Bodaki (województwo małopolskie)

wieś | |
![]() | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2022) |
184[1] |
Strefa numeracyjna |
18 |
Kod pocztowy |
38-307[2] |
Tablice rejestracyjne |
KGR |
SIMC |
0464745 |
Położenie na mapie gminy Sękowa ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu gorlickiego ![]() | |
![]() |
Bodaki (łemkow. Бодакы) – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim, w gminie Sękowa.
Położenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]
Wieś Bodaki położona jest w środkowej części Beskidu Niskiego w Karpatach Zachodnich. Leży w dolinie potoku Bartnianka otoczona górami: Męcińską Górą (679 m n.p.m.) od północy i Dziamerą (757 m n.p.m.), Ostrą Górą (759 m n.p.m.) i Holą (660 m n.p.m.) od południa[3].
Integralnymi częściami miejscowości są: Przegonina i Pstrążne[4].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Historycznie Bodaki, podobnie jak sąsiednie Pstrążne były przysiółkami głównej wsi, którą była Przegonina. Zapis z lustracji królewszczyzn z 1581 wykazuje, że Przegonina była na prawie wołoskim z sołectwem i dwoma półdworzyszczami. W 1589 pojawia się przysiółek Pstrążne, natomiast Bodaki jako przysółek Przegoniny po raz pierwszy odnotowano w dokumentach w 1794[3]. Jako wieś królewska Przegonina należała do starostwa bieckiego. Po 1789 od władz austriackich wieś nabył starosta biecki hr. Wilhelm Siemieński. Wśród mieszkańców przeważali wówczas łemkowscy grekokatolicy[5]. W okresie międzywojennym w Przegoninie było 120 gospodarstw, w tym w Bodakach 23, a w Pstrążnem 38[6]. Po schizmie tylawskiej na liczącą ponad 400 mieszkańców wieś około 150 stanowili prawosławni. Zbudowali w latach 1932–1934 w Bodakach cerkiew. W 1947 po akcji „Wisła” z Przegoniny, Pstrążnego i Bodaków wysiedlono ponad 300 mieszkańców. W wyniku tych zmian w 1948 Bodaki uzyskały status wsi, a Przegonina podobnie jak Pstrążne stały się jej integralnymi częściami[7].
Przegonina i Bodaki, podobnie jak sąsiednie Bartne, były ośrodkiem kamieniarstwa. Piaskowiec był wydobywany na stoku Kornut. W Przegoninie już w XVII wieku wykorzystywany był jako materiał budowlany[7]. Wyrabiano także osełki do kos, brusy do ostrzenia siekier, kamienie do żaren. Ponadto kamieniarze z Przegoniny wytwarzali kamienie młyńskie, nagrobki zdobione reliefami i rzeźbami oraz kuli krzyże przydrożne[8]. W Bodakach wytwarzano również kamienne blaty stołowe i płyty chodnikowe do Gorlic. W okresie międzywojennym Łemkowie z Przegoniny zajmowali się wyrobem galanterii drewnianej w postaci rzeźbionych talerzy, kasetek, figurek itp[8].
Pod koniec XIX wieku próbowano na terenie Przegoniny i Bodaków wydobywać ropę naftową. Niewielka jej kopalnia funkcjonowała tu do początków XX wieku[5].
W miejscowości zachowało się tradycyjne budownictwo ludowe, być może dlatego, że dopiero w 1987 doprowadzono tu szosę z Ropicy Górnej[7]. Obecnie wieś zamieszkana jest w większości przez Łemków, którzy powrócili z wysiedleń[6].
Nazwa wsi pochodzi od nazwiska mieszkańców, rodziny Bodaków[6].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Obiekt wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego[9].
- Cerkiew greckokatolicka św. Dymitra z 1902, obecnie kościół filialny parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Małastowie;
- cerkiew prawosławna również św. Dymitra, z 1934, stanowi filię parafii w Bartnem;
- cmentarz wojenny nr 69 z I wojny światowej;
- dom drewniany tzw. chyża łemkowska przeniesiony z Bartnego – rok budowy 1891.
Inne obiekty historyczne
- Szkoła powstała w prywatnym domu w 1910 roku a w 1920 przeniesiona została do budynku gromadzkiego;
- kapliczka kryta gontem, z końca XIX wieku, ufundowana przez wędrownego szklarza Stefana Żelema[6];
- zabytkowe krzyże żeliwne na cokole z piaskowca.
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Dawna cerkiew greckokatolicka
(z 1902) -
Krzyż przydrożny
-
Kapliczka (z końca XIX w.)
-
Cerkiew prawosławna św. Dymitra
(z 1934)
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych, Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04] .
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 73 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ a b Janusz Michalak, Gorlice Biecz i okolice, Roksana, Krosno 1998, s.114 ISBN 83-903843-1-0
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
- ↑ a b Piotr Subik , Beskid Niski, Krosno: Roksana, 2000, s. 73, ISBN 83-88126-44-X, OCLC 751484874 .
- ↑ a b c d Wojciech Krukar, Kryciński Stanisław i inni, Beskid Niski. Przewodnik, Oficyna Wydawnicza "Rewasz", Pruszków 1999, ss.252,253 ISBN 83-85557-59-8
- ↑ a b c Bogdan Mościcki, Gorlickie, Rewasz, Pruszków, Gorlice 1992, ss.50,51 ISBN 83-85557-02-4
- ↑ a b Roman Reinfuss, Śladami Łemków, Wydawnictwo PTTK Kraj , Warszawa 1990, ss.36,37 ISBN 83-7005-238-X
- ↑ Wykaz obiektów wpisanych do Rejestru Zabytków Nieruchomych Województwa Małopolskiego z uwzględnieniem podziału na powiaty i gminy, wuoz.malopolska.pl [dostęp 2023-11-23] .
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wojciech Krukar, Stanisław Kryciński i inni, Beskid Niski. Przewodnik, Oficyna Wydawnicza "Rewasz", Pruszków 1999, ss. 252,253 ISBN 83-85557-59-8
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Bodaki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 271 .
- Sercu bliski Beskid Niski (mapa, fotografie)