Bogusław Polch
 Bogusław Polch odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” podczas gali wręczenia nagród 20. MFKiG w Łodzi (2009) | |
| Data urodzenia |
5 października 1941 |
|---|---|
| Data śmierci |
2 stycznia 2020 |
| Dziedzina sztuki |
komiks |
| Ważne dzieła | |
| |
| |
| Odznaczenia | |
| |
Bogusław Polch, właśc. Połch (ur. 5 października 1941[1][2], zm. 2 stycznia 2020[3]) – polski rysownik komiksów, który zajmował się także tworzeniem grafiki reklamowej i użytkowej oraz ilustracji książkowych, storyboardzista. W 2009 r. został odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” .
Twórczość komiksowa
[edytuj | edytuj kod]
W warszawskim liceum plastycznym siedział w jednej ławce z Grzegorzem Rosińskim[2]. Przerwał naukę w liceum z powodu braku uznania dla twórczości komiksowej przez nauczycieli. Maturę zdał dopiero w 1967 roku w Technikum Mechaniczno-Elektrycznym dla pracujących ze specjalnością „obróbka skrawaniem”[4]. Zrezygnował ze studiów plastycznych, zajmując się od razu pracą zawodową. Debiutował w wieku 17 lat, dwoma krótkimi komiksami w młodzieżowej gazecie Korespondent wszędobylski[5]. Pierwszy oficjalny komiks wydał 12 lat później. Był to zeszyt „Złoty" Mauritius z serii o kapitanie Żbiku, do prac przy której wciągnął go G. Rosiński[6].
W 1982 na zlecenie UNESCO narysował komiks Rycerze fair play o tematyce sportowej. W latach 1999–2000 był redaktorem naczelnym efemerycznego (ukazały się dwa numery) magazynu komiksowego KRON, który posłużył do obejścia zakazu reklamowania wódki[7].
Wśród czytelników i kolegów po fachu uchodzi za specjalistę od precyzyjnego, pełnego szczegółów rysunku. Janusz Christa powiedział o nim:
- A Polch... O, ten jest zupełnie niesamowity. Kiedyś pokazywał mi stronę swojego Funky Kovala. Był na niej rysunek bohatera trzymającego w ręce monetę. Na tym dolarze były umieszczone wszystkie napisy, jak na prawdziwym. Musiał to chyba pod lupą robić. Zapytałem go, po co to, przecież w druku tego zupełnie nie będzie widać. Odpowiedział: „No, jasne! Lecz ja wiem, że to tam jest”[8].
Próbą odejścia od tego stylu była seria komiksów o Wiedźminie, przy pracy nad którymi Polch przed nałożeniem koloru celowo kopiował po kilka razy plansze, aby uzyskać wrażenie rozmytych konturów[9].
Stworzył także wiele okładek do książek fantastycznych wydawnictwa SuperNowa[10].
W 2009 roku został odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[11].
Polch często umieszczał w kadrach swoich komiksów aluzyjne odniesienia do rzeczywistości:
- w Niewygodnym świadku kapitan Żbik stylizowany jest na Brudnego Harry’ego, postać z serii filmów z Clintem Eastwoodem;
- w serii o Funkym Kovalu postaci mają twarze współpracowników i znajomych Polcha, postać kłamliwego rzecznika prasowego jest karykaturą Jerzego Urbana[12];
- w serii o Wiedźminie jedna z postaci ma twarz Lecha Wałęsy[13];
- w KRON-ie w jednym z kadrów Polch narysował tkwiącą w krzakach rakietę „Made in Poland”, o kradzieży której z zakładów zbrojeniowych MESKO w Skarżysku-Kamiennej informowały media w 1999 r.
W 2002 r. na łamach magazynu „Arena Komiks” zapowiadał podanie do sądu twórców polskiego serialu i filmu Wiedźmin, którzy mieli jakoby bez jego zgody wykorzystać autorskie projekty plastyczne zawarte w komiksie o Geralcie[14].
Został pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kw. 45H-VI-15).
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Jego żona, Dana, zmarła w 2007. Miał dwie córki, Paulinę i Patrycję[15].
Komiksy autorstwa Polcha
[edytuj | edytuj kod]Seria Kapitan Żbik
[edytuj | edytuj kod]- „Złoty” Mauritius, (1970 - Sport i Turystyka)
- Nocna wizyta, (1972 - Sport i Turystyka)
- Wąż z rubinowym oczkiem, (1972 - Sport i Turystyka)
- Pogoń za lwem, (1972 - Sport i Turystyka)
- Salto śmierci, (1972 - Sport i Turystyka)
- Na zakręcie, (1973 - Sport i Turystyka)
- Niewygodny świadek, (1975 - Sport i Turystyka)
- Tajemnica „Plaży w Pourville”, (2013 - Kultura Gniewu)
Seria Bogowie z kosmosu
[edytuj | edytuj kod]- 1. Lądowanie w Andach, (1982 - KAW)
- 2. Ludzie i potwory, (1984 - KAW)
- 3. Walka o planetę, (1985 - KAW)
- 4. Bunt olbrzymów, (1986 - KAW)
- 5. Zagłada wielkiej wyspy, (1987 - KAW)
- 6. Planeta pod kontrolą, (1990 - KAW)
- 7. Tajemnica piramidy, (1990 - KAW)
- 8. Ostatni rozkaz, (2003 - Muza)
Seria Funky Koval
[edytuj | edytuj kod]- 1. Bez oddechu, (1987 - RSW „Prasa-Książka-Ruch”)
- 2. Sam przeciw wszystkim, (1988 - RSW „Prasa-Książka-Ruch”)
- 3. Wbrew sobie, (1992 - Prószyński i S-ka)
- 4. Wrogie przejęcie, (2011 - Prószyński i S-ka)
Seria Wiedźmin
[edytuj | edytuj kod]scenariusz: Andrzej Sapkowski, Maciej Parowski
- Droga bez powrotu, (1993 - Prószyński i S-ka)
- Geralt, (1993 - Prószyński i S-ka)
- Mniejsze zło, (1993 - Prószyński i S-ka)
- Ostatnie życzenie, (1994 - Prószyński i S-ka)
- Granica możliwości, (1995 - Prószyński i S-ka)
- Zdrada, (1995 - Prószyński i S-ka)
Inne
[edytuj | edytuj kod]- Spotkanie – 1976, scenariusz Ryszard Siwanowicz, w nr 1 magazynu komiksowego „Relax”
- Rycerze fair play – 1982, wyd. polskie w 1986, scenariusz Tadeusz Olszański
- Tomek Grot – 1989, ukazał się tylko pierwszy tom Pościg
- Upadek bożków – 1990, czteroplanszowy komiks do scenariusza Macieja Parowskiego przygotowany na wystawę poświęconą upadkowi komunizmu i opublikowany w antologii towarzyszącej tej wystawie pt. Breakthrough (angielska wersja tytułu), która ukazała się w kilku krajach, w kilku językach. Komiks został opublikowany w Polsce w magazynie "Krakers" oraz przez Galerię BWA Jelenia Góra we włoskiej wersji językowej, w katalogu polskiej wystawy „Memoria e narrazione. Il fumetto storico polacco”, która premierę miała w Neapolu (2017 r.)[16]
- KRON – dwie części w latach 1999–2000, współautor rysunków, scenariusz Rafał Skarżycki
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Biogram na stronie komiks.gildia.pl
- ↑ a b Bartosz Kurc: Trzask prask: wywiady z mistrzami polskiego (i nie tylko) komiksu. Koluszki: Bajka, 2004, s. 113. ISBN 83-921387-0-8.
- ↑ Wojciech Sedeńko: Nie żyje Bogusław Polch. [w:] Wojtek Sedeńko Blog [on-line]. 2020-01-03. [dostęp 2020-01-03].
- ↑ Birek 2024 ↓, s. 24.
- ↑ Birek 2024 ↓, s. 26.
- ↑ Thorgal to ja. Z Grzegorzem Rosińskim rozmawia Wojciech Orliński, Gazeta Wyborcza, 17 maja 2004 r.
- ↑ http://www.komiks.gildia.pl/prasa/kron/1/rec1 O „KRON-ie” w portalu Gildia.pl].
- ↑ Wypowiedź dla magazynu „Komiks”, cytat za Witryną Komiksową.
- ↑ Recenzja wydania zbiorczego „Wiedźmina”.
- ↑ aegirr: Biografia i twórczość Bogusława Polcha. [w:] KaZet [on-line]. 2002-06. [dostęp 2020-01-04].
- ↑ Nagrody ministra kultury, humoris causa i Komiksusy. WRAK.PL, 2009-10-06.
- ↑ Szczegółowe opracowanie w internetowym „Magazynie Miłośników Komiksu KZ”.
- ↑ Niektóre żarty Polcha demaskuje Andrzej Sapkowski na swojej stronie internetowej.
- ↑ Wiedźmin. Decydująca rozmowa, „Arena Komiks”, 2002, nr 6.
- ↑ Maciej Parowski, Alfabet moich autorów - Bogusław Polch (1941), „Nowa Fantastyka”, 06(441)/2019, s. 63-64, ISSN 0867-132X.
- ↑ www.alejakomiksu.com.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wojciech Birek: Grzegorz Rosiński w Ilustracjach (Katalog z Wystawy). 2024. ISBN 978-83-963588-6-8.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Bogusław Polch. Rysownik. [dostęp 2009-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (21 sierpnia 2018)].
- Paweł Nurzyński: „Mam mnóstwo własnych pomysłów” - wywiad z Bogusławem Polchem. Magazyn Esencja. [dostęp 2009-12-27].