Przygodę z piłką nożną rozpoczynał w Näsvikens IK. Następnie przeszedł do GIF Sundsvall i jako piłkarz tego klubu w 1990 zadebiutował w reprezentacji Szwecji, grał w niej na Mundialu we Włoszech (3 występy, 1 gol). Po turnieju zdecydował się na transfer do IFK Norrköping. W 9 meczach strzelił 7 bramek i przykuł uwagę działaczy Parmy z treneremNevio Scalą na czele i już w styczniu trafił do Włoch. Odebrał także nagrodę najlepszego gracza roku w Szwecji, tzw. Guldbollen.
Rok później sięgnął po kolejne trofeum w swojej karierze – Puchar Zdobywców Pucharów. W finałowym meczu z Royal Antwerp FC zagrał od pierwszej minuty i zaliczył asystę.
W sezonie 1993/1994 wygrał z Parmą Superpuchar Europy, z kadrą Tommy’ego Svenssona zajął 3. miejsce na Mistrzostwach świata w USA (grał pełne 90 minut w siedmiu meczach i strzelił 4 bramki) i został wybrany piłkarzem roku w kraju. Następnie uległ poważnej kontuzji kostki, która zatrzymała jego rozwój. W 1996 włoski klub sprzedał go za 4.5 miliona dolarów do Leeds United. Walcząc ze stałymi kłopotami z nadwagą, zaliczył dla angielskiego klubu 19 występów, strzelił zaledwie 4 gole. W sezonie 1996/97 grał na wypożyczeniu do FC Zürich i Parmie, zanim powrócił do Leeds. Następnie zaliczył całkowicie nieudany epizod w Crystal Palace F.C. W styczniu 1998 zakończył karierę, w wieku zaledwie 28 lat.
