Chris Hughton

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chris Hughton
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Christopher William Gerard Hughton

Data i miejsce urodzenia

11 grudnia 1958
Stratford

Wzrost

170 cm

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1977–1990 Tottenham Hotspur 297 (12)
1990–1992 West Ham United 33 (0)
1992–1993 Brentford 32 (0)
W sumie: 362 (12)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1979–1991  Irlandia 53 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1998 Tottenham Hotspur (p.o.)
2008 Newcastle United (p.o.)
2009 Newcastle United (p.o.)
2009–2011 Newcastle United
2011–2012 Birmingham City
2012–2014 Norwich City
2014–2019 Brighton & Hove Albion
2020–2021 Nottingham Forest
2023–2024 Ghana (selekcjoner)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Christopher „Chris” William Gerard Hughton (ur. 11 grudnia 1958 w Stratford (Londyn)) – irlandzki piłkarz grający na pozycji prawego obrońcy.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Hughton urodził się pod Londynem. Karierę piłkarską rozpoczął w Tottenhamie Hotspur. W 1979 roku podpisał profesjonalny kontrakt z tym klubem, a 1 września tamtego roku zadebiutował w Division One w wygranym 2:1 domowym spotkaniu z Manchesterem City. Od początku sezonu 1979/1980 był podstawowym zawodnikiem Tottenhamu. W 1981 roku wystąpił w finałowym dwumeczu Pucharu Anglii z Manchesterem City (1:1, 3:2) i zdobył wówczas swoje pierwsze trofeum w karierze. W 1982 roku ponownie wygrał Puchar Anglii (1:1 i 1:0 z Queens Park Rangers). Z kolei w 1984 roku zagrał w obu finałowych spotkaniach Pucharu UEFA z Anderlechtem. W obu tamtych meczach padł wynik 1:1, a Tottenham wygrał po serii rzutów karnych. Od sezonu 1986/1987 Hughton rzadziej występował w pierwszym składzie Tottenhamu i w 1990 roku odszedł z tego klubu. Łącznie w „The Spurs” rozegrał 297 meczów, w których zdobył 12 goli.

Kolejnym klubem w karierze Hughtona był londyński West Ham United. Swój debiut w nim zanotował 3 listopada 1990 w meczu z Notts County (1:0). W 1991 roku awansował z West Ham do Division One, a w 1992 roku odszedł do Brentford F.C. W 1993 roku pomógł mu w promocji z Division Three do Division Two.

Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Bramki
1979/80 Tottenham Hotspur Anglia  Division One 39 1
1980/81 Tottenham Hotspur Anglia  Division One 34 1
1981/82 Tottenham Hotspur Anglia  Division One 37 2
1982/83 Tottenham Hotspur Anglia  Division One 38 3
1983/84 Tottenham Hotspur Anglia  Division One 34 3
1984/85 Tottenham Hotspur Anglia  Division One 31 1
1985/86 Tottenham Hotspur Anglia  Division One 33 1
1986/87 Tottenham Hotspur Anglia  Division One 9 0
1987/88 Tottenham Hotspur Anglia  Division One 13 0
1988/89 Tottenham Hotspur Anglia  Division One 21 0
1989/90 Tottenham Hotspur Anglia  Division One 8 0
1990/91 West Ham United Anglia  Division Two 32 0
1991/92 West Ham United Anglia  Division One 1 0
1991/92 Brentford F.C. Anglia  Division Three 12 0
1992/93 Brentford F.C. Anglia  Division Two 20 0

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Pomimo że Hughton urodził się w Anglii, to reprezentował barwy Irlandii. W reprezentacji zadebiutował 29 października 1979 roku w wygranym 3:2 towarzyskim spotkaniu ze Stanami Zjednoczonymi. Stał się tym samym pierwszym w historii czarnoskórym zawodnikiem grającym w reprezentacji Irlandii[1]. W 1988 roku został powołany przez selekcjonera Jacka Charltona do kadry na Euro 88. Tam wystąpił w trzech meczach swojej drużyny: z Anglią (1:0), ze Związkiem Radzieckim (1:1) oraz z Holandią (0:1). W 1990 roku był w składzie Irlandii na Mistrzostwach Świata we Włoszech, jednak nie wystąpił tam w żadnym spotkaniu. Od 1979 do 1991 roku rozegrał w kadrze narodowej 53 mecze.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Od czerwca 1993 do października 2007 Hughton pracował jako trener w Tottenhamie Hotspur. Prowadził zespół młodzieżowy, a od 1999 roku drużynę rezerw. Współpracował z takimi menedżerami jak: Ray Clemence, Doug Livermore, Osvaldo Ardiles, Gerry Francis, Christian Gross, George Graham, Glenn Hoddle, David Pleat, Jacques Santini i Martin Jol. W 2008 roku tymczasowo prowadził Newcastle United, a następnie został zastąpiony przez Joe Kinneara. W 2009 roku krótko pomagał w prowadzeniu zespołu Colinowi Calderwoodowi, a latem ponownie dostał szansę prowadzenia Newcastle. W grudniu został zwolniony z Newcastle, a jego miejsce zajął Alan Pardew. W czerwcu 2011 roku objął posadę menadżera Birmingham City.

7 czerwca 2012 roku został trenerem Norwich City. 6 kwietnia 2014 roku został zwolniony, a jego następcą został Neil Adams. 31 grudnia 2014 roku objął posadę menadżera w klubie Brighton & Hove Albion, z którym w sezonie 2016/2017 wywalczył awans do Premier League. W kolejnym sezonie Brighton pod jego wodzą utrzymało się w najwyższej klasie rozgrywkowej zajmując 15. lokatę.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Colourful Pioneers [online], www.rsssf.com [dostęp 2021-05-27].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]