Dimityr Petkow

Dimityr Petkow
Димитър Петков
Data i miejsce urodzenia	2 listopada 1858 ; Tulcza
Data śmierci	11 marca 1907
	Premier Bułgarii
Okres	od 23 października 1906; do 26 lutego 1907
Przynależność polityczna	Partia Narodowo-Liberalna
Poprzednik	Raczo Petrow
Następca	Dimityr Stanczow
	Minister spraw społecznych Bułgarii
Okres	od 19 listopada 1893; do 19 maja 1894
Poprzednik	Todor Gatew
	Multimedia w Wikimedia Commons

Dimityr Petkow bułg. Димитър Петков (ur. 2 listopada 1858 w Baszkboi k. Tulczy, zm. 11 marca 1907 w Sofii) – bułgarski polityk, w latach 1906–1907 premier rządu bułgarskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1875 wyemigrował do Rumunii. Wziął udział w wojnie rosyjsko-tureckiej, walcząc w bitwie o Szipkę, w oddziale Panajota Chitowa, gdzie został ciężko ranny – stracił w bitwie rękę.

Po zakończeniu wojny pozostał do Bułgarii i rozpoczął pracę urzędnika w ministerstwie spraw wewnętrznych. W 1879 wstąpił do Partii Liberalnej. Jako przeciwnik samodzielnych rządów Aleksandra Battenberga w 1882 został uwięziony. Więzienie opuścił w 1884. Po abdykacji Battenberga, został jednym z bliskich współpracowników Stambołowa, wstępując do kierowanej przez niego Partii Narodowo-Liberalnej (stambołowistów). W latach 1888–1893 był burmistrzem Sofii^[1]. W 1893 po raz pierwszy został wybrany deputowanym do parlamentu. W październiku 1906 stanął na czele rządu Bułgarii. W latach 1903–1906 był ministrem spraw wewnętrznych^[1]. Zginął w 1907 roku na bulwarze Cara Oswobodziciela w Sofii, zastrzelony przez jednego z przeciwników politycznych.

Był żonaty (żona Jekatierina Rizowa), miał czworo dzieci. Najmłodszy z jego synów, Nikoła Petkow był w 1947 przywódcą BZNS, skazanym i straconym przez władze komunistyczne.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Michał Czajka: Słownik Biograficzny XX wieku. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2004, s. 707. ISBN 83-214-1321-8.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Angeł Curakow: Encikłopedia prawitelstwata na Byłgaria. Sofia: 2005. ISBN 954-402-058-6. (bułg.).

[Czajka_707-1] Michał Czajka: Słownik Biograficzny XX wieku. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2004, s. 707. ISBN 83-214-1321-8.

[1]

Księstwo Bułgarii (1878–1908)	Burmow (1879) metropolita Klemens (1879–1880) Cankow (1880) Karawełow (1880–1881) Ehrnrooth (1881) Sobolew (1882–1883) Cankow (1883–1884) Karawełow (1884–1886) metropolita Klemens (1886) Karawełow (1886) Radosławow (1886–1887) Stoiłow (1887) Stambołow (1887–1894) Stoiłow (1894–1899) Grekow (1899) Iwanczow (1899–1901) Petrow (1901) Karawełow (1901–1902) Danew (1902–1903) Petrow (1903–1906) Petkow (1906–1907) Stanczow (1907) Gudew (1907–1908)
Carstwo Bułgarii (1908–191946)	Malinow (1908–1911) Geszow (1911–1913) Danew (1913) Radosławow (1913–1918) Malinow (1918) Teodorow (1918–1919) Stambolijski (1919–1923) Cankow (1923–1926) Lapczew (1926–1931) Malinow (1931) Muszanow (1931–1934) Georgiew (1934–1935) Złatew (1935) Toszew (1935) Kjoseiwanow (1935–1940) Fiłow (1940–1943) Gabrowski (1943) Bożiłow (1943–1944) Bagrianow (1944) Murawiew (1944) Georgiew (1944–1946)
Ludowa Republika Bułgarii (1946–1990)	Dimitrow (1946–1949) Kołarow (1949–1950) Czerwenkow (1950–1956) Jugow (1956–1962) Żiwkow (1962–1971) Todorow (1971–1981) Filipow (1981–1986) Atanasow (1986–1990) Łukanow (1990)
Republika Bułgarii (od 1990)	Popow (1990–1991) Dimitrow (1991–1992) Berow (1992–1994) Indżowa (1994–1995) Widenow (1995–1997) Sofijanski (1997) Kostow (1997–2001) Sakskoburggotski (2001–2005) Staniszew (2005–2009) Borisow (2009–2013) Rajkow (2013) Oreszarski (2013–2014) Bliznaszki (2014) Borisow (2014–2017) Gerdżikow (2017) Borisow (2017–2021) Janew (2021) Petkow (2021–2022) Donew (2022–2023) Denkow (2023–2024) Gławczew (od 2024)