Dawid Przepiórka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dawid Przepiórka
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 grudnia 1880
Warszawa

Data i miejsce śmierci

1940
Palmiry

Obywatelstwo

Polska

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi

Dawid Przepiórka (ur. 22 grudnia 1880 w Warszawie, zm. w I poł. 1940 w Palmirach) – polski szachista i kompozytor szachowy pochodzenia żydowskiego, złoty medalista olimpijski, mistrz Polski, wicemistrz świata amatorów, działacz szachowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Izraela Przepiórki, bogatego warszawskiego inwestora budowlanego i Dwojry (Debory) Kon, córki lubelskiego rabina Szneura Zalmana Ladiera. Uznawany był za „genialne dziecko” – w 1892 r. rozegrał pokazową partię z mistrzem Janem Taubenhausem, którą wygrał. W 1895 r. opublikował swoje pierwsze zadania (dwuchodówki) w „Kurierze Warszawskim”. Maturę uzyskał eksternistycznie w VI Gimnazjum Męskim w Warszawie. W latach 1903–1905 studiował na wydziale matematyki Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1905–1914 przebywał w Niemczech, kontynuując studia na uniwersytecie w Getyndze, a następnie w Monachium. Lata I wojny światowej spędził w Szwajcarii. Uzyskany na turnieju w Coburgu w 1904 r. tytuł mistrza pozwolił mu uczestniczyć w turniejach międzynarodowych.

W pierwszych dekadach XX wieku był uczestnikiem prestiżowych turniejów czołówki światowej. Największe indywidualne sukcesy odniósł w 1926 roku. Wygrał wówczas turniej w Monachium (przed Jefimem Bogolubowem i Rudolfem Spielmannem) oraz zwyciężył w pierwszych mistrzostwach Polski w Warszawie. W 1928 r. zajął II miejsce (za Maxem Euwe) podczas oficjalnych mistrzostw świata amatorów w Hadze, zdobywając tytuł wicemistrza świata.

Był członkiem polskiej „złotej” drużyny olimpijskiej, która w 1930 r. w Hamburgu zdobyła złote medale, a rok później w Pradze – srebrne. Przepiórka osiągnął bardzo dobre rezultaty, odpowiednio 9 pkt (z 13 partii) i 10 pkt (z 17 partii)[1].

Wśród miłośników szachów na całym świecie Przepiórka jest znany głównie jako autor kompozycji szachowych, specjalizujący się zwłaszcza w wielochodówkach. Opublikował około 160 zadań. Wychował wielu znanych problemistów, jego uczniami byli m.in. Marian Wróbel, Leon Tuhan-Baranowski i Aleksander Goldstein.

Był również działaczem szachowym, stał na czele Komitetu Organizacyjnego, który doprowadził do powstania Polskiego Związku Szachowego. Był wieloletnim wiceprezesem Polskiego Związku Szachowego i mecenasem, który wspierał finansowo PZSZach[2].

Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi za zasługi w organizacji szachowej olimpiady w Warszawie w 1935 roku. W 1936 r. został pierwszym w historii Polakiem, który otrzymał tytuł Honorowego Członka Międzynarodowej Federacji Szachowej[3].

W styczniu 1940 r. wraz z innymi miłośnikami szachów (ok. 30 osób) został aresztowany przez gestapo w kawiarni szachowej mieszczącej się w prywatnym mieszkaniu Franciszka Kwiecińskiego przy ulicy Marszałkowskiej 76 (róg Hożej). Cała grupa przebywała w areszcie śledczym przy ul. Daniłowiczowskiej. Tam Przepiórka wygłosił swój ostatni wykład poświęcony końcówkom: król i pion przeciwko królowi. Aresztowany wraz z Przepiórką Zygmunt Szulce kilka lat po wojnie opublikował wspomnienie o tych wydarzeniach[4]. Podsumowując wywody Przepiórki, Szulce stworzył termin „linia Przepiórki”. Część szachistów aresztowanych na Daniłowiczowskiej została po kilku dniach wypuszczona. Osoby pochodzenia żydowskiego zostały przewiezione do więzienia Pawiak i w okresie styczeń–kwiecień 1940 rozstrzelane przez Niemców podczas masowych egzekucji w Palmirach[5]. Najbardziej prawdopodobna data śmierci Dawida Przepiórki to 22 stycznia 1940.

Prócz niego w Palmirach zostali zabici również inni aresztowani u Kwiecińskiego szachiści: Stanisław Kohn, Achilles Frydman, Mojżesz Łowcki, Moryc Abkin i inż. Jakub Rabinowicz (zięć Dawida Przepiórki).

Według retrospektywnego systemu Chessmetrics, najwyżej sklasyfikowany był w lipcu 1929 r., zajmował wówczas 15. miejsce na świecie[6].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Turnieje pamięci Dawida Przepiórki[edytuj | edytuj kod]

Polski Związek Szachowy zorganizował turnieje szachowe (memoriały) pamięci Przepiórki w latach:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Tomasz Lissowski, Jerzy Konikowski, Jerzy Moraś, Mistrz Przepiórka, Wydawnictwo Penelopa, Warszawa 2013, ISBN 978-83-62908-90-5.
  • Tadeusz Wolsza, Arcymistrzowie, mistrzowie, amatorzy... Słownik biograficzny szachistów polskich, tom I, Wydawnictwo DiG, Warszawa 1995.
  • W. Litmanowicz, J. Giżycki, Szachy od A do Z, tom II, Warszawa 1987, s. 985–988.
  • „Łódź w Ilustracji”, 23 IX 1928, nr 39, s. 3 (na pokazie symultany z 22 najlepszymi łódzkim szachistami w lokalu Stowarzyszenia Miłośników Gry Szachowej w Łodzi).
  • „Łódź w Ilustracji”, 17 V 1931, nr 20, s. 5 (podczas pokazu symultany z 26 łódzkimi szachistami w siedzibie oddz. łódzkiego Stow. Miłośników Gry Szachowej; 9.05.1931).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]