Małastów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Małastów
wieś
Ilustracja
Dawna cerkiew
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

gorlicki

Gmina

Sękowa

Liczba ludności (2022)

403[2]

Strefa numeracyjna

18

Kod pocztowy

38-307[3]

Tablice rejestracyjne

KGR

SIMC

0464811

Położenie na mapie gminy Sękowa
Mapa konturowa gminy Sękowa, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Małastów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Małastów”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Małastów”
Położenie na mapie powiatu gorlickiego
Mapa konturowa powiatu gorlickiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Małastów”
Ziemia49°33′42″N 21°15′00″E/49,561667 21,250000[1]

Małastów (j. łemkowski Маластів) – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim, w gminie Sękowa.

Wieś królewska starostwa bieckiego w powiecie bieckim województwa krakowskiego w końcu XVI wieku[4].

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Małastów leży w dolinie potoku Małastówka. Zabudowania położone są na wysokości 400–430 m n.p.m. Od wschodu dominuje nad wsią grzbiet z wzniesieniami Zawiersza (669 m n.p.m.) i Kornuta (677 m n.p.m.), natomiast od zachodu grzbiet biegnący od Magury Małastowskiej (813 m n.p.m.) przez Ostry Dział (675 m n.p.m.) ku Brusom (594 m n.p.m.). Przez wieś biegnie droga wojewódzka nr 977 z Gorlic do granicy państwa w Koniecznej.

Części wsi[edytuj | edytuj kod]

Integralne części wsi Małastów[5][6]
SIMC Nazwa Rodzaj
0464828 Pętna przysiółek

Historia[edytuj | edytuj kod]

Jedna ze starszych wsi Beskidu Niskiego: lokowana była na prawie niemieckim w 1440 r. i zasiedlona pierwotnie zapewne ludnością polską, jednak po napływie fali ludności wołoskiej z czasem stała się wsią łemkowską. Do czasu rozbiorów wchodziła w skład starostwa bieckiego. Biegł przez nią tzw. trakt węgierski – od czasów średniowiecza tradycyjny szlak handlowy wiodący z Gorlic do Bardejowa. W 1806 r. zbudowana została murowana cerkiew greckokatolicka (obecnie kościół katolicki) pod wezwaniem św. Kosmy i św. Damiana.

W latach 1975–1998 administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.

Wieś znacznie ucierpiała w czasie I wojny światowej, kiedy to od stycznia do początku maja 1915 r. znajdowała się na linii frontu. Z czasów bitwy pod Gorlicami w maju 1915 r. zachowały się na jej terenie cmentarze wojenne. Przed II wojną światową liczyła 70 gospodarstw i ok. 500 mieszkańców.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Obiekty wpisane do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego[7]

W miejscowości ma swoją siedzibą parafia Wniebowzięcia NMP, należąca do dekanatu Gorlice, diecezji rzeszowskiej.

Turystyka i wypoczynek[edytuj | edytuj kod]

Szlaki piesze[edytuj | edytuj kod]

Narciarstwo[edytuj | edytuj kod]

Na terenie gminy znajduje się ośrodek narciarski SkiPark Magura na Magurze Małastowskiej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 76573
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 761 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, s. 94.
  5. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. Rejestr TERYT. Jednostki podziału terytorialnego (TERC). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2023-07-18].
  7. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Beskid Niski. Mapa turystyczna 1:50 000, wyd. X (poprawione) Compass, Kraków 2013, ISBN 978-83-7605-224-3;
  • Krukar Wojciech, Kryciński Stanisław, Luboński Paweł, Olszański Tadeusz A. i in.: Beskid Niski. Przewodnik, wyd. II poprawione i aktualizowane, Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, Pruszków 2002, ISBN 83-85557-98-9;
  • Krygowski Władysław: Beskid Niski, Pogórze Ciężkowickie (część wschodnia) i Pogórze Strzyżowsko-Dynowskie (część zachodnia), wyd. II poprawione i uzupełnione, wyd. Sport i Turystyka, Warszawa 1977.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]