Mieczysław Najdorf

Mieczysław Najdorf

Mieczysław Najdorf, Wijk aan Zee 1973
Data i miejsce urodzenia	15 kwietnia 1910 Grodzisk Mazowiecki
Data i miejsce śmierci	5 lipca 1997 Málaga
Obywatelstwo	Polska Argentyna
Tytuł szachowy	arcymistrz (1950)

	a	b	c	d	e	f	g	h
8									8
7									7
6									6
5									5
4									4
3									3
2									2
1									1
	a	b	c	d	e	f	g	h

Wariant Najdorfa w obronie sycylijskiej

Mieczysław Najdorf, właśc. Mendel Najdorf, po zmianie obywatelstwa Miguel Najdorf (ur. 15 kwietnia 1910 w Grodzisku Mazowieckim, zm. 5 lipca 1997 w Maladze) – polski szachista pochodzenia żydowskiego, obywatel Argentyny od 1944 roku.

Życiorys

Pierwszymi nauczycielami Najdorfa byli Dawid Przepiórka i Ksawery Tartakower. W roku 1930 wystąpił w pierwszym szachowym turnieju i zajął w mistrzostwach Warszawy VI-VII miejsce. W kolejnych latach wystąpił w wielu turniejach, osiągając liczne sukcesy, m.in.:

• 1931 – Warszawa (mistrzostwa miasta) – II miejsce
• 1934 – Warszawa (mistrzostwa miasta) – I
• 1935 – Warszawa (mistrzostwa Polski) – II, brązowy medal na olimpiadzie szachowej w Warszawie
• 1936 – mistrzostwa Węgier – I-II
• 1937 – Jurata (mistrzostwa Polski) – III, Rogaška Slatina – I, brązowy medal na olimpiadzie w Sztokholmie
• 1939 – srebrny medal na olimpiadzie w Buenos Aires
• 1941 – Buenos Aires – I-II, Mar del Plata – I-II
• 1942 – Mar del Plata – I
• 1943 – Mar del Plata – I
• 1944 – Mar del Plata – I
• 1946 – Praga – I, Barcelona – I
• 1947 – Mar del Plata – I
• 1948 – Wenecja – I, Buenos Aires – I
• 1950 – Bled – I, Amsterdam – I, srebrny medal na olimpiadzie w Dubrowniku
• 1952 – Hawana – I-II, srebrny medal na olimpiadzie w Helsinkach
• 1954 – srebrny medal na olimpiadzie w Amsterdamie
• 1956 – Mar del Plata – I-II
• 1959 – Mar del Plata – I-II
• 1961 – Mar del Plata – I
• 1962 – Hawana (memoriał Jose Raula Capablanki) – I, brązowy medal na olimpiadzie w Warnie
• 1964 – Buenos Aires – I,
• 1966 – Buenos Aires – I
• 1967 – Mar del Plata – I
• 1968 – Buenos Aires – I-II
• 1970 – Belgrad (występ w meczu ZSRR – Reszta świata), Buenos Aires – I-III
• 1976 – Lone Pine open – dzielone II, otwarte mistrzostwa RPA – I
• 1979 – Buenos Aires – II

W okresie powojennym należał do ścisłej światowej czołówki, co potwierdził bardzo dobrymi wynikami, które osiągnął na turniejach pretendentów do tytułu mistrza świata: w roku 1950 w Budapeszcie zajął V, a w 1953 w Zurychu – VI miejsce. Lokaty te odpowiadały wówczas miejscu w pierwszej dziesiątce na świecie.

Na olimpiadach wystąpił łącznie czternastokrotnie (11 razy w barwach Argentyny, w tym dziesięciokrotnie na I szachownicy oraz 3 razy w barwach Polski). Zdobył 11 medali (7 drużynowych i 4 indywidualnie) oraz rozegrał 222 olimpijskich partii, w których uzyskał 145 pkt. W czasie swojej kariery siedmiokrotnie zdobywał tytuł indywidualnego mistrza Argentyny (w latach 1949, 1950, 1951, 1955, 1960, 1968, 1970).

Był rekordzistą, jeśli chodzi o grę w symultanach. W São Paulo w 1947 rozegrał 45 pojedynków „na ślepo”, wygrywając 39 partii, 4 remisując i tylko 2 przegrywając (seans trwał 19 godzin i 40 minut). W 1950 (również w São Paulo) w trakcie ponad 11 godzin rozegrał 250 partii jednocześnie, osiągając wynik +226 −10 =14. Wniósł duży wkład w rozwój teorii szachowej, głównie obrony sycylijskiej i królewsko-indyjskiej. Nazwisko Najdorfa nosi jeden z najbardziej popularnych i często stosowany przez najsilniejszych szachistów świata wariant w obronie sycylijskiej:

1.e4 c5 2.Sf3 d6 3.d4 c:d4 4.S:d4 Sf6 5.Sc3 a6

W 1996 został drugim w historii Polakiem (po Dawidzie Przepiórce), który otrzymał tytuł Honorowego Członka Międzynarodowej Federacji Szachowej.

Poza sukcesami szachowymi, podobne powodzenie osiągnął w interesach, a mianowicie w branży ubezpieczeniowej – po wojnie został jednym z najzamożniejszych Argentyńczyków (posiadał własne towarzystwo ubezpieczeniowe).

Najdorf tak opowiadał o swojej życiowej pasji (Warszawa, 1992):

Szachy to moja pasja. Codziennie przy partii szachowej, zwłaszcza przy blitzach zapominam o wszystkich zmartwieniach dnia codziennego. Czuję się jakbym słuchał muzyki, bo partia szachów to dla mnie jakby symfonia Mozarta. Inspiruje nowe idee, odradza ducha walki.

W 1930 Mieczysław Najdorf rozegrał w Warszawie partię, która została później nazwana „polską nieśmiertelną partią”:

Glücksberg – M.Najdorf, Warszawa 1929

1.d4 f5 2.c4 Sf6 3.Sc3 e6 4.Sf3 d5 5.e3 c6 6.Gd3 Gd6 7.0-0 0-0 8.Se2 Sbd7 9.Sg5? G:h2+! 10.Kh1 Sg4 11.f4 He8 12.g3 Hh5 13.Kg2 Gg1! 14.S:g1 Hh2+ 15.Kf3 e5 16.de5 Sd:e5+ 17.fe5 S:e5+ 18.Kf4 Sg6+ 19.Kf3 f4 20.ef4 Gg4+ 21.K:g4 Se5+ 22.fe5 h5 # 0-1

Według retrospektywnego systemu Chessmetrics, najwyżej sklasyfikowany był w lipcu 1946, zajmował wówczas 2. miejsce na świecie, za Michaiłem Botwinnikiem.

Bibliografia

• Marek Cabanowski: Mieczysław (Miguel) Najdorf [dostęp 2009-12-26]
• Miguel Najdorf 1910-1997 (ang.)
• „Szachy” nr 4/80
• W.Litmanowicz, J. Giżycki, Szachy od A do Z, tom II, Warszawa 1987, s. 760–762
• TadeuszT. Wolsza TadeuszT., Najdorf: Od Warszawy do Buenos Aires, Warszawa: Wydawnictwo Penelopa, 2010, ISBN 978-83-931264-0-8, OCLC 750907515 .brak strony (książka)
• LilianaL. Najdorf LilianaL., Najdorf o Najdorfie, KrystynaK. Woysław (tłum.), Warszawa: Wydawnictwo Penelopa, 2014, ISBN 978-83-62908-80-6, OCLC 890412445 .brak strony (książka)

Linki zewnętrzne

• Mieczysław Najdorf – wybrane partie szachowe (ang.)
• Glucksberg vs Najdorf, „The Polish Immortal Game” (ang.)
• Stefan Witkowski: wspomnienie o Najdorfie. szachy.grodzisk.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-12-14)]. (pol.)
• R. Lipczuk, Arcymistrz Mieczysław (Miguel) Najdorf i jego dwie ojczyzny, w: Przegląd Dziennikarski, 2021-04-23