 201 (34)
1995–1997 Juventus 35 (2)
1997–1999 Crystal Palace 49 (8)
1999–2001 S.S. Lazio 33 (2)
2001–2002 UC Sampdoria 34 (1)
W sumie: 531 (73)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1990–1997  Włochy 19 (3)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1998 Crystal Palace
2002–2006 UC Sampdoria (rezerwy)
2006–2007 FC Chiasso
2008 Castelnuovo
2008–2009 AC Legnano
2009 Spezia Calcio
2010–2012 Manchester City (asystent)
2012–2013 Manchester City (rezerwy)
2013–2014 Galatasaray SK (asystent)
2014–2015 FC Schalke 04 (asystent)
2016–2018 Torino (asystent)
2019–2023 Włochy (asystent)
2023– Arabia Saudyjska (asystent)
  1. Aktualne na: 13 września 2008. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. Aktualne na: 13 września 2008.

Attilio Lombardo (ur. 6 stycznia 1966 w Santa Maria la Fossa) – włoski piłkarz, występujący na pozycji pomocnika.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Karierę piłkarską Lombardo rozpoczął w klubie US Pergocrema 1932 z miasta Cremona. W 1983 roku w wieku 17 lat zadebiutował w jego barwach w Serie C2 i na tym szczeblu rozgrywek występował przez dwa lata. W 1985 roku przeszedł do innego klubu z Cremony, US Cremonese i tym samym awansował na szczebel Serie B. W koszulce Cremonese występował przez cztery lata i był podstawowym zawodnikiem tego klubu. W sezonie 1988/1989 awansował z Cremonese do Serie A dzięki wygraniu po serii rzutów karnych z Regginą Calcio.

Latem Lombardo odszedł jednak z zespołu i został piłkarzem drużyny UC Sampdoria, prowadzonej wówczas przez serbskiego trenera, Vujadina Boškova. W Serie A zadebiutował 27 sierpnia 1989 w wygranym 2:0 wyjazdowym spotkaniu z S.S. Lazio i już od czasu debiutu był członkiem wyjściowej jedenastki Sampdorii. 26 listopada w meczu z FC Bologna (3:0) zdobył pierwszą bramkę we włoskiej ekstraklasie. Grając w Sampdorii z takimi zawodnikami jak Gianluca Pagliuca, Gianluca Vialli, Roberto Mancini czy Pietro Vierchowod swój pierwszy sukces osiągnął już w 1990 roku, gdy dotarł do finału Pucharu Zdobywców Pucharów. W nim Attilio wystąpił od 53 minuty i miał udział w zwycięstwie 2:0 po dogrywce z belgijskim Anderlechtem. W 1991 roku sięgnął z Sampdorią po Puchar Włoch i Superpuchar Włoch, ale także po pierwsze w historii klubu mistrzostwo kraju. W 1992 roku Lombardo wystąpił w finale Pucharu Mistrzów, ale w nim lepsza okazała się FC Barcelona, która wygrała z włoskim klubem 1:0. Kolejny i ostatni sukces z Sampdorią Włoch osiągnął w 1994 roku, gdy zdobył swój drugi włoski puchar.

Latem 1995 roku Lombardo zmienił barwy klubowe i odszedł do Juventusu, ówczesnego mistrza Włoch. Okres pobytu w Turynie nie był jednak udany i z powodu kontuzji rozegrał przez dwa lata tylko 35 spotkań w Serie A. W 1996 roku zdołał jednak wygrać Ligę Mistrzów (nie grał w wygranym po rzutach karnych finale z Ajaksem Amsterdam), a także Puchar Interkontynentalny oraz Superpuchar Europy.

9 sierpnia 1997 roku Attilio podpisał kontrakt z angielskim Crystal Palace, które zapłaciło za niego 1,6 miliona funtów. W Premiership po raz pierwszy wystąpił 9 sierpnia w meczu z Evertonem, wygranym przez londyńczyków 2:1 i zdobył w nim gola. W całym sezonie strzelił 5 bramek, ale Crystal Palace spadło do Division One. W 1998 roku gdy zwolniony został menedżer Steve Coppell Lombardo na kilka kolejek objął jego funkcję i sprawował wraz z pomagającym mu Szwedem Tomasem Brolinem. W Crystal Palace grał do końca 1998 roku.

W styczniu 1999 roku Lombardo wrócił do Włoch i został zawodnikiem S.S. Lazio. Suma transferu wyniosła pół miliona funtów. W Lazio pełnił zazwyczaj rolę rezerwowego, ale przez trzy lata wywalczył cztery trofea: Puchar Zdobywców Pucharów i Superpuchar Europy w 1999 roku oraz mistrzostwo Włoch i Superpuchar Włoch w 2000 roku. W 2001 roku ponownie został piłkarzem Sampdorii i przez półtora roku występował w jej barwach w rozgrywkach Serie B. W 2002 roku zakończył piłkarską karierę.

Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Bramki
1985/86 US Cremonese Włochy  Serie A 31 4
1986/87 US Cremonese Włochy  Serie A 36 3
1987/88 US Cremonese Włochy  Serie A 37 5
1988/89 US Cremonese Włochy  Serie A 37 5
1989/90 UC Sampdoria Włochy  Serie A 34 7
1990/91 UC Sampdoria Włochy  Serie A 32 3
1991/92 UC Sampdoria Włochy  Serie A 34 4
1992/93 UC Sampdoria Włochy  Serie A 34 6
1993/94 UC Sampdoria Włochy  Serie A 34 8
1994/95 UC Sampdoria Włochy  Serie A 33 6
1995/96 Juventus F.C. Włochy  Serie A 13 2
1996/97 Juventus F.C. Włochy  Serie A 22 0
1997/98 Crystal Palace Anglia  Premiership 24 5
1998/99 Crystal Palace Anglia  Division One 19 3
1998/99 S.S. Lazio Włochy  Serie A 14 1
1999/00 S.S. Lazio Włochy  Serie A 10 1
2000/01 S.S. Lazio Włochy  Serie A 9 0
2000/01 UC Sampdoria Włochy  Serie B 17 1
2001/02 UC Sampdoria Włochy  Serie B 18 0

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Włoch Lombardo zadebiutował 22 grudnia 1990 roku w wygranym 4:0 meczu eliminacji do Euro 92 z Cyprem. W 48. minucie meczu zdobył gola na 3:0 dla „Squadra Azzurra”. W reprezentacji grał do 1997 (ostatni mecz we wrześniu w zremisowanym 0:0 spotkaniu z Gruzji), ale nie zaliczył żadnego z turniejów o mistrzostwo Europy i świata. Ogółem w kadrze narodowej wystąpił 17 razy i strzelił 3 gole.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

W 1998 roku Lombardo był grającym menedżerem Crystal Palace. Po zakończeniu kariery został trenerem młodzieży w Sampdorii. Pracował tam do 2006 roku, a następnie został pierwszym szkoleniowcem piłkarzy szwajcarskiego FC Chiasso. W maju 2007 zrezygnował z prowadzenia tego klubu, a w kwietniu 2008 zatrudniono go na stanowisku trenera US Castelnuovo Garfagnana z Serie C2. Z kolei przed rozpoczęciem sezonu 2008/2009 został trenerem AC Legnano z Serie C1. W latach 2010–2014 był asystentem Roberto Manciniego najpierw w Manchesterze City, a później w Galatasaray SK. W latach 2012–2013 szkolił rezerwy angielskiego klubu. Od 2014 roku był asystentem szkoleniowca Roberto Di Matteo w niemieckim FC Schalke 04.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]