49°28′50″N 21°21′51″E/49,480556 21,364167Czarne (województwo małopolskie)
| ||||
| ||||
 Widok na wyludnioną wieś | ||||
| Państwo |  Polska
| |||
| Województwo |  małopolskie
| |||
| Powiat | gorlicki | |||
| Gmina | Sękowa | |||
| Sołectwo | Krzywa | |||
| Strefa numeracyjna | 18 | |||
| Kod pocztowy | 38-315[1] | |||
| Tablice rejestracyjne | KGR | |||
| SIMC | 0464774 | |||
Położenie na mapie gminy Sękowa   Czarne | ||||
Położenie na mapie Polski  Czarne | ||||
Położenie na mapie województwa małopolskiego  Czarne | ||||
Położenie na mapie powiatu gorlickiego  Czarne | ||||
| 49°28′50″N 21°21′51″E/49,480556 21,364167
| ||||
,_cerkiew_%C5%9Bw._Dymitra_(HB1).jpg)
.jpg)
.jpg)
Czarne – dawna łemkowska wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim, w gminie Sękowa.
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0464780 | Długie | przysiółek |
Obecnie w Czarnem są dwa domy i kilka bacówek. W sezonie wypasane są bydło i owce. Administracyjnie do Czarnego przynależy także Ośrodek Szkoleniowo Wypoczynkowy „Radocyna” będący własnością Lasów Państwowych, jednak geograficznie położony jest poza doliną dawnej wsi.
Spis treści
Historia[edytuj | edytuj kod]
Lokacja Czarnego prawdopodobnie w 1569 (przywilej Zygmunta Augusta, na mocy którego sołtys Świętkowic Iwan założył wieś Czarny Potok, dziś Czarne)[4]. W 1629 wieś składała się z 5 gospodarstw, w 1880 z 54 (330 mieszkańców)[5]. W 1783 wybudowano cerkiew greckokatolicką pw. św. Dymitra. Użytkowano ją do roku 1927 (1928). Około roku 1930 wybudowano nową cerkiew prawosławną (zniszczył ją jednak huragan w 1967). W 1921 mieszkało w Czarnem 323 grekokatolików (w 1928 przeszli oni na prawosławie) oraz 5 Żydów. Mieszkańcy zajmowali się rolnictwem, tkactwem, a także wydobyciem i destylacją ropy naftowej. Od końca lat 30. XX wieku wieś stała się ważnym ośrodkiem prawosławnym na Łemkowszczyźnie – organizowano tam uroczystości religijne i spotkania duchownych. W 1938 we wsi znajdowało się 58 domów, 2 cerkwie, dwa młyny wodne, wiatrak, kapliczka[6].
W 1945 większość mieszkańców dobrowolnie wyjechała do ZSRR, reszta (8 z 9 rodzin) została wysiedlona przymusowo w 1947 w ramach Akcji „Wisła”. Po 1956 wróciły 3 rodziny. W 1993 cerkiew greckokatolicką z 1783 rozebrano i przeniesiono do skansenu w Nowym Sączu[7].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Obiekty wpisane do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego[8]
- cmentarz greckokatolicki (łemkowski) parafialny z I połowy XX wieku;
- cmentarz wojenny nr 44 z I wojny światowej, w przysiółku Długie;
- cmentarz wojenny nr 45 z I wojny światowej;
- cmentarz wojenny nr 53 z I wojny światowej;
- dom, drewniany nr 5 z 1902 roku.
Inne zabytki[edytuj | edytuj kod]
- cerkwisko;
- murowana XIX-wieczna kapliczka na wschodnim skraju wsi;
- przydrożne krzyże i kapliczki wzdłuż dawnej drogi przez wieś (XIX, XX w.);
- pomnik poświęcony 20. rocznicy męczeńskiej śmierci św. Maksyma Gorlickiego (wzniesiony w 1934, odrestaurowany w 2014)[9]
Szlaki piesze[edytuj | edytuj kod]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych. Poczta Polska S.A., styczeń 2013. s. według wyboru. [dostęp 2014–03–09].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013–02–15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2014–03–09].
- ↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 18.11.2015].
- ↑ Radocina 1 w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. IX: Pożajście – Ruksze. Warszawa 1888.
- ↑ Czarne 2(1) w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. I: Aa – Dereneczna. Warszawa 1880.
- ↑ Mapa "Jaśliska" 1:100 000, Wojskowy Instytut Geograficzny, Warszawa 1938
- ↑ Fotografia cerkwi
- ↑ Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie. 2018-09-30.
- ↑ Serwis Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego – Poświęcenie odnowionego pomnika w Czarnem [dostęp: 14.09.2014.]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Beskid Niski. Przewodnik. Wyd. III. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2007, s. 277-278.
- Cerkwie drewniane Karpat. Polska i Słowacja. Wyd. II. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2011.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Czarne 2(1) w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. I: Aa – Dereneczna. Warszawa 1880.
| |||||||||||||
