Bogdan Śliwa
 Bogdan Śliwa, 1960 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Obywatelstwo | |
| Tytuł szachowy |
● arcymistrz (1987) |
Bogdan Śliwa (ur. 4 lutego 1922 w Krakowie, zm. 16 maja 2003 w Krakowie) – polski szachista.
Kariera szachowa
[edytuj | edytuj kod]W 1946 roku Śliwa dość niespodziewanie zdobył pierwszy powojenny tytuł mistrza Polski. Swój talent potwierdził w kolejnym finale mistrzostw, w 1948 roku, zajmując trzecie miejsce za Kazimierzem Makarczykiem i Stanisławem Gawlikowskim. Po ukończeniu studiów inżynierskich na Politechnice Krakowskiej mocniej zaangażował się w rozgrywki szachowe. W latach 1951–1954 cztery razy z rzędu zdobył tytuł mistrza kraju, czego nie udało się dokonać żadnemu innemu polskiemu szachiście. Startował w wielu turniejach międzynarodowych, nabywając doświadczenia w konfrontacji z najsilniejszymi szachistami świata. W 1952 roku bardzo udanie zadebiutował na olimpiadzie szachowej w Helsinkach, zdobywając indywidualnie srebrny medal na czwartej szachownicy (za rezultat 75%). Rok później otrzymał tytuł mistrza międzynarodowego. W 1954 roku odniósł największy sukces w swojej karierze – trzecie miejsce w turnieju strefowym (eliminacji do meczu o mistrzostwo świata) w Mariańskich Łaźniach. Był jedynym polskim szachistą, który awansował do turnieju międzystrefowego, w roku 1955 w Göteborgu zdobywając 5½ punktu z 20 partii[1]. W 1957 roku w Sofii był bardzo bliski powtórzenia sukcesu z Mariańskich Łaźni. Zajął czwarte miejsce (po dogrywce), pierwsze nie premiowane awansem do turnieju międzystrefowego.
W drugiej połowie lat pięćdziesiątych siła gry Śliwy nieco osłabła, co było skutkiem konieczności godzenia kariery sportowej z pracą zawodową. W 1960 roku po raz szósty zdobył tytuł mistrza Polski. Ogółem w latach 1952–1966 siedmiokrotnie reprezentował Polskę na olimpiadach szachowych, z wynikiem 62½ pkt w 106 partiach[2].
W 1964 roku czasie XVI Szachowej Olimpiady w Tel Awiw-Jafa Śliwa uzyskał bardzo dobry wynik (9 pkt z 14 partii, m.in. wygrał z Bisguierem i Tringowem, zremisował z Botwinnikiem) i "otarł się" o wynik arcymistrzowski, ale ówczesne przepisy wymagały, aby zawodnik miał na koncie minimum 15 partii. Gdyby Śliwa zagrał w ostatniej rundzie to Polska miałaby arcymistrza już w 1964 roku. Do dziś pozostają liczne kontrowersje w tej sprawie[3].
Brał udział w kilkudziesięciu turniejach i meczach międzynarodowych. W swoim dorobku miał wygrane partie z tak silnymi szachistami, jak Borys Spasski, Dawid Bronstein, Salomon Flohr i Miguel Najdorf. W 1987 roku Międzynarodowa Federacja Szachowa przyznała Śliwie tytuł arcymistrza honorowego. Grał w Krakowskim Klubie Szachistów.
Według retrospektywnego systemu Chessmetrics, najwyżej sklasyfikowany był w styczniu 1954 r., zajmował wówczas 63. miejsce na świecie[4].
Sukcesy odnosił również w szachach korespondencyjnych, m.in. w 1950 r. zdobył srebrny medal indywidualnych mistrzostw Polski[5]. W 1996 r. Międzynarodowa Federacja Szachowej Gry Korespondencyjnej przyznała mu tytuł arcymistrza[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ 1955 Goteborg Interzonal Tournament. [dostęp 2009-04-16].
- ↑ OlimpBase. [dostęp 2009-04-16].
- ↑ Falstart
- ↑ Chessmetrics Player Profile: Bogdan Sliwa
- ↑ Indywidualni mistrzowie Polski w szachach korespondencyjnych (miejsca 1-3)
- ↑ PZSZach: Arcymistrzowie ICCF. [dostęp 2016-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-13)].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jerzy Kostro: Bogdan Śliwa - arcymistrz (archiwum)
- "Szachy" nr 2/1988, str. 28-29
- Władysław Litmanowicz, "Polscy szachiści", Warszawa 1982, str. 23-33
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Felietony Szachowej Vistuli - FENOMEN BOGDANA ŚLIWY
- Bogdan Śliwa – wybrane partie szachowe (ang.)
- Bogdan Śliwa – karta na stronie ICCF (ang.)